Στην αυλή του ορφανοτροφείου υπάρχει μια μπουκαμβίλια που αντιπροσωπεύει την ομορφιά για τον μικρό ορφανό και τα λουλούδια της τον μαγεύουν...

Η κραυγή της χαμένης αθωότητας

Ο Anosh Irani γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βομβάη, στην Ινδία. Το 1998 εγκαταστάθηκε στο Βανκούβερ του Καναδά. Το πρώτο μυθιστόρημά του
Τhe Cripple and his Talismans απέσπασε θερμές κριτικές, ενώ το πρώτο θεατρικό έργο του βραβεύτηκε από την Arts Club Theatre Company του Βανκούβερ, το 2003.

Το Τραγούδι της Καχούνσχα κυκλοφόρησε το 2006 και ήρθε να συγκλονίσει το χώρο της λογοτεχνίας και όχι μόνο. Είναι ένα σπαρακτικό αφήγημα όπου περιγράφονται με συναρπαστικό ρεαλισμό η ωμή βία και ο ρατσισμός, η άγρια εκμετάλλευση των μικρών και αδύναμων, και ταυτόχρονα ένα ποίημα ευαισθησίας, τρυφερότητας και ελπίδας που «πεθαίνει πάντα τελευταία».

Τον Ιανουάριο του 1993 η Βομβάη συγκλονίζεται από βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών φυλών και θρησκειών. Ο δεκάχρονος Σαμντί έχει περάσει όλη τη σύντομη ζωή του κλεισμένος σ’ ένα ορφανοτροφείο. Οι ήχοι του έξω κόσμου φτάνουν μακρινοί στ’ αυτιά του. Στην αυλή του ορφανοτροφείου υπάρχει μια μπουκαμβίλια που αντιπροσωπεύει την ομορφιά για τον μικρό ορφανό και τα λουλούδια της τον μαγεύουν. Πλάθει με τη φαντασία του έναν ιδεατό κόσμο, μια ειδυλλιακή, ονειρική εικόνα για την πόλη∙ έναν παραδεισένιο τόπο που τον ονομάζει «Καχούνσχα η πόλη χωρίς λύπη».

Το κτίριο όμως όπου στεγάζεται το ορφανοτροφείο πρόκειται να πουληθεί για να χτιστεί ένα συγκρότημα και ο Σαμντί αποφασίζει να μην ακολουθήσει τη μοίρα των άλλων παιδιών. Φεύγει ολομόναχος, βγαίνει στους δρόμους της άγνωστης γι’ αυτόν πόλης με μοναδικό βιος τα αποφόρια που φοράει και το λεκιασμένο με αίμα πανί μέσα στο οποίο βρέθηκε τυλιγμένος στην πόρτα του ιδρύματος.

Πόθος του να βρει τον πατέρα του, όνειρό του να γίνει η Βομβάη μια μέρα η «Κανχούνσχα». Μέσα στο χάος της πολύβουης πόλης συναντάει δυο αδέρφια, τον Σουμντί και την Γκούντι, δύο μικρούς ζητιάνους, ανάμεσα στους χιλιάδες άλλους, που ζητιανεύουν για να ζήσουν και να συντηρήσουν τη μισότρελη μητέρα τους. Ο αθώος, ονειροπόλος και «μορφωμένος» Σαμντί -είναι ο μόνος από τα αλήτάκια της περιοχής που ξέρει να γράφει και να διαβάζει- δένεται μαζί τους καθώς αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στη σκληρότητα των δρόμων. Η πόλη όμως σπαράσσεται από τη βία, κυκλώματα αδίστακτων κακοποιών εκμεταλλεύονται παιδιά και ανήμπορους και τα αγνά όνειρα του Σαμντί και όσα έχει διδαχτεί από την αυστηρή αλλά μεγαλόψυχη και ακέραια διευθύντρια του ορφανοτροφείου συγκρούονται με την αμείλικτη πραγματικότητα.

Η ιστορία που αφηγείται ο Anosh Irani δεν έχει τίποτα το φανταστικό, δεν είναι παραμύθι με μάγισσες, στοιχειά και υπερφυσικά όντα∙ είναι η σκληρή, ωμή πραγματικότητα, γεμάτη ωστόσο από χρώματα, ήχους, μυρωδιές, έθιμα και παραδόσεις από αυτή την εξωτική χώρα που ασκεί τόση γοητεία στη Δύση και που, παρ’ όλη την αλματώδη ανάπτυξη της ανερχόμενης δύναμης, κρύβει μέσα της απίστευτη εξαθλίωση.

Είναι μια σπαρακτική ιστορία αγριότητας, φιλίας, συμπόνιας και τρυφερότητας, ένα συναρπαστικό αμάλγαμα οδύνης και απόγνωσης, ελπίδας και ονείρων. Ένα βιβλίο- γροθιά στο στομάχι όλων των «προνομιούχων» του ανεπτυγμένου κόσμου, που ίσως πρέπει να το διαβάσουν όλοι για να μάθουν τι γίνεται λίγο πιο πέρα από την ευημερούσα κοινωνία τους και ιδίως τα παιδιά -από μια ηλικία και πάνω- για να εκτιμήσουν τι έχουν, να το χαρούν και να γίνουν λιγότερο απαιτητικά και άπληστα.
(03/12) Ντίνα Σιδέρη
http://indexonline.gr

«Καχούνσχα η πόλη χωρίς λύπη»