Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

.."να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι"..





















Αφιερωμένη στη Ντάνα μου


Ο ΛΩΤΟΣ

Το δέντρο λωτός βρίσκεται, κυρίως, στην Αφρική αλλά και στην Ελλάδα κι οι καρποί του, όπως αναφέρει ο Ιστορικός Ηρόδοτος, ήταν γλυκύτατοι σαν χουρμάδες, τρώγονταν πολύ ευχάριστα και ήταν και μεθυστικοί. Ο ι Αιγύπτιοι θεωρούσαν αυτούς τους καρπούς σαν «καρπούς του παραδείσου».

O λωτός είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια εβενίδες (Ebenaceae). To γένος διόσπυρος (Diospyros) περιλαμβάνει γύρω στα 200 είδη των τροπικών κυρίως περιοχών και ελάχιστα των εύκρατων. Ευδοκιμούν σε όλα τα εδάφη, προτιμούν όμως τα ηλιόλουστα και ζεστά μέρη. Τα περισσότερα είδη είναι διακοσμητικά με εδώδιμο καρπό και πολύτιμο ξύλο (έβενος), το οποίο είναι μαύρο και πολύ ανθεκτικό.

Τα άνθη είναι μονογενή ή διγενή. Ο καρπός είναι σαρκώδης ράγα, χυμώδης με χρώμα ξανθό, πορτοκαλί, κόκκινο ή κυανόμαυρο. Πολλαπλασιάζονται με σπέρματα.


Άλλα είδη

Υπάρχουν αρκετά εξωτικά είδη.

* Διόσπυρος ο κακί (Diospyros kaki). Είναι ιθαγενές της Κορέας και της Ιαπωνίας και τρώγεται υπερώριμος. Στη χώρα μας καλλιεργείται σε μικρότερη κλίμακα, ιδίως στα Επτάνησα και στην Κρήτη.

* Διόσπυρος ο βιργινιανός (Diospyros virginiana), ιθαγενής της Βόρειας Αμερικής.

* Διόσπυρος ο έβενος (Diospyrus ebenum), δασικό δέντρο, ιθαγενές της Σρι Λάνκα, το οποίο είναι ενδιαφέρον για το πολύτιμο ξύλο του, τον έβενο.

Υπάρχει επίσης το γένος λωτός της οικογένειας χεδρωπά, το οποίο περιλαμβάνει ποώδη και τρίφυλλα φυτά.


Ο Θεόφραστος μιλά γιά έναν "διόσπυρο" που η περιγραφή του αντιστοιχεί απόλυτα μ' αυτή του δικού μας σήμερα.

Το έφεραν πρώτοι στη δύση, Ισπανοί θαλασσοπόροι από την Άπω Ανατολή.
Οι λωτοί που έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς φυτό ήταν. Πάντως σίγουρα δεν είναι οι ίδιοι που έφεραν οι Ισπανοί.

Η όχι τόσο μεγάλη εξάπλωση του, οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι τα φυτά που ήρθαν στην Ευρώπη ανήκαν στις στυφές ποικιλίες , δηλ. τρώγονται μόνο όταν ωριμάσουν πολύ καλά και μετά την πλήρη ωρίμανση συντηρούνται για πολύ λίγο χρονικό διάστημα, (υπάρχουν και μη στυφές ποικιλίες που τρώγονται όπως το μήλο).

Οργανωμένες καλλιέργειες λωτού στην Ελλάδα είναι ελάχιστες, η καλλιέργεια του περιορίζεται σε μεμονωμένα φυτά μέσα σε οπωρώνες και σε μικρούς κήπους, περισσότερο ως καλλωπιστικά φυτά.
Κυρίως τρώγεται νωπός, στη δε Ανατολή ο καρπός τρώγεται πολύ και ως αποξηραμένος. Στη μεταποίηση χρησιμοποιείται για παρασκευή χυμού, αλκοολικού ποτού, (στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται στην παρασκευή του sake).

Ο καρπός έχει πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, δεν έχει καθόλου λιπαρά και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες.

Είναι φυλλοβόλο φυτό και οι κοκκινοπορτοκαλί καρποί του, που παραμένουν για ωρίμανση πάνω στο δέντρο μετά την πτώση των φύλλων του το φθινόπωρο, κάνουν την εικόνα του πολύ εντυπωσιακή.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ

Σε λίγο ξέσπασε φοβερή καταιγίδα. Ο Βοριάς φυσούσε δαιμονισμένα, κατάμαυρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό και τεράστια κύματα σηκώθηκαν. Ο Οδυσσέας με τους άντρες του κατάφεραν να φτάσουν σ' ένα ακρογιάλι όπου παρέμειναν δύο μερόνυχτα. Όταν η καταιγίδα κόπασε, ξεκίνησαν πάλι. Το ταξίδι συνεχιζόταν ήρεμα και θα έφταναν στην Ιθάκη, αν στον κάβο Μαλιά, το γνωστό ακρωτήρι της Λακωνίας, δεν τους παρέσυραν ο Βοριάς και τα ρεύματα της θάλασσας. Εννιά μερόνυχτα παράδερναν μέσα στ' αγριεμένα κύματα. Τη δέκατη μέρα έφτασαν στο νησί των Λωτοφάγων. Οι κάτοικοι του νησιού αυτού έτρωγαν τα άνθη ή τους καρπούς ενός φυτού, που ονομαζόταν λωτός, από τους οποίους παρασκεύαζαν και ένα είδος κρασιού.
Ο Οδυσσέας έστειλε τρεις συντρόφους να συναντήσουν τους κατοίκους του νησιού. Αυτοί τους δέχτηκαν με χαρά και τους πρόσφεραν το μελιστάλαχτο καρπό τους. Όμως μόλις οι ναύτες τον έβαλαν στο στόμα τους, αμέσως ξέχασαν τη γλυκιά πατρίδα και ήθελαν να μείνουν στο νησί.
Μόλις το κατάλαβε αυτό ο πολυμήχανος Οδυσσέας, τους έσυρε με το ζόρι στα καράβια και τους έδεσε στους πάγκους. Αμέσως διέταξε ν' ανοίξουν τα πανιά και να φύγουν πριν δοκιμάσουν τον καρπό και οι υπόλοιποι ναύτες.


ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Ραψωδία
ι
Αλκίνου απόλογοι. Κυκλώπεια
Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη

Μέρες εννιά μάς έδερναν οι φοβεροί οι ανέμοι
μες στα ψαράτα πέλαγα· στις δέκα στα λημέρια
τώ Λωτοφάγων ήρθαμε, που θρέφουνται με τ' άνθια.
Βγήκαμε τότες, και νερό σαν πήραμε από βρύση,
κοντά στα γοργοκάραβα στρώσαν φαγί οι συντρόφοι.
Σα φάγαμε, σαν ήπιαμε, και φράνθηκε η καρδιά μας,
συντρόφους τότες έστειλα να πάνε και να μάθουν
ποιοί ζούσανε σ' αυτή τη γης σιταροφάγοι ανθρώποι,
ποιοκαι διάλεξα νομάτους δυό με κήρυκα μαζί τους.
Πήγανε τότες, ζύγωσαν τους Λωτοφάγους άντρες,
και στους συντρόφους μας αυτοί κακό δε μελετούσαν
κανένα, μόν' τους έδωκαν λωτό ν' απογευτούνε.
Κι όποιος στο στόμα του έβαζε λωτού καρπό μελάτο,
δεν ήθελε πια μήνυμα να στείλη ή να γυρίση,
παρά να μείνουν θέλανε στη γης τώ Λωτοφάγων,
λωτό να τρώνε, γυρισμό πατρίδας λησμονώντας.
Κλαίγανε σαν τους έφερα με το στανιό στα πλοία,
και στα ζυγά αποκάτωθε τους έσυρα δεμένους.
Τούς άλλους τότες φώναξα συντρόφους ν' ανεβούνε
μεμιάς στα γοργοκάραβα, μην τύχη και κανένας
γευτή λωτό και γυρισμό πατρίδας λησμονήση.
Κι αυτοί έμπαιναν κι αραδιαστά καθίζανε στους πάγκους,
και τα νερά τ' αφρόασπρα με τα κουπιά βαρούσαν.


Τζίτζιφα ή κινέζικοι χουρμάδες

Δέντρο που φύεται κυριολεκτικά παντού αφού έχει ελάχιστες απαιτήσεις για την καλλιέργειά του. Επιβιώνει σε άνυδρες και αμμώδεις περιοχές και κάθε φθινόπωρο δίνει καρπούς που στη χώρα μας είναι η αλήθεια ότι είναι αρκετά δημοφιλείς με την έννοια ότι δεν χρησιμοποιούνται στην κουζίνα.

Οι μελετητές πιστεύουν πως οι καρποί της λησμονιάς που έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα στην ομώνυμη " Χώρα των Λωτοφάγων" κατά πάσα πιθανότητα ήταν τζίτζιφα αφού ο λωτός, ήρθε στη Μεσόγειο πολύ αργότερα από την εποχή που τοποθετούνται τα ομηρικά έπη.Όπως και οι λωτοί πάντως έτσι και τα τζίτζιφα δεν τρώγονται με τίποτε αν δεν ωριμάσουν και ένδειξη ότι αυτό έχει συμβεί είναι το χρώμα της φλούδας τους. Είναι έτοιμα προς βρώσιν όταν αποκτούν ένα σκούρο πορτοκαλί προς καφέ χρώμα και η φλούδα έχει σχεδόν αποκολληθεί από τον καρπό.











Lotus

The lotus rises through the murky waters of ponds and lakes yet, when it blooms, it floats upon the surface, its petals shining and untainted by the mud from which it emerged. In the scriptural language and sacred poetry of Hinduism and Buddhism, the lotus perfectly embodies the soul, rising up through the murkiness of worldly experience until it reaches the surface of the spiritual realm and blooms, vibrant and pure, free from all taint and attachment.

The lotus is so fundamental to the spiritual language of Yoga that it has become a technical term. The word "lotus" is used interchangeably with the word chakra referring to the spinning wheels of spiritual energy located along the spinal axis. While the lotus can refer to any of the chakras, it is most especially associated with the radiant white-gold crown chakra.

More than metaphor, referring to the crown chakra as a white lotus is a good description. It is a variation of the experience that I have called the Golden Ocean. The experience is of a shining golden-whiteness, radiating outward from a living central point. It seems to flow outward, like water, or like a thousand white petals surging with life and renewing themselves while, at the same time, remaining utterly self-contained and at rest.


Ο Λωτός σύμβολο του ανατέλλοντος ηλίου

Ο Λωτός, σαν λουλούδι ήταν γνωστός στους ινδούς από πάρα πολύ παλιά. Είχαν, δε, τέτοια αγάπη γι αυτό το φυτό που παρίσταναν τους θεούς τους που γεννιόταν πάνω σε άνθη λωτού.
Από τις Ινδίες ταξίδεψε ο λωτός και πέρασε στο Θιβέτ κι από κει στην Κίνα κι αργότερα έφτασε και ως την Αίγυπτο.

Στους Αιγύπτιους έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική γιατί, η χάρη και η κομψότητα του φυτού, δώσανε πολλές εμπνεύσεις στους αρχιτέκτονες της εποχής. Πολλά από τα κιονόκρανα των φαραωνικών ναών παρίσταναν άνθη ή κάλυκα λωτού αλλά και σε πολλά χρυσά κοσμήματα ή περιδέρια εμφανίζονταν τέτοια άνθη.

Και στην ποίησή τους, όμως, είχε επίδραση, ακόμα και στη Θρησκεία τους όπως ο λωτός ήταν το σύμβολο της μετενσάρκωσης. Γι αυτούς θεωρείτο «το σύμβολο του ανατέλλοντος ηλίου». Οι μακριές, όμως, ξηρασίες στην Αίγυπτο και οι διάφορες πλημμύρες, τελικά, εξαφάνισαν αυτό το είδος.

Σαν φυτό ο Λωτός ανήκει στην οικογένεια των λωτιδών που κι αυτοί ανήκουν στην οικογένεια των αγγειοσπέρμων. Είναι ποώδες φυτό και περιλαμβάνει γύρω στα 100 είδη ετησίων ή πολυετών φυτών, ποών ή θάμνων.
Εδώ, στην Ελλάδα υπάρχουν 13 αυτοφυή είδη.

Ένα απ’ αυτά είναι ο λωτός ο διανθής που φυτρώνει, κυρίως, στα λιβάδια της Ηπείρου. Ενώ ο λωτός ο εδώδιμος συναντιέται σ’ όλη την Ελλάδα κι ονομάζεται: γαργαζουλιά ή μοσχοκερατιά (Θήρα), νερατζούρα (Ζάκυνθος). Οι χλωροί σπόροι αυτού του είδους τρώγονται.

Κι ο λωτός, όμως, ο κερατιοφόρος είναι πολύ γνωστός σ’ όλη την Ελλάδα. Είναι το αγριοτριανταφύλλι ή αγριοστροφύλλι που φυτρώνει στους κάμπους και στους αγρούς και είναι πολύ χρήσιμος στην κτηνοτροφία.


Αγριοστροφύλλι

Μικρό φυτό που το συναντούμε αυτοφυές στην Ελλάδα. Ωστόσο, καλλιεργείται και για την κτηνοτροφία σε άλλες χώρες, μια που έχει για τα ζώα περισσότερες θρεπτικές κι υγιεινές ιδιότητες από το συνηθισμένο τριφύλλι. Είναι χαμηλό φυτό, φτάνοντας μέχρι 40 πόντους ύψος και βγάζει ένα φύλλο χωρισμένο στα τρία, όπως το τριφύλλι, μόνο που είναι πιο βαθιά τα χωρίσματα. Τα λουλούδια του είναι κίτρινα, όμοια κι αυτά με του τριφυλλιού, αφού ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Οι βλαστοί του είναι, αντίθετα με του τριφυλλιού τριχωτοί. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τα βλαστάρια με τις ανθισμένες κορυφές για να φτιάξουμε "τσάϊ" (30 γρμ. σ' ένα λίτρο νερού) που θεωρείται ένα πολύ καλό ορεκτικό για αδύναμους οργανισμούς κι εξαιρετικό αντισπασμωδικό σε άτομα που υποφέρουν από βρογχίτιδες με έντονο βήχα. Δεν έχει σχέση με το καρποφόρο δέντρο που ονομάζεται κι αυτό Λωτός.


Οι Στίχοι Αυτοί...

Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να είναι οι τελευταίοι
οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν

Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι

Τα θλιβερά τραγούδια τους γενίκανε πουλιά
σε κάποιον άλλο ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος

Γένικαν άγριοι ποταμοί που τρέχουνε στη θάλασσα
και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις

Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ενας λωτός
να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.

Αναγνωστάκης Μανώλης


Paraponemena Logia

Αυτον τον κοσμο τον καλο


The Rose - George Zamfir

31 σχόλια:

mareld είπε...

Όμορφοι μου Φίλοι!!!

Για να συνεχίσετε να μου είσαστε μελιστάλαχτοι σας προσφέρω λαχταριστούς, αρωματικούς λωτούς με δροσοσταλίδες αγάπης..!!!

Ντάνα μου!!

Είσαι παιδί που με το τρόπο σου με κάνεις πολλές φορές να ξεχνώ τα άσχημα της ζωής και να νιώθω ότι "και με τα χίλια βάσανα πάλι η ζωή γλυκιά".

Τυχερή που ΣΕ {Σας} συνάντησα!

Φιλιά και αγκαλιές μέσα από τη βροχή!

Unknown είπε...

Mi cielo!

Δεν βρέχει πια ο ουρανός μα βρέχει στο πρόσωπό μου.

Το ευχαριστώ είναι ελάχιστο.

Αν δεν σε είχα συναντήσει, θα έλεγα πως τέτοια ψυχή ανθρώπινη δεν υπάρχει. Θα μπορούσα να σε κατηγορούσα για "θεατρίνα". Μου έλυσαν όλες τις απορίες, τα μάτια σου που έπαιρναν το χρώμα του τοπίου: Το πράσινο του πεύκου, το γαλάζιο του Ιονίου.

Κι εμείς, ακόμα πιο τυχεροί ψυχή μου!

Σε φιλώ!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ντάνα!

"Ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή"

"πόσο ευτυχισμένος και σπουδαίος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος"

Με συγκίνησες και σιώπησα..

Μου έφερες επάνω πολλές αναμνήσεις σταθμούς στη ζωή μου..αλλά και του καλοκαιριού..

Το βράδυ δίπλα στη κληματαριά στο σπίτι σας..

"Εἶσαι καλός, εἶσαι ἄνθρωπος, ἔχεις μεγαλώσει
Μὲ πετεινούς, χρυσόμυιγες, γοβιούς, γεράνια
Σὲ μιὰν αὐλὴ μικρὴ ποὺ τὴν κουνοῦσε ἡ θάλασσα
Πέρα-δῶθε
Θυμᾶσαι
Μιὰν αὐλὴ ποὺ μεγάλωνε, χωροῦσε λόφους, κάμπους
Ποτάμια, κερασιές, καμπαναριά,

Ἡ ἁπλὴ ζωὴ πιὸ πλούσια
Κι ἀπὸ δάγκαμα σύκου πλάι σὲ φίλο, πιὸ σεμνή
Κι ἀπὸ λόγο πουλιοῦ σὲ δέντρων ἐκκλησίασμα
Νύχτα-μέρα κρατοῦσε τὸν κανόνα
Θυμᾶσαι
Μέρα-νύχτα πιὸ γλυκιὰ ἡ φωνή σου
Σὰν ἀχτίδα μές στὰ νέα λεμόνια ἔλαμπε
Κι ἡ καρδιά σου ἡ ἀθώα
μέσα στοῦ γλαυκοῦ βυθοῦ τὸν οὐρανό
Σὰν ἄστρο"..

Πάνω από το Ιόνιο στη ταβέρνα σας λίγο πριν Σας αφήσω μαζί με το καλοκαίρι και να επιστρέψω στο σκοτάδι..

"Κάθε ώρα του καλοκαιριού είναι ένα ανάβλεμμα από τους θεούς στη γη ριγμένο!..
Από παντού όλα φτάνουν, ξεκινούν

το μήνυμα της παρουσίας τους να μας φέρουν

από όλα τα σημεία συγκλίνοντας του χρόνου

στη φλόγα της στιγμής συγκατανεύουν,

καίγονται, λαμπαδιάζουν,

και το αιώνιο πλάθεται παρόν!..

Ανάβουν οι ώρες του καλοκαιριού,
φρύγουν τη γη, δονούν της πέτρας την καρδιά,
κι όλα την ύπαρξη τους δοκιμάζουν
πάνω στο καρδιοχτύπι του καιρού.
Φλόγα στη φλόγα αναπηδάει η νέα στιγμή,
σε κάθε της παλμό το θαύμα συντελείται
κ’ υπάρχουμε, υπάρχει ο κόσμος, μας κυκλώνει
το φανερό του μυστικό
με την ενάργεια του ήλιου
με την ενάργεια των κυμάτων
με την ενάργεια των βράχων πού δονούνται
στην πύρα του μεσημεριού!..
Ανάβουν οι ώρες του καλοκαιριού μες στην εσπέρα

τραγουδάει η θάλασσα".

Θα έλεγα με την ενάργεια και το Φως της υπαρξής Σας, μου τραγουδούσε η θάλασσα..

Βρέχει αλλά δεν βρέχει στη καρδιά μου.. είμαι άυπνη αλλά χαρούμενη..

Καρδούλι Σας ευχαριστώ!!!

Πολλά φιλιά από εμάς και την αγάπη μου!

LIA είπε...

Γλυκιά Mateld, καλημέρα!

Τι ομορφιά παραδεισένια, στις φωτογραφίες ,στα μουσικά κομμάτια, στα κείμενα, που έχουμε την ευτυχία, να διαβάζουμε στις αναρτήσεις σου!Όλα δείχνουν, πως είσαι ένας άνθρωπος, με σπάνια ομορφιά στην ψυχή, και αυτή την ομορφιά τη μοιραζόμαστε, όλοι εμείς, που σε διαβάζουμε και ακούμε τη γλυκιά μουσική που διαλέγεις.Τυχαία προχθές, σε συνάντησα, στους μαγικούς διαδικτυακούς δρόμους και από τότε πάντα σε επισκέπτομαι.Πόση ομορφιά, γνώση και δύναμη παίρνω!
Να είσαι πάντα καλά.
Σου γράφω, από την όμορφη Κρήτη.

LIA είπε...

Γλυκιά Mareld,ήθελα να γράψω, έκανα ένα μικρό λαθάκι, συγνώμη

Μηθυμναίος είπε...

Θα μου επιτρέψετε κι εμένα, Μάρελντ και Ντάνα, να εισέλθω στους τυχερούς; Το απαιτώ κι από τις δυο σας!
Να, λέω κι εγώ, που υπάρχουν τέτοιες ψυχές ανθρώπινες. Υπάρχουν, αφού υπάρχετε εσείς. Το επιβεβαιώνω!!!

Η ανάρτησή σου, Υακινθάκι μου, προσφέρει γνώσεις (χρειαζούμενες) και χάρηκα που έβαλες την μετάφραση της Οδύσσειας του συντοπίτη μου (από τη Μήθυμνα) Αργύρη Εφταλιώτη!!!
Σ’ ευχαριστώ κορίτσι για όλα αυτά που διάβασα και έμαθα.

Eres algo especial y quédate siempre así! Hacen falta personas como tu para un mundo mejor!!!

Un abrazo

mareld είπε...

Λία μου!

Καλώς τη!

Τι χαρά..που σε βρήκα στο γλυκοχαράζει..την ώρα που
επέστρεψα από έξω κουρασμένη και λίγο παγωμένη..

Από τη Κρήτη μου;

Όσο για μένα..

"Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,

..Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς

..πήρα το δρόμο της σποράς".

Αλλά..

"Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ’άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω"...

Λία μου!
Έτρεξα αμέσως να σου αφήσω μια αγκαλιά αλλά..δεν Σε βρήκα..

Σε ευχαριστώ!

Πάντα θα βρίσκεις φρέσκα,
αρωματικά φρούτα!

Πολλά φιλιά!

ΥΓ
Έχω γερές ρίζες κρητικές..και λατρεία για τη Κρήτη.
Που θα σε βρω;

mareld είπε...

Αγαπημένε μου Στράτο!

Έχεις θέση δίπλα από τους λατρεμένους μου "Nosotros los Gitanos tenemos una sola religión: la libertad.", para continuar con estos hermosos versos: "Se dicen cosas extrañas sobre los Gitanos./ Se dice que leen el futuro en las estrellas/ y que tienen la poción del amor./ La gente no cree en lo que no se sabe explicar./ Nosotros, en cambio, no tratamos de explicarnos las cosas en las que creemos./ La nuestra es una vida simple, primitiva./ Nos basta tener por techo el cielo,/ fuego para calentarnos/ y nuestras canciones cuando estamos tristes."

μόνο η ομορφιά σου αρκεί για να ανήκεις στους " τυχερούς" έχεις όμως τόσα χαρίσματα και είσαι παιδί
τόπου ιερού..

"Πουθενά, σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ο Ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά, δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους, όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε, ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους, ποιος Θεός, για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε μακριά ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους, έγραψε κάποτε ο Ελύτης, παιδί του ίδιου τόπου..

αλλά και ο Κάλβος μας..

Αστράπτουσι τα κύματα
ως οι ουρανοί και ανέφελος
ξάστερος φέγγει ο ήλιος
και τα πολλά νησία
δείχνει του Αιγαίου (Ο Ωκεανός, κδ’)

Χλωρά, μοσχοβολούντα
νησία του Αιγαίου πελάγους,
ευτυχισμένα χώματα
όπου η χαρά κ’ η ειρήνη
πάντα εκατοίκουν

Μόνον ακούω την θάλασσαν,
που ωσάν μέγα ποτάμι
ανάμεσα εις τους βράχους
κτυπώντας μυρμυρίζει
γύρω εις τα σκάφη (Τα ηφαίστεια, α’ & λγ’)

Πρέπει βέβαια να ακούσουμε και τη Ντάνα, ε;

Un abrazo muy fuerte!
Gracias!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Βούτηξα στους λωτούς των κειμένων και των φωτογραφιών, που δε λησμόνησα, όταν διάβασα τους χυμούς των πλούσιων σχολίων.

Ακουμπάω πάντα τρυφερά στις "σελίδες"σου, mareld, πάντα κάτι το ιδιαίτερο, συμπατριώτισσα της "ξενιτείας", μεθυστικά περιπλανιέμαι ανάμεσα στα ισπανικά χωραφάκια της ποίησης, τη θαλασσινή αύρα των ελληνικών τοπίων, τη δροσιά των χυμών της γης.

Και γεννιέμαι στο χυμό τους κι εγώ πιο νέος.
Να είσαι πάντα καλά.

Ερατώ είπε...

Mareld καλησπέρα!
Από τις πιο όμορφες αναρτήσεις σου, η σημερινή.
Όλα πολύ όμορφα.Ξεχώρισα το τελευταίο βιντεάκι με τις θαυμάσιες εικόνες που με χαλάρωσαν απόψε.
Να΄σαι καλά, καλό βράδυ.

Nefelli είπε...

Mareldάκι μου γλυκό, καλώς σε ξαναβρίσκω..
και μου έλειψες δεν ξέρεις πόσο...

Αυτή τη φορά χάθηκα μέσα στα αρώματα και χρώματα που κερνάς στο σπιτικό σου.
Πλημμύρισα γεύση λωτού κι έμαθα τόσα για τον καρπό που από μικρό κορίτσι λαχταρώ να γεύομαι σε κάθε ευκαιρία.
Και πως μπορεί αλλιώς να γίνει, σαν με το μαγικό σου ραβδάκι, όλα μοιάζουν αλλιώτικα, δοσμένα μέσα από τα δικά σου μάτια...

Ευχαριστώ ακόμη μια φορά, για τα μοναδικά καλούδια που μου πρόσφερες.
Νιώθω τυχερή που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας.
Φιλί γλυκό πεθύμιας, από την αγαπημένη σου Ζάκυνθο που σήμερα ήταν λίγο νεφελωμένη, ανακάμπτοντας από το προχθεσινό ξέσπασμα της κακοκαιρίας.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση@!!!!

Οι λωτοί παρ' ότι δεν είναι αρωματικοί, είναι το αγαπημένο μου φρούτο.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ήρθα . Αλλα δεν πρόλαβα να βάλω κάτι αστο καλάθι... Μια καλημέρα να αφήσω πριν η συγκίνηση ...
Mareld μου καλημέρα.

mareld είπε...

Διονύση μου!

"Φέρτε μου τη θάλασσα
να την τραγουδήσω
φέρτε μου τον ήλιο της
για να ζεσταθώ".

Είναι τιμωρία να στερείσαι ο΄τι πιο πολύ αγάπησες και να ζεις στο σκοτάδι.

Σαν λαός λατρεύουμε το Φως!

«έλα να λουστείς στο εκτυφλωτικό ελληνικό φώς», του έγραψε ο Λώρενς Ντάρρελ{στο Μίλλερ}

"Φαίνεται πώς αυτό το φως (το φέγγος, η αίγλη, η λάμψη, η φωτοβολή, η αναλαμπή, η ανταύγεια, η λαμπηδών, το φωτόλουσμα, η αντηλιά, το λαμπύρισμα, η μαρμαρυγή, η χρυσαύγεια, το αστραποβόλημα, η έκλαμψη, το φεγγοβόλημα) δίνει κάτι ζωτικό και σπάνιο. Κάτι πού κανείς δεν μπορεί να το χορτάσει...

Αυτό το φως δίνει μία γεύση του Απόλυτου.

Την μόνη πού αξιώνεται να δει ο άνθρωπος.

Κι επειδή δίνει τη γεύση του Απόλυτου, σε κάνει απέραντα ευτυχισμένο και απέραντα δυστυχή.

Γιατί είναι στ' αλήθεια απόλυτο –άλλα μόνιμο δεν είναι".Ν Δήμου

Τρυφερά ακουμπάς.. γιατί είσαι ένα με το Φως..!!!

Φιλιά και καλά να είσαι!

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Τριανταφυλλένια μου!

Ξύπνησα πολύ νωρίς..
Καταχνιά και σκοτάδι..

Οι λωτοί όχι μόνο μου αρέσουν αλλά μου δίνουν, με το πορτοκαλένιο χρώμα του ήλιου, χαρά και μου θυμίζουν..τη πατρίδα μας..

"Στην αγκαλιά της θάλασσας, σε κύματ’ αφρισμένα,
κοιμάται η πατρίδα μου, χιλιάδες χρόνια τώρα.
Πού να χωρέσ’ η ομορφιά στα πέλαγα της σκέψης ;"

" Πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό αχ ουρανέ πόνε μακρινέ".

Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση.

Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Νεφελάκι μου γλυκό και τρυφερό!

Κάθε φορά που έρχεσαι λουλουδιάζει ο τόπος και χρωματίζεται ανάλογα..

"Απ’όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.

Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποιά βρύση σε ποτίζει, που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις".

Με ποτίζεις χάδι από τη πατρίδα και φως από τα μάτια της ψυχής σου..
το σίγουρο είναι ότι μαζί Σας θα αντέξω το σκοτάδι..

Είσαι αξιαγάπητο παιδί..και μου λείπεις..

Φιλιά και αγκαλίτσες!

mareld είπε...

Γλαρένια μου!

Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν είναι η αλήθεια μου..

Σκέφτομαι το Λωτό και δεν είναι μόνο η ομορφιά του είναι και τόσα άλλα..

Ναι έχεις δίκιο..για το άρωμά του αλλά έτσι ήθελα να έχει και λίγο από τη γύρω φύση..και η φύση της Ελλάδας είναι αρωματική..και μη ξεχνάς ότι ζω στο σκοτάδι, το οποίο πλησιάζει απειλητικά..

"Και το σκοτάδι είναι απαραίτητο. Και πάλι ο Δίας έβαλε το χέρι του, όταν ταυτόχρονα με τον Απόλλωνα, γεννήθηκε και η θεά Αρτεμις, η θέα της σελήνης, για να απαλύνει το μαύρο φως του σκοταδιού».

Μόνο που εδώ κρατάει μήνες μαζί με παγωνιά..

Φιλιά ψυχή μου και καλά να είσαι!

Να γεύεσαι λίγους λωτούς και για μένα..

Unknown είπε...

Αγαπημένη μου Mareld,

Οι τρυφεροί άνθρωποι όπως εσύ, δεν γίνεται παρά να προσελκύουν άλλους εξίσου τρυφερούς.

Μέσα σε αυτούς κι ο καλός μας Μηθυμναίος, που δεν θα μπορούσε -όσο κι αν προσπαθούσε- να γλιτώσει από όλη αυτή την ομορφιά!

Τυχεροί όλοι μας καλέ μου Μηθύμναιε! Ελπίζω να κρατάς την καρδιά και τη ψυχή σου, έτσι ανοιχτά όπως τώρα, για όλους τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Σας φιλώ γλυκά και να με συμπαθάτε για την αργοπορημένη απάντηση. Ο χρόνος είναι περιορισμένος...

mareld είπε...

Γλυκέ μου, Επίκουρε!

Για να σου απαντήσω έπρεπε να είμαι σίγουρη ότι έφυγες από το γλυκοχαράζει με ένα καλάθι Λωτούς για το σπίτι..

Φιλιά και χαρούμενος να μου είσαι!

mareld είπε...

Ντάνα μου!

Άργησες αλλά τι σημασία έχει;

Έτσι κι αλλιώς το γλυκό σου χάδι δεν μας λείπει..
Είσαι παρούσα στη ψυχή και στο μυαλό..

Φιλιά καρδιά μου!

Μηθυμναίος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μηθυμναίος είπε...

Επιβεβαιώνω και επαυξάνω ανεπιφύλακτα τα παραπάνω λόγια της μοναδικής Μάρελντ, γλυκιά κι αγαπημένη μου Ντάνα. Και ναι, αγαπημένες μου, η καρδιά και η ψυχή μου ορθάνοιχτες για τις δικές σας!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραία που θα 'ταν να τρώγαμε μερικούς λωτούς και να ξεχνιόμασταν σε τούτα τα υπέροχα τοπία...Μια γλυκιά καλησπέρα!!

Nefelli είπε...

Μαρελντάκι μου γλυκό.
Μετά από τόσο όμορφα λόγια, η ευχή μου για καλό ξεκίνημα εβδομάδας μοιάζει φτωχή.
Μα βγαίνει μέσα από την καρδιά μου και συνοδεύεται από πολλή αγάπη κι ένα γλυκό αλμυρό φιλάκι, από τον άνεμο που φυσούσε χθες στο φάρο του Κεριού.
Πόσες αγάπες, έχει ετούτο ευλογημένο νησάκι!!!!
Στο σημείο που αγκαλιάζεται η θάλασσα με τον ουρανό, σε βρήκα και σου ψιθύρισα πως όσο κι αν μακρυά μας έφυγες, πάντα πίσω η καρδιά θα σε γυρνά .

Φιλί γλυκό

mareld είπε...

Στράτο μου!

Σε ευχαριστούμε για το παιχνίδισμα του λόγου σου αλλά και της ψυχής σου.

Είσαι αυθόρμητος γιατί είσαι αληθινός!

Besitos!

Demeter είπε...

Καλημέρα από την αγχωμένη Αθήνα....
Ευτυχώς κατάφερα να πω το χαίρε και να γλυκαθώ από τον υπέροχο χυμό του λωτού. Μήπως μπορω και να ξεχάσω?

Φιλάκια!

mareld είπε...

Παναγιώτη μου!

Λάτρη του Ωραίου!

Εδώ που γεννηθήκαμε

"Εδώ που γεννηθήκαμε, σ’ αυτό το λίγο τόπο
με τον ολάνθιστο ουρανό, το χώμα το ξερό
που πριν ανάψουν σβήνουνε οι πόθοι των ανθρώπων
όλα θα γίνουν πιο καλά, θα δεις, με τον καιρό

Εδώ που πολεμήσαμε, δυο-τρεις εμείς τους χίλιους
για να μη λείψει το ψωμί, να πάμε πιο μπροστά
Άλλοτε μες στα σύννεφα κι άλλοτε μες στους ήλιους
όλα θα γίνουν πιο καλά, θα δεις με τον καιρό

Εδώ που μεγαλώσαμε, τον άνεμο νικώντας
και που βαθιά ριζώσαμε κι απλώσαμε κλαριά
Εδώ θε να γεράσουμε, καλέ μου, πολεμώντας
για την αλήθεια της ζωής και για τη λευτεριά"
Δ Λάγιος

Φιλιά και καλή σου μέρα!

mareld είπε...

Γλυκό μου αστεράκι!

Το τραγούδι της Υακίνθης για Σένα!

"Η φωνή της Υακίνθης είν’ από πηλό
έτοιμο να φτερουγίσει το γαρυφαλλάκι
πάρε με, χρυσάνεμέ μου, σε παρακαλώ
φύσα σαν φιλάκι.

Όταν λέει η Υακίνθη "σ’ αγαπώ πολύ"
πέφτουν οι παλιοί σοβάδες του φτωχού μου κόσμου
κι από τα γυμνά ντουβάρια μπαίνει η ανατολή
να ντυθεί το φως μου.

Όταν παίζει η Υακίνθη με τα βότσαλα
πράσινη στα δυο της χέρια λάμπει η Μυτιλήνη,
χίλια τα αινίγματά μου, χίλια και θολά,
κι όλα μου τα λύνει".
Λ Παπαδόπουλος για την
Υακίνθη Λάγιου..

Ο λόγος σου έχει την ευωδιά των κρίνων στη ζεστή μου αμμοφωλιά..

Πολλά γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Δήμητρα!

Γλυκούλι μου, είχα ανησυχίσει..
Είσαι καλά;
Χθες σκεφτόμουν να σου στείλω μήνυμα αν δεν εμφανιστείς..

"Τούτα τα ηλιοχαράματα
με τίποτα δε μοιάζουνε
Βγήκαν σε δρόμους και αυλές
όλοι και τα κοιτάζουνε

Τούτα τα ηλιοχαράματα
είναι αλλιώτικα πολύ
Κλείσαν την πόλη ολόγυρα
δεν τα ’στειλε η ανατολή

Τούτα τα ηλιοχαράματα
λες κι ήρθαν για να μείνουνε
Το φως τους δεν απλώνουνε
και τ’ άστρα δεν τα σβήνουνε

Τούτα τα ηλιοχαράματα
χρόνια γι αυτά μιλάγαμε
Ήρθαν μια μέρα κι έφυγαν
και δεν τα καταλάβαμε"..

Εσύ ξέρω ότι τα καταλαβαίνεις και γεύεσαι την κάθε στιγμή της ζωής με ένα χαμόγελο που σβήνει για λίγο και τον πιο αβάσταχτο πόνο..

Φιλιά ψυχή μου!

faraona είπε...

Μ αρεσει ο λωτος.
Τρελλαινομαι...!
Το δε λουλουδι λωτος που σημαινει τοσα πολλα, ειναι πανω στο γραφειο μου μονιμα.

Φιλια κοριτσακι μου

Βρεχει.

mareld είπε...

Γραντούκα μου!

Και εμένα μου αρέσουν αλλά και στο Νάσο μου, το μεγάλο μου γιο.
Τον έμαθα να τους τρώει από μικρός.
Εδώ μας τους φέρνουν από το Ισραήλ.

"Walking above water like a fairy
Wearing a red hairpin
Fresh from a bath in the Hua Qing Pool
With a rosy cheek from drinking"

By Caixing [Zhang Cuiying’s penname]
[Zhang Cuiying’s signature stamp]

In Chinese poetry, beautiful ladies are often used as metaphors for beautiful flowers. In this poetry, the lotus flowers that rise above water are described as fairies with red hairpins walking above water whereas the red hairpins refers to red lotus blossoms and the fairy walking above water refers to the stem of the lotus blossom.


One lotus flower is like a complete world.

Φιλιά!