Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

.. "Και πολλά τα λιόδεντρα που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου"..


































Από το γλυκοχαράζει στη Κική μου

Ελιά

Το Πολύτιμο κι αγαπημένο δέντρο των Ελλήνων

H ελιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή των ανθρώπων της Μεσογείου. Από αρχαιοτάτων χρόνων εμφανίζεται στους μύθους, στις παραστάσεις και στην ιστορία των λαών της. Η ελιά αποτελούσε ανέκαθεν σύμβολο ευημερίας, ειρήνης, γονιμότητας και ευφορίας.
Η ελιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν σύμβολο των ολυμπιακών ιδεωδών, της Ειρήνης, της Σοφίας και της Νίκης. Γι’ αυτό και το μοναδικό βραβείο που έπαιρνε ο Ολυμπιονίκης ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδί ελιάς, ο «κότινος».
Μέσα στο ναό της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία, υπήρχε μια ελιά, η «καλλιστέφανος ελαία», από της οποίας τα κλαδιά φτιαχνόταν ο κότινος.
Ο μύθος λέει ότι ο Ηρακλής φύτεψε την ελιά, μετά την ολοκλήρωση των 12 άθλων του.










Η ελιά, όπως αναφέρει ο μύθος, ήταν το δώρο της θεάς Αθηνάς στους κατοίκους της πόλης της Αθήνας, οι οποίου σε ένδειξη ευγνωμοσύνης έδωσαν το όνομα της θεάς στην πόλης τους. Το δένδρο της ελιάς εμφανίστηκε στην περιοχή της Μεσογείου χιλιάδες χρόνια πριν και από εκεί εξαπλώθηκε στις γύρω χώρες.






«Η Αθηνά χαρίζει την ελιά»



Athens (Αθήνα) 2004 OC
Goddess Athena's Gift and Symbol





Στην Κρήτη, η καλλιέργεια της ελιάς ξεκίνησε γύρω στο 3500 π.Χ., ενώ οι αρχαίοι Ελληνες άλειφαν το σώμα τους και τα μαλλιά τους με λάδι ελιάς, για περιποίηση και υγεία.

Στην πρωτεύουσα της Μινωικής Κρήτης, την Κνωσό, υπήρχε το μεγαλύτερο, το πιο σύγχρονο και πολυτελές παλάτι του νησιού. Το ανάκτορο περιελάμβανε περισσότερα από 1000 δωμάτια.
Μέχρι σήμερα έχουν διασωθεί οι ελαιοθήκες, όπου φυλασσόταν το λάδι. Μέσα σε αυτές υπήρχαν στέρνες φτιαγμένες από πέτρα, όπου τοποθετούσαν το λάδι για να κατακαθίσουν τα διάφορα ξένα στοιχεία που υπήρχαν μέσα του. Αυτή η διαδικασία αποτελεί μια πρωτόγονη μέθοδο απόσταξης λαδιού.
Όταν πλέον το λάδι είχε καθαριστεί, το μετέφεραν με μια ειδική κουτάλα σε πιθάρια, όπου και αποθηκευόταν.
Οι Κρήτες τότε, αλλά και σήμερα, εκτός από την παραγωγή λαδιού, ασχολήθηκαν και με το εμπόριό του.

Το ελαιόλαδο, που όπως είναι γνωστό, αποτελεί τη βάση της μεσογειακής διατροφής, φαίνεται να είναι μάλλον και το μυστικό της μακροζωίας των Κρητικών.
Πάμπολλα ελληνικά και ρωμαϊκά γραπτά αναφέρονται στην ελιά και τον ευεργετικό της ρόλο. Αναφορές στην ελιά βρίσκονται τόσο στη Βίβλο όσο και στο Κοράνι. Η καλλιέργεια της ελιάς υπολογίζεται ότι ξεκίνησε πριν από 7.000 χρόνια. Οι Ρωμαίοι βοήθησαν να εξαπλωθεί η ελιά στις περιοχές της απέραντης αυτοκρατορίας τους. Μετά το 16ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι έφεραν την ελιά στο Νέο Κόσμο και άρχισε η καλλιέργειά της στην Καλιφόρνια, στο Μεξικό, στο Περού, στη Χιλή και στην Αργεντινή. Υπολογίζεται ότι σήμερα υπάρχουν γύρω στα 800 εκατομμύρια ελαιόδενδρα στον κόσμο με τη συντριπτική πλειοψηφία στις μεσογειακές χώρες.

Tierras del Olivo: Historia


Λατρευτική - Συμβολική χρήση της ελιάς

Η χρησιμοποίηση των ελαιόκλαδων σε πολλών ειδών αρχαίες τελετουργίες (όπως εξαγνισμοί, καθαρμοί) προσδιορίζει το συμβολισμό της ελιάς ως δέντρο του καλού. Η έμμεση σύνδεσή του με το φως ( το καιόμενον έλαιον είναι η αρχέγονη πηγή του φωτός) αντιμετωπίστηκε από τον άνθρωπο με την ιδιαιτερότητα του δέντρου που συμμετέχει στη λατρεία.





Στην Παλαιά Διαθήκη είναι το δέντρο της ελπίδας, αλλά και το δέντρο – αγγελιοφόρος του θείου ελέους. Είναι το δέντρο που καταδεικνύει τη γαλήνη μετά τον κατακλυσμό του Νώε: «Το βραδάκι επέστρεψε το περιστέρι και κρατούσε ένα φύλλο ελιάς στο στόμα του και κατάλαβε ο Νώε ότι το νερό είχε υποχωρήσει στη στεριά…»




Στην ελληνική παράδοση είναι το δέντρο της ειρήνης. Η ίδια η Ειρήνη (θεότητα που ήταν κόρη του Δία και της Θέτιδας) εικονιζόταν με κλαδί ελιάς στα χέρια της. Στους πολέμους δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος αλλά και καλύτερο σύμβολο για τη λήξη των επιχειρήσεων. Οι αγγελιοφόροι που στέλνονταν για να μεταφέρουν το μήνυμα της ειρήνης ή να ζητήσουν ανακωχή έπρεπε να κρατούν στο χέρι τους κλάδον ελαίας. Ήταν το αναμφισβήτητο ιερό σύμβολο που δήλωνε τις προθέσεις εκείνων που αποφάσιζαν να το στείλουν. Η Ιοκάστη μετέφερε κλαδί ελιάς στον Πολυνείκη ζητώντας του να συμφιλιωθεί με τον αδερφό του Ετεοκλή, στην τραγική ιστορία του Οιδίποδα και των απογόνων του, δηλαδή το μύθο που ενέπνευσε το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη. Οι αντιλήψεις για το συμβολισμό των κλάδων της ελιάς αλλά και του ίδιου του δέντρου, διατηρήθηκαν ακόμη και στις νεώτερες εποχές. Η φράση «κλάδον ελαίας» διατηρείται ακόμη στην ελληνική γλώσσα ως δηλωτική ειρηνευτικών προσπαθειών («τείνει κλάδον ελαίας ή ήρθε με κλάδο ελαίας».




H φυσιογνωμία των λαών και των κοινωνιών πλάθεται, εκτός των άλλων, και μέσα από τον διάλογό τους με τον φυσικό χώρο που τους περιβάλλει.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ-ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ


Για τους Έλληνες και τους άλλους μεσογειακούς λαούς, αν θα έπρεπε να κατονομάσουμε ένα χαρακτηριστικό της οικείας σ' αυτούς φύσης, ένα καρποφόρο δένδρο που επέδρασε όχι μόνο στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, αλλά και στο πεδίο της λατρευτικής τους πρακτικής, των δοξασιών και των εθίμων, την πρώτη θέση κατέχει αναμφισβήτητα, η ελιά.





Εδώ και χιλιετίες, το κατ' εξοχήν δέντρο του μεσογειακού χώρου, η ελιά, συνυπάρχει με τους λαούς της Μεσογείου, έχει συνδεθεί με την καθημερινότητα και τις συνήθειές τους και, έχοντας ξεπεράσει τα όρια του τοπίου, έχει αφήσει τα ίχνη της σε όλους τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στα παράλια της.

Ελιά, ένα δώρο της φύσης, μια λέξη-κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης πολλών περιοχών αλλά και μια πρόκληση για να ταξιδέψεις ακολουθώντας τους δρόμους και την πλούσια ιστορία της γύρω από τη Μεσόγειο, τη Μεσόγειο της Ελιάς.

Andaluces de Jaen Paco iIanez





Για την καλλιέργεια της ελαίας, ο Θεόφραστος γράφει πως η εξάπλωση του δέντρου γινόταν με πολλούς τρόπους, αλλά όχι με μπήξιμο ενός κλαδιού στη γη, όπως γίνεται με τη συκιά και τη ροδιά. Αντίθετα, χώνοντας τα κουκούτσια της ελιάς στη γη θα φυτρώσουν απλώς αγριελιές. Όταν μάλιστα επισκέφθηκε τον Τάραντα της Ιταλίας, βλέποντας τους εκεί ελαιώνες, έγραψε ότι τα δέντρα πρέπει να διατηρούνται κοντά και μάλιστα όσο λιγότερα κλαδιά έχουν τόσο καλύτερα θα αναπτυχθούν και θα δώσουν περισσότερο καρπό. Συμπληρώνει δε ότι η αγριελιά δε γίνεται ποτέ ήμερη. Ωστόσο, λέει, μερικοί ισχυρίζονται πως αν μεταφυτευτεί, αφού της κόψουν το φύλλωμα, τότε ξαναφυτρώνει και δίνει ελιές.

Το μπόλιασμα της Ελιάς στα Μέθανα


Ο Σόλων, στους σχετικούς με την ελιά νόμους του, καθόριζε την απόσταση φύτευσης σε τουλάχιστον εννέα πόδια η μία από την άλλη. Εξάλλου, συχνή, κατά την αρχαιότητα, ήταν η φύτευση συκιάς πλάι σε ελαιόδεντρο, επικρατούσε δε η αντίληψη ότι αν φυτευθεί κλαδί ελιάς μέσα στον κορμό μιας συκιάς, θα αναπτυχθεί.

«Δέντρο γεμάτο πατρογονικά
παραμύθια, το νοιώθει ο καθένας
σαν ευλογία και σαν ασφάλεια
(Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος)



Η ελιά ως αυτοφυές δέντρο - αγριελιά - πρωτοεμφανίστηκε στην ανατολική Μεσόγειο εκεί δηλαδή όπου αναπτύχθηκαν μερικοί από τους αρχαιότερους πολιτισμούς.

Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στις Κυκλάδες, την καρδιά του Αιγαίου, έφεραν στο φως απολιθωμένα φύλλα ελιάς, τα οποία σύμφωνα με τις σύγχρονες μεθόδους χρονολόγησης φαίνεται να είναι ηλικίας 50-60.000 ετών.

Με λίγες σταγόνες λάδι από το καντήλι του Αϊ-Νικόλα γαλήνευαν οι ναυτικοί τη θάλασσα ...

Αξεπέραστη πηγή ζωής, η ελιά είναι παρούσα στα κείμενα των αρχαίων και των σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και ποιητών.

Γοητευμένοι από το φως της και τις υπέροχες αρχέγονες ιστορίες που μόνο αυτή ξέρει τόσο όμορφα να διηγείται, την ύμνησαν όσο λίγα δέντρα γιατί την αγάπησαν πολύ.

ΧΑΡΗΣ & ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - "στους ελαιώνες της αγάπης"


Χωρίς την ελιά το ελληνικό τοπίο θα ήταν πιο φτωχό και οι Έλληνες καλλιτέχνες και ποιητές θα είχαν χάσει μια μοναδική πηγή έμπνευσης.



Καταμεσήμερο Ιουλίου...
που κι αν ακόμα δεν υπήρχαν ελαιώνες...
θα τους είχα επινοήσει.
( Οδυσσέας Ελύτης )




Που τρώει λάδι και ψωμί και λαδωτό πιτάρι,
δεν του επιάνου οι σαϊτιές του χαρομακελάρη.
( Κρητική μαντινάδα )

Η χρησιμοποίηση του δέντρου της ελιάς και των προϊόντων της στην αρχαία τελετουργία καθόρισε από πολύ νωρίς τον συμβολισμό του σαν δέντρο του καλού δίνοντας του μια ξεχωριστή θέση.

Πολύτιμο κι αγαπημένο δέντρο των Ελλήνων και των άλλων μεσογειακών λαών, συνδεδεμένο με την αναγέννηση και το φως, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται θεϊκό δώρο, σύμβολο ειρήσης, προστασίας και γονιμότητας.




Το λάδι της ελιάς, όπως το στάρι και το κρασί, αποτελεί στη σύγχρονη λατρεία θρησκευτικό αγαθό και χρησιμοποιείται σε πολλές τελετές της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας.

Η ελιά ευδοκιμεί σχεδόν αποκλειστικά στην λεκάνη της Μεσογείου και ο τρόπος καλλιέργειας της αποτελεί βασικό παράγοντα διατήρησης του οικοσυστήματος.

Ζει και προσφέρει καρπούς για αιώνες, καλλιεργείται σε κάθε έδαφος, αγαπά το μεσογειακό κλίμα, ζητά έλάχιστη περιποίηση και αξιοποιείται πλήρως ως καρπός, φύλλωμα και ξύλο.

Η ελιά συμβάλλει στην αποτροπή της διάβρωσης σε περιοχές με οξυμένο το φαινόμενο της ερημοποίησης κι αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα ανάπτυξης περιοχών με σοβαρά προβλήματα απασχόλησης και συνοχής.

Basia "An olive tree"


Ελιά, σύμβολο γαλήνης, γονιμότητας, ειρήνης. Τα κλαδιά της έγιναν στεφάνια για να στεφανώνουν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων και ο πολύτιμος χυμός των καρπών της, το ελαιόλαδο, ήταν το βραβείο για τους νικητές των περίφημων Παναθηναϊκών Αγώνων που γίνονταν προς τιμή της θεάς Αθηνάς.

Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα 150.000.000 περίπου ελαιόδεντρα, λειτουργούν 2.800 ελαιοτριβεία και 500.000 οκογένειες ζουν από την καλλιέργεια της ελιάς, αφού σε αρκετές - κυρίως άγονες - περιοχές το ελαιόλαδο αποτελεί το αποκλειστικό εισόδημα των κατοίκων.

Η επί χιλιετίες παρουσία της ελιάς στον ελληνικό αλλά και τον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, εκτός από την καθημερινή ζωή κα τις λατρευτικές συνήθειες, επηρέασε τα ήθη και τα έθιμα των λαών που έζησαν και ζούν κάτω από τη σκιά της δημιουργώντας με το πέρασμα των χρόνων έναν εντελώς ιδιαίτερο πολιτισμό, τον Πολιτισμό της Ελιάς.



Λέει η ελιά στον αφέντη της:
"Φρόντισε με να σε θρέψω.
Πότισε με να σε πλουτίσω"
( παροιμία από τη Μεσόγειο)


Από το δένδρο στον καρπό

Η ελιά είναι ένα αειθαλές δένδρο με μακρόστενα φύλλα που καλλιεργείται σε υποτροπικό-εύκρατο κλίμα, και το επιστημονικό της όνομα είναι Olea Europaea. O κορμός του είναι πολύ μεγάλος και στριφτός. Τα φύλλα της ελιάς είναι στενόμακρα και ο καρπός της είναι στυφός, πικρός και άγουρος πριν τον επεξεργαστούμε αλλά αυτός μας δίνει το λάδι. Το ύψος της ελιάς κυμαίνεται ανάμεσα σε 3 και 12 μέτρα. Τα φύλλα της έχουν σκούρο πράσινο χρώμα από τη μία πλευρά και ασημένιο από την άλλη. Το δέντρο αντέχει πολύ καλά στον χρόνο. Αν πεθάνει ο κυρίως κορμός είναι δυνατόν να εμφανιστεί νέος κορμός από τις ρίζες. Δεν αντέχει το πολύ κρύο, αλλά αντέχει στην ξηρασία και στους δυνατούς ανέμους. Τα ελαιόδενδρα ανθίζουν την άνοιξη και γονιμοποιούνται με τον άνεμο. Δεν παράγουν καρπό τα πρώτα 5-8 χρόνια και δεν αναπτύσσονται πλήρως μέχρι τα 20 χρόνια. Ωριμάζουν και φτάνουν στην πλήρη απόδοση καρπού ανάμεσα στα 35 με 150 χρόνια, και μετά παράγουν καρπό αδιάκοπα κάθε δύο χρόνια. Ο καρπός ωριμάζει 6 με 8 μήνες μετά την εμφάνιση την ανθοφορίας και οι ελιές όταν ωριμάσου γίνονται μαύρες (από πράσινες) και εξακολουθούν να κρέμονται στα κλαδιά για μερικές εβδομάδες. Για την παραγωγή ελαιόλαδου είναι απαραίτητο να αφεθούν να ωριμάσουν -αυτό δεν ισχύει για την παραγωγή βρώσιμων ελιών που μπορούν να μαζευτούν από τα δένδρα όταν είναι ακόμα πράσινες. Οι ελιές μπορεί να είναι σε διάφορα χρώματα ανάμεσα στο μαύρο και το πράσινο, σε διάφορους τόνους. Η ελιά μπορεί να μην βγάζει κάθε χρόνο την ίδια ποσότητα καρπών, ποικίλει κάθε φορά.







Από το καρπό στο λάδι

Για να φτάσει το ελαιόλαδο στο τραπέζι μας μεσολαβεί μια πολύμοχθη διαδικασία, που αρχίζει με το φύτεμα, το πότισμα, το βοτάνισμα, τη λίπανση, το κλάδεμα, την καλλιέργεια, την συγκομιδή και την αποθήκευση.
Το μάζεμα του ελαιοκάρπου γίνεται συνήθως αργά το φθινόπωρο, όταν ο πράσινος καρπός της ελιάς κοκκινίζει και αρχίζει να αποκτά ένα λαμπερό μαυροϊδές χρώμα. Είναι τότε που η ωρίμανση της ελιάς φτάνει σε ένα ικανοποιητικό στάδιο και έχει αρκετή ποσότητα ελαιολάδου. Ο ελαιόκαρπος στην Ελλάδα μαζεύεται σήμερα με ειδικές «ελαιοραβδιστικές» μηχανές. Στην κεφαλή μιας μεταλλικής ράβδου υπάρχουν περιστρεφόμενα τμήματα από πλαστικό. Με μια ηλεκτρογεννήτρια η κεφαλή περιστρέφεται χτυπώντας τα κλαδιά της ελιάς. Ο ελαιόκαρπος πέφτει γρήγορα και εύκολα πάνω σε πλαστικά δίχτυα. Σε πολλές περιοχές έχουν ειδικά κόσκινα, όπου γίνεται διαλογή των σπασμένων κλαδιών.Για την παραγωγή της καλύτερης ποιότητας λαδιού, ο καρπός πρέπει να μαζεύεται όταν αλλάζει το χρώμα του, τότε δηλαδή που υπάρχει η μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λάδι και η καλύτερη γεύση. Μολονότι έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι μηχανές, το μάζεμα του καρπού γίνεται στις περισσότερες χώρες με τον παραδοσιακό τρόπο: με τα χέρια. Οι εργάτες τινάζουν τα κλαδιά με ραβδιά, αφού απλώσουν πανιά ή δίχτυα για τη συλλογή του καρπού, και συγκεντρώνουν τον καρπό σε τσουβάλια. Σε κάποιες περιοχές, δεν κάνουν ούτε αυτό, αλλά περιμένουν τον καρπό να ωριμάσει και να πέσει μόνος του από το δένδρο (π.χ., στην Κέρκυρα). Βέβαια, το λάδι αυτό δεν είναι πολύ καλής ποιότητας. Οταν μαζευτεί ο καρπός, πρέπει να μεταφερθεί στο ελαιοτριβείο όσο γίνεται πιο γρήγορα (1-2 μέρες). Αυτό συμβαίνει, γιατί αν αφεθεί ο καρπός οι ελιές αρχίζουν να αλλοιώνονται (επέρχεται ζύμωση). Στη συνέχεια οι ελιές σακιάζονται ή μπαίνουν σε πλαστικά κιβώτια και οδηγούνται στα ελαιοτριβεία. Στα μηχανοκίνητα ελαιοτριβεία ο καρπός πλένεται και οδηγείται στον σπαστήρα. Εκεί μετατρέπεται σε ελαιόμαζα, ώστε να ελευθερωθεί το λάδι και από εκεί μεταφέρεται στα πιεστήρια.


Geolivo.gr: Super Intensive Olive Orchards.



Παραδοσιακά ελαιοτριβεία στην Ικαρία



Η ελιά θεωρείται ευλογημένο δένδρο, επειδή τίποτα από αυτήν δεν πάει χαμένο. Ο καρπός προορίζεται προς βρώση, αφού υποστεί μια σχετική επεξεργασία ή χρησιμοποιείται για την παραγωγή του πολύτιμου λαδιού. Τα φύλλα γίνονται τροφή για τα ζώα, το ξύλο της μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καύσιμη ύλη, αλλά και στην ξυλογλυπτική. Τίποτα δεν πετιέται. Δεν είναι λοιπόν περίεργη η περίοπτη θέση της στην ιστορία και τη μυθολογία των λαών της Μεσογείου.





Πώς παράγεται το λάδι;

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η συγκομιδή του καρπού και η διαδικασία παραγωγής του λαδιού μπορεί να έγινε πιο εύκολη, αλλά στην ουσία ο τρόπος παραμένει ο ίδιος ανά τους αιώνες:

ενωση αγροτικων συνεταιρισμων Λεσβου




Επεξεργασία του καρπού:
για να πάρουμε το λάδι, ο καρπός συνθλίβεται με μηχανικά μέσα. Τα παλιά χρόνια, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν μεγάλους πέτρινους τροχούς για να συνθλίψουν τον καρπό και να πάρουν το λάδι του. Σήμερα οι ελιές μπαίνουν σε μηχανές με ανοξείδωτους τροχούς, αφού πρώτα πλένονται και διαχωρίζονται από τα φύλλα, και στη συνέχεια πολτοποιούνται και συμπιέζονται. Προστίθεται νερό στον πολτό και, αφού περάσει από μηχανές που φιλτράρουν τυχόν ιζήματα, το νερό και το λάδι διαχωρίζονται. Η διαδικασία είναι φυσική χωρίς να προστίθενται άλλα υλικά (πέρα από το νερό). Το ελαιόλαδο είναι στην πραγματικότητα το μόνο είδος λαδιού που μπορεί να φαγωθεί, όπως βγαίνει από τον καρπό.

Αξιολόγηση:
όπως και το καλό κρασί, έτσι και κάθε ποικιλία ελαιόλαδου κρίνεται από τη γεύση, το χρώμα, το άρωμα και την οξύτητά του. Κάθε είδος ελαιόλαδου είναι μοναδικό αφού είναι προϊόν εντελώς συγκεκριμένων συνθηκών (έδαφος, κλίμα, τύπος και ηλικία ελαιόδενδρων, εποχή που μαζεύτηκε ο καρπός και επεξεργασία του). Το χρώμα του είναι βασικά πράσινο, αλλά οι αποχρώσεις του πολλές. Η γεύση μπορεί να είναι έντονη ή απαλότερη, ακόμα και λίγο καυτερή. Οταν γίνεται σωστά η επεξεργασία του ελαιόλαδου, διατηρεί πλήρως το άρωμα, τις βιταμίνες και τη γεύση του καρπού από τον οποίο προήλθε.



ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ-ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ







Οι βρώσιμες ελιές

Αν δοκιμάσουμε να φάμε ελιές απευθείας από το δένδρο θα διαπιστώσουμε ότι έχουν άσχημη γεύση. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν ουσίες στη φλούδα της ελιάς που της δίνουν πικρή γεύση, χωρίς όμως να επηρεάζουν το λάδι της. Υπάρχουν οι μαύρες στρογγυλές φαγώσιμες ελιές (Αμφισσας) ή επιμήκεις (Καλαμών) και οι πράσινες φαγώσιμες που στην πραγματικότητα έχουν μαζευτεί πριν ωριμάσουν. Οι πράσινες ελιές είναι μαύρες ελιές που δεν έχουν αφεθεί να ωριμάσουν.




Για να ξεπικρίσουν οι ελιές και να γίνουν βρώσιμες πρέπει να περάσουν από μια επεξεργασία που μπορεί να γίνει με αρκετούς και διαφορετικούς τρόπους:
1. Βάζουμε τις ελιές σε δοχείο με νερό που περιέχει 10% αλάτι, μέχρι έξι μήνες. Μετά, αφού τις χαράξουμε με ξυράφι, τις βάζουμε σε νερό το οποίο αλλάζουμε μέρα παρά μέρα για περίπου είκοσι μέρες. Αφού τις δοκιμάσουμε και διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει πικρίλα και αλάτι, αλατίζουμε κανονικά τις ελιές, και τις βάζουμε σε ξύδι για λίγες ώρες. Αποθηκεύουμε τις ελιές στεγνές με αλάτι για να φύγει η πικρίλα. Οι ελιές αυτές γίνονται ζαρωμένες.
2. Τις μουλιάζουμε σε νερό και τις ξεπλένουμε εναλλάξ για αρκετούς μήνες.
3. Τις αφήνουμε να μουλιάσουν σε λάδι για αρκετούς μήνες.
4. Τις αφήνουμε σε ένα ισχυρό αλκαλικό διάλυμα (αλισίβα) για μερικές ημέρες.

Μετά την επεξεργασία με κάποιον από τους πιο πάνω τρόπους, προσθέτουμε αλάτι και τις αποθηκεύουμε σε λάδι, στο οποίο αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε θυμάρι και ξερή πορτοκαλόφλουδα ή όποιο άλλο αρωματικό βότανο και έτσι οι πρώην πικρές ελιές μεταμορφώνονται σε εξαιρετική λιχουδιά.

Πώς ξεχωρίζουμε τις καλές ελιές

Για να είμαστε βέβαιοι ότι οι ελιές που επιλέξαμε έχουν και την καλύτερη ποιότητα, πρέπει να διατηρούν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

Να είναι λείες, χωρίς χτυπήματα και κηλίδες, καθώς επίσης να έχουν ομοιόμορφο σχήμα.

Να είναι καθαρές και απαλλαγμένες από φύλλα ή κλαδάκια.

Να έχουν φυσιολογική γεύση και οσμή.

Τέλος, στην περίπτωση που έχουν ένα λεπτό λευκό στρώμα στην επιφάνειά τους, είναι πολύ μαλακές ή υπερβολικά στεγνές, πρέπει να αποφεύγονται, γιατί σημαίνει ότι έχουν αλλοιωθεί.





Πολύτιμες συμβουλές!

Στην περίπτωση που οι ελιές είναι πολύ αλμυρές, για να μην αλλοιώσουν τα υπόλοιπα υλικά του φαγητού, μπορούμε να τις μουσκέψουμε σε άφθονο κρύο νερό και στη συνέχεια, να τις ξεπλύνουμε.

Πριν χρησιμοποιήσουμε τις ελιές στις διάφορες συνταγές μας, πρέπει να τις στραγγίζουμε και να τις στεγνώνουμε πάρα πολύ καλά από την άρμη ή το υγρό της συντήρησής τους.

Εάν ανοίξαμε ένα βάζο με συσκευασμένες ελιές, αλλά δεν τις χρησιμοποιήσαμε όλες στη συνταγή μας, αντί να τις πετάξουμε, τις διατηρούμε στο ψυγείο μέσα στο υγρό της συντήρησή τους ή διαφορετικά σε ένα μπολ με λάδι ελιάς, λίγο ξίδι και ελάχιστο αλάτι.

Πώς ξεπικρίζουμε τις ελιές

Η πικρή γεύση των ελιών, οφείλεται σε μια ουσία που ονομάζεται «ελευρωπαϊνη» και μπορεί να μειωθεί με τους εξής τρόπους:

1. Ξεπίκρισμα με χοντρό αλάτι ή πυκνή άρμη

2. Με χάραγμα

3. Με διάλυμα καυστικού νατρίου,

τη λεγόμενη ποτάσσα

4. Με στάχτη ή ασβέστη

Προσοχή!
Εάν οι ελιές παρουσιάζουν στην επιφάνειά τους τρυπούλες, πρέπει να αποφεύγονται, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουν προσβληθεί από δάκο.



Τα είδη της ελιάς

Οι ποικιλίες της ελιάς είναι αμέτρητες, γιαυτό και εμείς θα αναφέρουμε μερικές από τις σημαντικότερες.

Αναλυτικότερα:

Κορωνέικη ή κρητικιά, λιανολιά και ψιλολιά

Είναι ένα είδος ελιάς με μεγάλη παραγωγικότητα και θεωρείται ιδιαίτερα ανθεκτική.

Αδραμυτινή
Πρόκειται για την πιο φημισμένη ελιά της Μικράς Ασίας, όπου το σημαντικότερο μέρος της καλλιέργειάς της γίνεται στη Μυτιλήνη, αλλά και σε άλλα νησιά. Ο καρπός της έχει στρογγυλό σχήμα και μεσαίο μέγεθος.

Μανάκι ή Κοθρέικη
Τη συναντάμε σε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, αλλά και τη Ρούμελη και θεωρείται ελιά υψηλής απόδοσης και ποιότητας.

Μεγαρίτικη
Πρόκειται για μία ποικιλία ελιάς, ιδιαίτερα καλή.
Τη συναντάμε στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.

Χονδρολιά Χαλκιδικής η άλλιώς «γαϊδουρολιά»
εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους της. Αυτό το είδος ελιάς το συναντάμε κυρίως στο νομό Χαλκιδικής.

Θρούμπα ή σταφιδολιά
Πρόκειται για μία ξεχωριστή ποικιλία βρώσιμης ελιάς. Είναι οι αγαπημένες ελιές των Κρητικών και παράγονται σε μεγάλες ποσότητες στο Μαλεβίζι, στη Μεσαρά, στο Αμάρι και στο Μυλοπόταμο. Εχουν την ιδιότητα να ξεπικρίζουν μόνες τους πάνω στο δέντρο και καταναλώνονται χωρίς να χρειάζονται καμιά επεξεργασία. Τέλος, επειδή μπορούμε να τις βρούμε στο εμπόριο χωρίς αλάτι, είναι ιδανικές για όσους ακολουθούν μία δίαιτα.

Κονσερβολιά
ή αλλιώς Βόλου, Αρτας, Αγρινίου ή Αμφίσσης, το συγκεκριμένο είδος ελιάς δίνει μεγάλους καρπούς και καλλιεργείται κυρίως στην Ήπειρο, τη Ρούμελη και τη Θεσσαλία.

Τσουνάτη
Πρόκειται για μία διαφορετική ποικιλία ελιάς, η εικόνα της οποίας θυμίζει μαστό, αφού έχει χαρακτηριστική θηλή. Καλλιεργείται κυρίως στα Χανιά, το Ρεθύμνο και τη Λακωνία.

Καλαμών
Μία από τις πιο φημισμένες ποικιλίες ελιάς ακόμη και στο εξωτερικό. Καλλιεργείται κυρίως στη Μεσσηνία και τη Λακωνία, όπως και σε μερικές περιοχές της Ρούμελης και θεωρείται υψηλής ποιότητας.






Πράσινες Ελιές

Οδηγίες:


Ξεπλύντε με κρύο νερό τις φρέσκες πράσινες ελιές και πάνω σε επιφάνεια εργασίας χτυπήστε κάθε ελιά με μια καθαρή πέτρα, ή με το σφυρί για το κρέας ώστε να τσακίσει. Βάλτε τις ελιές σε λεκάνη και γεμίστε με κρύο νερό.

Αλλάζετε το νερό κάθε μέρα, ή δυό φορές τη μέρα, για 6-8 μέρες, ανάλογα με το μέγεθος της ελιάς. Δοκιμάστε, κι όταν οι ελιές είναι όσο πικρουλές τις θέλετε –δεν πρέπει να είναι τελείως γλυκές—στραγγίστε τις καλά και πασπαλίστε με μπόλικο αλάτι. Αφήστε να μείνουν 1-2 μέρες, ανακατώνοντας που και που, μέχρι να «τραβήξουν» όσο αλάτι θέλετε. Βάλτε τις ελιές σφιχτά σε γυάλες, πιέζοντας να χωρέσουν όσο γίνεται περισσότερες.

Βάλτε ανάμεσα κλωνάρια άγριο μάραθο, χοντροσπασμένο μαραθόσπορο, ρίγανη ή θυμάρι, ανάλογα με το γούστο σας. Σκεπάστε τις γυάλες και αφήστε να μείνουν 5-6 μέρες οι ελιές, προτού να τις σερβίρετε. Αν θέλετε να τις διατηρήσετε εκτός ψυγείου, βράστε περίπου 20 λεπτά τις γυάλες σε νερό που να τις σκεπάζει, για να σφραγίσουν, αλλιώς κρατήστε στο ψυγείο. Αν δεν έχουν πολύ αλάτι, όπως εγώ τις προτιμώ, οι ελιές χαλάνε και σαπίζουν.




Ελιά, ο ευλογημένος καρπός

Απ' την κουζίνα στις θεραπευτικές του ιδιότητες
Οι ελιές είναι ένα από τα πιο δημοφιλή παραδοσιακά προϊόντα του τόπου μας. Όχι άδικα αφού, εκτός του ότι είναι πολύ θρεπτικές, μας δίνουν και το πολύτιμο λάδι τους. Είτε πράσινες είτε μαύρες, αποτελούν ένα από ένα σημαντικότερα ορεκτικά ή συνοδευτικά του ελληνικού πατροπαράδοτου τραπεζιού.

Floyer'ica Φλογερίτσα !


Οι ελιές στην κουζίνα

Οι ελιές στη μεσογειακή και ειδικά στην ελληνική γαστρονομία συνοδεύουν σχεδόν πάντα τα όσπρια αλλά και τα νηστίσιμα πιάτα με λαχανικά, όπως τα φρέσκα κουκιά, τις ανοιξιάτικες αγκινάρες και τους βολβούς, ενώ είναι ιδανικός συνδυασμός με τις καλοκαιρινές ντομάτες, τη φέτα και το κρεμμύδι. Σε αντίθεση με τους γειτονικούς λαούς, οι Έλληνες τις προτιμάμε ωμές και σπάνια τις χρησιμοποιούμε στη μαγειρική. Παρόλα αυτά οι έστω και λίγες συνταγές στις οποίες πρωταγωνιστούν οι ελιές παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ορισμένες, όπως οι μαύρες ελιές, τις συναντάμε σε διάφορες παραλλαγές, άλλοτε με αρωματικό θυμάρι και δεντρολίβανο και άλλοτε «παντρεμένες» με ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο. Οι πράσινες ελιές θεωρούνται ιδανικοί «σύντροφοι» για να τιθασεύσουν τη γευστική ένταση των θηραμάτων ή των λιπαρών κρεατικών (π.χ. χοιρινό, αγριογούρουνο, πάπια) ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις μοναδικές ελιόπιτες.

Διατροφική αξία

Οι καρποί της ελιάς είναι φυσική πηγή ινών, μετάλλων καθώς και μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Επίσης είναι πλούσιες σε πολύτιμα λιπίδια, υδατάνθρακες και βιταμίνη Ε. Μάλιστα οι θρούμπες ή σταφιδολιές, οι οποίες ξεπικρίζουν φυσικά πάνω στο δέντρο πριν από οποιαδήποτε επεξεργασία τους, παρουσιάζουν διπλάσια συγκέντρωση από άλλες ποικιλίες.
Η ελιά καλλιεργήθηκε στην Κρήτη γύρω στα 3000 π.X. και τα προϊόντα της χρησιμοποιήθηκαν για καλλυντικούς αλλά και θεραπευτικούς λόγους. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο αρωματισμένο ή όχι για καλλωπισμό, για επαλείψεις του σώματος, στις θρησκευτικές τελετές τους, ως μέσο θεραπείας και ως λιπαντικό, ενώ οι αθλητές το χρησιμοποιούσαν για εξωτερικές επαλείψεις ώστε να διατηρήσουν την ελαστικότητα των μυών τους. Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, βιταμίνη Ε και Α. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα λίπη και έλαια, περιέχει μεγάλη ποσότητα αντιοξειδωτικών, που βοηθούν στην αναζωογόνηση των κυττάρων μας. Στα αντιοξειδωτικά ανήκουν οι βιταμίνες, τα μέταλλα και άλλες πολύ χρήσιμες ουσίες. Πρόκειται για μικροστοιχεία που βοηθούν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά την «εξάντληση» των κυττάρων, την κύρια δηλαδή αιτία εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Επιπλέον, εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες, που ευθύνονται για την πρόωρη γήρανση της επιδερμίδας.

Αυτό το ξέρεις;

- H ελιά έχει 10 φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά από το ελαιόλαδο. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, να τρώτε τις ελιές από τη χωριάτικη σαλάτα παρά να βουτάτε στο λάδι.
- Όλες οι ελιές δεν είναι ίδιες. H κάθε ποικιλία ελιάς δεν διαφέρει μόνο σε γεύση, αλλά και σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά (κυρίως σε ποσότητες και δράση αντιοξειδωτικών).
- Οι Θρούμπες ελιές Κρήτης έχουν λιγότερη υγρασία, άρα και περισσότερο λίπος. Γενικότερα, οι ελιές δεν απαγορεύονται σε δίαιτες. Eντούτοις, αν το παρακάνετε, σας επιβαρύνουν με θερμίδες.
- Oι Κρητικές ελιές έχουν περισσότερα είδη αντιοξειδωτικών ουσιών -κυρίως πολυφαινολών (19 είδη)-, ενώ οι Θρούμπες Kρήτης έχουν λιγότερα είδη.
- Mεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση έχουν οι Kαλαμών, Άμφισσας και Tσακιστές και μικρότερη οι Θρούμπες Kρήτης.
- H άλμη μέσα στην οποία τοποθετούνται οι ελιές για να ξεπικρίσουν είναι καλή πηγή πολυφαινολών. Γι' αυτό, μην την πετάτε. Xρησιμοποιήστε τη για μαρινάδες, ως ζωμό για μαγειρευτά κρέατα ή για λαδόξιδο στις σαλάτες.
- Όλες οι ελιές είναι καλές πηγές ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, νατρίου και βιταμινών A και E. H ισχυρή, λοιπόν, αντιοξειδωτική δράση που έχουν οι ελιές συμβάλλει: Στην καλή εγκεφαλική λειτουργία, στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου, στην πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων και στην ενίσχυση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.
Φτιάξτε τις ελιές σας

Ελιές τσακιστές
Αυτό το μήνα μαζέψατε ή αγοράσατε πράσινες (άγουρες) ελιές, αλλά δεν ξέρετε πώς θα τις φτιάξετε;
Με μια πέτρα τις τσακίζετε, σπάτε δηλαδή τη σάρκα τους και τις βάζετε σε δοχείο μέσα σε νερό. Τις αφήνετε 4 - 5 μέρες αλλάζοντας το νερό τους καθημερινά, ίσως και 2 φορές τη μέρα για να ξεπικρίσουν. Στη συνέχεια ρίχνετε στο δοχείο «άρμη» (νερό με μπόλικο αλάτι) και σε 5 μέρες είναι έτοιμες για φάγωμα.

Μικρά μυστικά
Για να ελέγξετε την ποσότητα αλατιού ρίξτε στο δοχείο που έχει τις ελιές με την άρμη ένα αβγό. Αν αυτό επιπλέει και η επιφάνειά του που ξεχωρίζει έξω από το νερό είναι περίπου ίση με την επιφάνεια ενός κέρματος των 2 ευρώ τότε τα έχετε καταφέρει τέλεια. Όμως οι τσακιστές ελιές επειδή έτσι και αλλιώς δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ και αλμυρίζουν γρήγορα, χρειάζονται «άρμη» με πολύ λιγότερη περιεκτικότητα σε αλάτι απ' αυτή που προαναφέρθηκε. Έτσι αραιώστε το προηγούμενο διάλυμα.





Έλαιον Eιρήνης

Φως: από την 4η χιλιετία π.Χ. μέχρι και πριν από λίγα χρόνια συστηματικά, αλλά μέχρι και τις μέρες μας σποραδικά χρησιμοποιείται σαν φωτιστική ύλη. Ένα λίτρο ελαιολάδου διαρκεί για καύση μιας λάμπας για τουλάχιστον 200 ώρες, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και οι μικροί λύχνοι μπορούν να προσφέρουν φως για αρκετή ώρα.


Φάρμακο: Από τους αρχαίους χρόνους το λάδι, τα φύλλα, το άνθος ακόμη και ο χυμός και οι στάχτες των ελαιόδεντρων χρησιμοποιήθηκαν για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Οι προστατευτικές ιδιότητες που έχει το λάδι για το σώμα έκαναν τους αρχαίους έλληνες αθλητές να το χρησιμοποιούν ως αλοιφή, πρακτική ήδη γνωστή από τους στρατιώτες και τους χωρικούς της αρχαίας Αιγύπτου. Κατά το Μεσαίωνα 'λάδι' ήταν ένα όνομα που δινόταν σε όλα τα φάρμακα που ετοιμάζονταν με ελαιόλαδο. Ακόμη και στη σύγχρονη φαρμακολογία το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό για ιατρικές ουσίες και βέβαια είναι ευρέως διαδεδομένο στη λαϊκή ιατρική.

Καλλυντικό: Στην αρχαία Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως κύριο καλλυντικό. Το ελαιόλαδο ήταν ένα συστατικό πολλών καλλυντικών προϊόντων τα οποία για πολλούς αιώνες ήταν περιορισμένα στη χρήση ολίγων εκλεκτών. Σήμερα, η χρήση των καλλυντικών λαδιών έχει εξαπλωθεί και χρησιμοποιούνται ακόμη και τα κουκούτσια στην κοσμητική.

Λιπαντικό: Σε όλη τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα ήταν απαραίτητο λιπαντικό για την ομαλή λειτουργία των πλοίων και των εργοστασιακών μηχανών.

Καρύκευμα: Από τους αρχαίους χρόνους το ελαιόλαδο αντιπροσωπεύει το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο και εκτιμημένο καρύκευμα στη Μεσόγειο. Τροφή η βρώσιμη ελιά, βασικό συστατικό της μεσογειακής δίαιτας καθώς και το παράγωγό της χρυσό υγρό, όπως το αποκαλούν οι Γάλλοι. Καύσιμη ύλη, το πολύτιμο ξύλο της που καίγεται αργά, αλλά και ο πυρήνας, το υποπροϊόν της σύνθλιψης που καίγεται για πολλές ώρες χωρίς φλόγα παράγοντας διαρκώς θερμότητα.

Ξύλο: Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα.



XRISTOS TSIAMOYLIS - Από ξένο τόπο




Το Ελαιόλαδο

Από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη διαφόρων αναγκών.


Σε οροπέδιο των Μεθάνων βρέθηκε από τον Δέφνερ το αρχαιότερο ελαιοτριβείο (όπως υπολογίζεται της 4ης π.Χ. χιλιετίας)- πράγμα που μαρτυρεί ότι η χρήση του λαδιού ήταν γνωστή από την εποχή εκείνη.

Κατά τους ομηρικούς χρόνους, το λάδι χρησιμοποιείται κυρίως για την επάλειψη του σώματος και όχι για τροφή ή φωτισμό.

Από πινακίδες της Γραμμικής Β, που βρέθηκαν στην Πύλο και όπου διαβάζουμε τη λέξη po-qa (φοβρή / φοβράς), συμπεραίνουμε ότι την περίοδο εκείνη ο καρπός της ελιάς χρησιμοποιείται ως τροφή των κτηνών. Εξάλλου οι συνεχείς αναφορές σε αρωματικά ελαιόλαδα μας κάνει να συμπεράνουμε ότι τουλάχιστον στη συγκεκριμένη εποχή η χρήση του λαδιού εντοπίζεται κυρίως στις θρησκευτικές τελετές, στον καλλωπισμό του σώματος και στην παρασκευή θεραπευτικών αλοιφών.

To Ελαιόλαδο στον Ιπποκράτη

Στον Ιπποκράτειο Κώδικα συναντώνται περισσότερες από εξήντα φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου, με κυριότατη τη χρήση κατά των δερματικών παθήσεων, αλλά και ως αντισυλληπτικό μέσο. Μάλιστα γίνεται σαφής διαχωρισμός του ελαιόλαδου, το οποίο, σε συνδυασμό με το σίτο και τον οίνο, αποτελεί τη βάση της ιπποκρατικής διαιτητικής από άλλα έλαια, όπως του σχίνου, της πικραμυγδαλιάς και της βελανιδιάς.


Με ζεστό ελαιόλαδο αλείφονταν οι γυναίκες που απέβαλαν, και κυρίως σε περιπτώσεις προχωρημένης εγκυμοσύνης ενώ σε περιπτώσεις μητρορραγίας δινόταν ένα μείγμα από βρασμένα φύλλα άγριας ελιάς μέσα σε ξίδι. Για τη διευκόλυνση του τοκετού προτείνει παρασκεύασμα που «…φτιάχνετε και με ρετσίνι τερμίνθου (κοκορεβιθιάς), μέλι και λάδι διπλάσιο σε ποσότητα από τα προηγούμενα και αρωματικό κρασί», το οποίο και πρέπει να πιει η επίτοκος.

Άλλες εφαρμογές του ελαιόλαδου που αναφέρονται από τον Ιπποκράτη ήταν στη θεραπεία των χρόνιων πυρετών, των μικρών πληγών, των διηθημάτων, όπως οι καλόγεροι και τα αποστήματα, των ερεθισμένων ούλων, καθώς και στη διατήρηση της λευκότητας των δοντιών και ως αντίδοτο σε περιπτώσεις ελαφρών δηλητηριάσεων.

Ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» του αναφέρεται στη θεραπεία της μαστίτιδας με νερό και λάδι – «υδρέλαιο».

Για την αρχαία θεραπευτική το εκλεκτότερο εξ όλων των ελαιόλαδων ήταν αυτό που έδινε η αγριελιά, το οποίο ήταν και λίγο σπάνιο, καθώς και το ελαιόλαδο της πρώτης συμπίεσης (ομφάκινον), που λαμβάνεται με την «απαλή» σύνθλιψη της ελιάς και χωρίς την παρεμβολή ζεστού νερού. Κατά τον Πλίνιο, το λάδι αυτό λαμβάνεται πρώτον πιέζοντας την ελιά όταν είναι ακόμη άσπρη (άγουρη), και δεύτερον όταν η ελιά αρχίζει να αλλάζει χρώμα χωρίς να έχει, ωστόσο, ωριμάσει. Το πρώτον ομφακικόν είναι λευκό, το δεύτερο πράσινο. Το δεύτερο κάνει καλό στα ούλα και είναι εξαίρετο για να διατηρηθούν τα δόντια λευκά.

Στις επιγραφές του φημισμένου Ασκληπιού της Λεβήνας, στην Κρήτη, όπου λατρευόταν η Υγιεία Σώτειρα, αναφέρεται ότι «ο θεός έδωσε μια οδηγία να τοποθετηθεί πάνω στο στρείδι το όστρακο, αφού καεί και τριφτεί για να γίνει λείο με λάδι αρωματισμένο με ρόδα και μολόχα με λάδι…». Στο ιερό του Ασκληπιού χρησιμοποιούσαν το έλαιον για να παρασκευάσουν ειδικές αλοιφές και ιάματα.

Ροφήματα, τέλος, από φύλλα και άνθη ελιάς χρησιμοποιήθηκαν ως κρύο κολλύριο για τα ερεθισμένα μάτια αλλά και για το έλκος του στομάχου.



Ελαιόλαδο ως τροφή

Τη σημασία της ελιάς και των προϊόντων της στη διατροφή κατά την αρχαιότητα μαρτυρεί ο Σοφοκλής. Την αποκαλεί «παιδοτρόφον»: ...που πιο πολύ ευδοκιμεί σ’ αυτήν εδώ τη γη: η γαλανόφυλλη ελιά, που τρέφει παλικάρια.


Ένα δείγμα πλούτου από την κλασική αρχαιότητα μας μεταφέρει ο Αριστοφάνης στον «Πλούτο» του. Το κρασί και το λάδι συγκαταλέγονται στα προϊόντα που περιλαμβάνει ανάμεσα στα βασικά είδη: «Γεμάτο ειν’ άσπρο αλεύρι το κελάρι μαύρο κρασί και μυρωδάτο οι πλόσκες. Ασήμι και χρυσάφι ξεχειλίζουν όλα τα σκεύη του σπιτιού είναι θάμα. Γεμάτο λάδι είναι το κιούπι, μύρα τα μπουκαλάκια, κι η σοφίτα σύκα.»

Το έλαιον ήταν απαραίτητο ως φωτιστικό αλλά και ως βασικό διατροφικό αγαθό από την προϊστορική εποχή. Η χρήση του στη μαγειρική διευρύνεται στα κλασικά χρόνια. Επινοούνται περίπλοκοι τρόποι μαγειρικής και αναζητούνται πρωτότυπες ιδέες. Μερικές ενδιαφέρουσες συνταγές μαγειρικής ψαριών μας παραδίδει ο Αρχέστρατος το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται πολύ συχνά, συνήθως μαζί με τυρί ή ακόμη και χορταρικά. Ο σπάρος, για παράδειγμα, καταναλωνόταν με τυρί και λάδι. Ο γλαύκος έβραζε μέσα σε νερό, λάδι και χορταρικά και μετά τη βράση περιέχυναν λάδι στο ψάρι και το έβαζαν σε άλμη ζεστή, σύμφωνα με τη συνταγή που διέσωσε ο Ορειβάσιος.

Το ελαιόλαδο ήταν απαραίτητο στη μαγειρική των δημητριακών καρπών, των λαχανικών και των οσπρίων , όπως γίνεται ακόμη και σήμερα στην παραδοσιακή κουζίνα των Ελλήνων, ιδιαιτέρως στις περιοχές όπου ευδοκιμεί η ελιά. Ο Ορειβάσιος μας δίνει μια πιο συγκεκριμένη εικόνα, η οποία αφορά στη χρήση του ελαιόλαδου σε φαγητά με κύριο συστατικό τα όσπρια: «…Πρέπει λοιπόν όταν τα όσπρια βράσουν καλά, τότε να τα ανακατεύεις και πιάνοντας με τα χέρια τη χύτρα να την αναταράξεις για να μην παρακαούν. Και να χρησιμοποιείς λάδι για τα βραστά και για όλα τα άλλα που συνοδεύουν εκείνο».



Το ελαιόλαδο που προοριζόταν για μαγειρική χρήση ήταν πάντα πολύ καλής ποιότητας, ανάλογα με τις συνθήκες παραγωγής που επικρατούσαν σε κάθε τόπο. Οι αγρότες συνήθιζαν να το καταναλώνουν και ωμό (δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο ακόμη και σήμερα το φαινόμενο) είτε βρέχοντας μ’ αυτό παξιμάδι είτε αρτύζοντας τα βρασμένα χόρτα και άλλα σαλατικά. Το λάδι δεν χρησιμοποιείται μόνο στη μαγειρική αλλά και στη ζαχαροπλαστική. Ο Αθήναιος κάνει λόγο για ένα αρχαίο κρητικό γλύκισμα που το έλεγαν γλυκίνα. Το παρασκεύαζαν «δια γλυκέος οίνου και ελαίου». Πολλά γλυκίσματα της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης διατροφικής παράδοσης στηρίζονται στο ελαιόλαδο. Ο Αθήναιος, πάλι, μιλά για «σασαμοτυροπαγή πέμματα» (είδος τυρόπιτας με σησάμι) που βράζονταν σε λάδι και για «εγκρίδες» (είδος τηγανίτας) και τις εγκρίδες τις έβραζαν στο λάδι και τις περιέχυναν με μέλι.

Τα είδη ελαιόλαδου

Eξτρα παρθένο ελαιόλαδο: η καλύτερη ποιότητα λαδιού. Ο βαθμός οξύτητας δεν πρέπει να ξεπερνά το 1%. Τα καλύτερης ποιότητας λάδια έχουν αρκετά χαμηλότερο βαθμό (0,4-0,5%). Το λάδι αυτό έχει εξαιρετικό άρωμα, γεύση και χρώμα.

Παρθένο ελαιόλαδο: πολύ καλής ποιότητας λάδι, με ελαφρώς μεγαλύτερη οξύτητα που δεν πρέπει να ξεπερνά το 1,5%. Εχει άρωμα, γεύση και χρώμα αντίστοιχα με αυτά του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου.
Αγνό ελαιόλαδο: καλής ποιότητας λάδι με καλή γεύση και αρκετά μεγαλύτερη οξύτητα που δεν πρέπει να ξεπερνά το 3,3%.

Λάδι και υγεία

Ο Ιπποκράτης αναγνώρισε πρώτος τις ευεργετικές ιδιότητες του ελαιόλαδου και το συνιστούσε ως θεραπεία για να γιατρέψει έλκη, μυικούς πόνους και άλλες ασθένειες.

Το ελαιόλαδο έχει την ιδιότητα να μειώνει την 'κακή' χοληστερίνη LDL (χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες που προκαλούν αρτηριοσκλήρωση). Διάφορες μελέτες έχουν καταδείξει το ρόλο και τη σημασία του ελαιόλαδου στην πρόληψη και μείωση διάφορων ειδών καρκίνου και καρδιοπαθειών και στη μείωση της χοληστερίνης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι της Κρήτης έχουν το μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής στην Ευρώπη, και αναλογικά το μικρότερο αριθμό καρδιοπαθειών και άλλων συγγενών ασθενειών, και ότι οι Ελληνίδες παρουσιάζουν σημαντικά μικρότερο αριθμό στην ασθένεια του καρκίνου του μαστού. Αυτό στο μεγαλύτερο μέρος οφείλεται στο ελαιόλαδο και γενικότερα στη διατροφή.



Τι είναι η Μεσογειακή Δίαιτα;

Από μελέτες που έγιναν διεθνώς, διαπιστώθηκε ότι οι κάτοικοι που ζουν στις χώρες της Μεσογείου (και ειδικότερα οι κάτοικοι της Κρήτης) ζουν περισσότερα χρόνια και με μειωμένα προβλήματα καρδιακών και άλλων συγγενών παθήσεων. Οι μελέτες έδειξαν ότι αυτό οφείλεται στο συγκεκριμένο τρόπο διατροφής, που χαρακτηρίστηκε 'Μεσογειακή Δίαιτα' και κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία. Σύμφωνα με τη 'δίαιτα' αυτή, ο άνθρωπος πρέπει να τρώει πολλά όσπρια, ζυμαρικά και δημητριακά προϊόντα, πολλά φρούτα και λαχανικά, αρκετά τυροκομικά προϊόντα, ψάρια και πουλερικά και ελάχιστο κόκκινο κρέας. Το γεύμα πρέπει να συνοδεύεται από ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί. Για το μαγείρεμα μόνο ελαιόλαδο. Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η Μεσογειακή Δίαιτα δεν είναι πανάκεια από μόνη της. Για μια μακρόχρονη και γεμάτη υγεία ζωή χρειάζεται εκτός από τη σωστή διατροφή και κάποιας μορφής άθληση (κολύμπι, περπάτημα ή άλλο είδος).

Λάδι και διατροφή

# Το ελαιόλαδο εμφανίζεται για πρώτη φορά σε βιβλίο μαγειρικής πριν από 2.000 χρόνια.
# Το ελαιόλαδο δεν περιέχει χοληστερόλη και άλατα.
# Το ελαιόλαδο συμπληρώνει τη γεύση των φαγητών, αλλά, επειδή μόνο του έχει πλούσια γεύση, δεν απαιτείται μεγάλη ποσότητα.
# Ολοι οι φαγώσιμοι τύποι λαδιών έχουν την ίδια θρεπτική αξία: περίπου 120 θερμίδες για κάθε κουταλιά σούπας. Επειδή όμως το ελαιόλαδο έχει πολύ καλή γεύση, χρειάζεται αρκετά μικρότερη ποσότητα από άλλα φυτικά λάδια.
# Το ελαιόλαδο μπορεί να αντικαταστήσει σε αρκετές περιπτώσεις το βούτυρο ή τη μαργαρίνη.

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες

* Εκτός από τις Μεσογειακές χώρες, λάδι και ελιές παράγονται και στην Κίνα, στη Χιλή, στο Περού, στη Βραζιλία, στο Μεξικό, στην Ανγκόλα, στη Νότια Αμερική, στην Ουραγουάη, στο Αφγανιστάν, στην Αυστραλία και στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 800 εκατομμύρια ελαιόδενδρα στον κόσμο και το 93% από αυτά βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου -από όπου προήλθε και το ελαιόδενδρο- και όπου παράγεται και το ελαιόλαδο καλύτερης ποιότητας.
* Η φυσιολογική διάρκεια ζωής ενός ελαιόδενδρου είναι 300-600 χρόνια. Πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ελιές με ηλικία που ξεπερνά τα 1.000 χρόνια.
* Υπάρχουν περισσότερες από 70 ποικιλίες ελαιοδένδρων στον κόσμο.
* Οι πράσινες ελιές είναι μαύρες ελιές που δεν έχουν αφεθεί να ωριμάσουν.
* Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ελαιόλαδο για να διευκολύνουν τη μεταφορά των ογκόλιθων με τους οποίους έφτιαχναν τις πυραμίδες.
* Κάθε ελαιόδενδρο κατά μέσο όρο δίνει 40 κιλά καρπού το χρόνο, το λάδι του οποίου αντιστοιχεί στο 8-10% της ποσότητας αυτής.


Για την Ελλάδα μας, του Μάλαμα τραγούδι








Dalaras: Χρυσοπράσινο φύλλο (Cyprus)




nothing is gonna change my love for you


39 σχόλια:

mareld είπε...

" η σταχτόχλωμη ελιά,
η παιδοτρόφα,
που ποτέ κανείς ή νέος ή γηραιός,
με χέρι εχθρικό θα σώσει ν'αφανίσει,
γιατί απάνω της τα παντ' ανοιχτά
ο Μόριος Δίας
και η γλαυκόφθαλμη Αθηνά
έχουν τα μάτια"
"Οιδίπους επί Κολωνώ"


Αγαπημένοι μου φίλοι!

Με πολλά γλυκά φιλιά σας καλωσορίζω στο γλυκοχαράζει!

Αυτή τη στιγμή είμαι ευτυχής που με άφησε ο πόνος και η ελιά με το λάδι της που περίμενε από την προηγούνενη Πέμπτη, βγήκε στο φως!

Μετά τη θάλασσα, η ελιά γιά μένα έχει θέση ιερή στη ψυχή μου!

Η ελιά με τίς ελιές της και το λάδι της είναι από το γλυκοχαράζει αφιερωμένη στην αγαπημένη μου Κική που με τόση μαεστρία κρησάρει το φως του Ήλιου μέσα από τα λιόφυτα την ανατολή!

Κική μου σε ευχαριστώ!

kiki είπε...

ΚΑΛΕ!!!!! Τι κέρασμα είναι ευτούνο; Τι πλούσιο αφιέρωμα! Όλα τα έχει! Μέχρι και αφιέρωση!
Ελιά...Τόσο οικία για μας που μένουμε στο νησί...
Πολύ χρήσιμο άρθρο Μάρελντ!
Σ' ευχαριστώ!

mareld είπε...

Καλώς τη, από τη πατρίδα!

Κική μου, πολλά πρωινά που έρχομαι στο σπιτάκι σου και συναντώ τον Ήλιο κρησαρισμένο από τα λιόφυτα, φεύγει ένα δάκρυ και έτσι τα μάτια μου παραμένουν διάφανα, διαφορετικά θα σκοτείνιαζαν από την βαριά σκιά του δάσους της βροχής!

Το πρώτο που αντικρυσαν τα μάτια μου ήταν ένας απέραντος ηλιόλουστος ελαιώνας που τον χάιδευε ο Μαϊστρος!


Κάποτε συμβαίνει και να προλαβαίνεις
τα πράγματα στην παιδική τους ηλικία το
αυλιδάκι, το κουζινάκι, τη λεμονίτσα,
τις λιμνούλες. Αντιλαμβάνεσαι πόσο λίγη
σημασία έχει ο χρόνος, αν δεν είσαι
ληξίαρχος. Και ρίχνεις την κάθετή σου
μέσα στα γεγονότα για να ανασύρεις,
απλώς, λίγην ευφράδεια νερών, μιαν
αντανάκλαση, μια κυανή διαφάνεια.
Τ’ άλλα, και δη σε κατάσταση ωμή,
σου είναι άχρηστα. Βγάνουν συμφέρον,
οξυγόνο δεν βγάνουν.
Κι η φρόνηση της ελαίας από κοντά.
Οδυσσέας Ελύτης

Καλά να μου είσαι!
Πολλά φιλιά!

LIA είπε...

Αγαπημένη marled!

Πόσο όμορφα και ευχάριστα μας έφερες στο σπίτι μας τόσα πολλά, για την ευλογημένη ελιά! Οι πληροφορίες, οι φωτογραφίες, η μουσική μας ταξίδεψαν υπέροχα, ευχάριστα.
Εδώ στα μέρη μας το λάδι είναι ένα από τα βασικά προϊόντα, Για πολλές οικογένειες είναι το μόνο έσοδο. Από όπου κι αν περάσεις θα δεις ελαιώνες. Τέλος του μήνα αρχίζει το μάζεμα των ελιών και τελειώνει τέλος Φεβρουαρίου.
Από μικρό παιδί θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά μου, να μαζεύουν τις ελιές με τα κατσούνια χτύπο, χτύπο και με ραντολόι δηλαδή από κάτω. Θυμάμαι η γιαγιά μου, μου είχε δώσει ένα μικρό καλαθάκι κι εγώ με τα χεράκια μου μάζευα μια μια την ελιά και το γέμιζα. Για κάθε καλαθάκι, μου έδινε 1 δραχμή! Χαρά εγώ! Αχ! Τι μου θύμησες καλή μου!
Τώρα το μάζεμα των ελιών είναι πιο εύκολο με τις ραβδιστικές μηχανές.
Στην Κάτω Ζάκρο-είναι πολύ κοντά μας- στις ανασκαφές , βρέθηκε ένα κιούπι γεμάτο ελιές, οι οποίες είχαν διατηρηθεί πολλές χιλιάδες χρόνια, θαμμένες βαθιά στην αγκαλιά της γης, ο αρχαιολόγος Ν.Πλάτωνας και οι εργάτες της ανασκαφής, έμειναν έκθαμβοι,όμως λίγο μετά που βγήκαν στην επιφάνεια της γης (σούφρωσαν) δηλ μάζεψαν και χάλασαν.
Ευλογημένο λάδι, ανάβουμε το καντηλάκι στις εκκλησιές, ανάβουμε το καντηλάκι στους αγαπημένους μας και φέγγει το γεφύρι που μας ενώνει.
Ευλογημένη ελιά!

Δέντρο ευλογημένο,
Του Χριστού ανάπαυση!

…Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου
ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί
κι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
λίγο προτού να σταυρωθεί…μας λέει ο Παλαμάς.

Να είσαι πάντα καλά, γλυκιά μου marled και σ' ευχαριστούμε πολύ για όσα υπέροχα στέλνεις στο σπίτι μας.

Πολλά φιλάκια, με άρωμα ελιάς από την Κρήτη.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μια χουφτα ελιες θρουμπες θα φαω για χαρη σου με ζημωτο ψωμι. Ειναι ο μονος τροπος να σου πω το ευχαριστω. Σου χρωστω πολλα. Σε φιλω γλυκια μου.

mareld είπε...

Γλυκιά μου και αγαπημένη Λία!

Είμαι ακόμη στη φωλιά μου..εκεί διαβάζω ποίηση και ακούω μουσική..
θα συνέλθω..μην ανησυχείς..


Μη κλάψεις για το σύννεφο
που έφερε βροχή
κλάψε για το όνειρο
που χάθηκε στη γή.


Μη δακρύσεις για το δρόμο σου
που πνίγηκε στο χώμα
δάκρυσε για το φίλο σου
που έσβησε το γιόμα.


Μη ραγίσεις για τον πόνο σου
που σ' έχει κάνει λιώμα
ράγισε για τον κόσμο σου
που σε πληγώνει ακόμα.


Μη χάσεις τον αγώνα σου
προσπάθησε για σένα
νίκησε το χειμώνα σου
με χέρια ενωμένα.


Παλιάτσος η ζωή
το ξέρουμε και οι δύο"

mareld είπε...

Γλυκέ μου Επίκουρε!

"Oπούχε τα πολλά 'κλαιγε, οπούχε και τα λίγα
κι οπού δεν είχε τίποτα καθόταν κι ετραγούδα".

τραγουδάω..

mareld είπε...

Λία μου!

Στο αφιερώνω..μέχρι να σου γράψω..


"Ελιά, στα μάτια του θεού
το μήνυμα να φέρεις.
Ελιά, στο βλέμμα τ' ουρανού
ειρήνη να προσφέρεις.

Είσαι το δέντρο της ζωής
σε χώμα ευλογημένο
τ΄ αχνάρι της αυγής
σε δρόμο ματωμένο.

Κλαδί ελιάς το πέρασμα
σε βράχια φαγωμένα
ειρήνη στο ανέμισμα
σε χρόνια πονεμένα.

Δος μου, ελιά, τη χάρη σου
να τρέξω, να προφτάσω
να μη φανεί το δάκρυ σου
γι αυτά που θε να χάσω.

Είναι πολλα τα όνειρα
που κάνουν οι λαοί σου
μα πιο πολλά τα θάματα
που ζήσανε μαζί σου.

Ήσουν στο φώς της Αθηνάς
σύμβολο της ειρήνης
κι είναι τα δώρα της θεάς
τιμή της ρωμιοσύνης.

Ελιά, στα μάτια του παιδιού
ελπίδα να του φέρεις.
Ελιά, στο βλέμμα του παιδιού
το γέλιο να προσφέρεις

Είσαι, στεφάνι της τιμής
για ήρωες κι αγώνες
αμάραντο κλωνάρι της ζωής
για πάντα στους αιώνες".
Ελένη Εφορακοπούλου

mareld είπε...

Για σένα Γλυκέ μου!


Στον ελαιώνα της Γερακινής

Στον ελαιώνα της Γερακινής
Χορεύοντας οι ελιές κατέβηκαν στη θάλασσα
Σκαλίζουν τα χαλίκια και μαζεύουν όμορφα
Κογχύλια στην ακρογιαλιά
Ενθύμια λαμπερά
Στης μνήμης τον πλημμυρισμένο Γαλαξία...

Ήπιαμε δροσερό νερό
από της Γερακίνας το πηγάδι,
Ρουφήξαμε από τα φλογισμένα χείλια
Μπρούσκο νέκταρ δυνατό
Κι αναζητήσαμε το πιο πολύχρωμο χαλί
Με παπαρούνες ανυπόμονες
Και χαμομήλια ντροπαλά...

Έσκυψαν οι ελιές να ευλογήσουν το
μυστήριο,
Να κρύψουν τις γυμνές χειρονομίες,
Τις σταγόνες της σπονδής
Τα δάκρυα της ευτυχίας
Να σκεπάσουν με το θρόισμα
τις άναρθρες κραυγές
Τις σφυριχτές ανάσες,
Της καρδιάς το φτεροκόπημα
Να στάζουν στάλα στάλα της αγάπης το
έλεος...

mareld είπε...

ΕΚΔΡΟΜΗ

Έλεγες εκδρομές
τις αποδράσεις μας προς τον ορίζοντα
ή τις ανόδους μας στα μέρη
που βλέπαμε το σπέρμα του φωτός
να ελεεί τους ελαιώνες και τα κυπαρίσσια.

Ο Κάλβος μαζί μας φιλικότατος
υπογράμμιζε περισσότερο τις ικεσίες των κίτρων
κι ο Κωνσταντίνος της Αλεξάνδρειας
αιτιολογούσε την αποκήρυξη
ακόμα εγκρατέστερα ερωτευμένος.
Όσο για τον μακρινό μου συνώνυμο
στην αγορά ζητούσε λέξεις εταίρες
και τις αγόραζε.

Γνώση του ύψους
σπουδή της απόστασης
φωτογραφήσεις των πλασμάτων
εικονίσεις του άπιαστου.

Ερμηνεύαμε το απλησίαστο
καταπίνοντας κουκούτσια καρπών
χωρίς να καθαρίσουμε το περιτύλιγμα.

Ύστερα ήρθαν οι σκιές των φίλων μας
και μας ανδρώσαν.
Μα σαν στο φως της επερχόμενης πανσέληνου
ξαπλώσαμε στην ήβη της θάλασσας την υγραμένη
μάθαμε των ωκεανών την μητρότητα
και της ξηράς την στέρεη
προϋποθέτουσα ζωές επιθυμία.
Διονύση Φλεμοτόμου

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Αγαπητή Mareld,
Μόλις βρήκα, ψάχνοντας προς τα πίσω τα post σου, το κείμενο με τις αναφορές στον Μερλώ Ποντύ και την φαινομενολογία. Χάρηκα ιδιαίτερα γιατί εδώ και δύο χρόνια ασχολούμενος συστηματικά με το αισθητό κομμάτι της ύπαρξης, μελετώ τους φαινομενολόγους και ιδιαίτερα τη σκέψη του Main de Biran, του Husserl και του Merleau-Ponty. Έτσι η "παρουσία" αυτού του τρόπου σκέψης στο βλογ σου με κάνει να νιώθω πιό "οικεία" εδώ.
Μόλις έχω περισσότερο χρόνο θα σου μιλήσω λεπτομερέστερα γι αυτό που μελετώ και εκπαιδεύομαι και που βασίζεται στο αισθητό του σώματος μας που είναι ο τόπος όπου συντελείται η διαδικασία της εν δυνάμει αλλαγής στην οποία ο καθένας μας μετέχει ενεργά.
Καλημέρα.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αγαπημένη μου...

Έμαθα σε άφησε λίγο ο πόνος,
αυτό είναι το καλύτερο νέο για μένα σήμερα.
Μας μάγεψες πάλι ...
πάλι θα τρέχουμε όλοι να σε διαβάσουμε,να μάθουμε ,να σκεφτούμε ,να ονειρευτούμε μαζί σου...
Αγαπημένο δεντράκι μου...
δεντράκι σε βάφτίσω στο ποίημα που άρχισε σήμερα το πρωί να γεννιέται...
Θα το δεις σε κάποια γωνιά να σε περιμένει...μια αγκαλιά μόνο δική σου...να την έχεις τις νύχτες καντηλέρι να σου φέγγει...
(όπως λέει και η γλυκιά μας η Λία)

Καλημέρα καρδιά μου...
Πήγα στη Γρανάδα και σε είδα...επιτέλους!!!

LIA είπε...

Γλυκιά μου, mareld,

Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ, για το ποίημα, της Ελένης Εφορακοπούλου, που μου αφιέρωσες. Πολύ μου άρεσε,
συγκινήθηκα, να είσαι καλά αγαπημένη μου.
Σ' ευχαριστώ πολύ και για τη δύναμη που μου δίνεις.

"Μη χάσεις τον αγώνα σου
προσπάθησε για σένα
νίκησε το χειμώνα σου
με χέρια ενωμένα."

Σου στέλνω πολλά φιλιά

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Τι αφιέρωμα κι αυτό !!
Στο ιερό δέντρο της ελιάς , με το καρπό της ανεκτίμητο δώρο σε όλους εμάς !! Υπέροχο αφιέρωμα και τεράστιο!!
Ακούραστη σε βρίσκω !!
Τόσες πληροφορίες, τόσες φωτογραφίες , τόσο υλικό !!!!
Ακόμα και τα σχόλιά σου είναι ποιητικά, όμορφα και ... μεγάλα!!

τα Σαμιώτικα φιλιά μου

mareld είπε...

Θωμά!

Τι έκπληξη!

Καλώς ήρθες στο γλυκοχαράζει!

Εδώ προσφέρουμε κρασί, ελιές, φρέσκα φρούτα..αν δεν έχουμε καλή υγεία πως θα απολαύσουμε τη ζωή..

Μα που τον ανακάλυψες;
Εκεί που υπάρχει και ο αγαπημένος μου Καμύ..ε;

Μελετάω τους υπαρξιστές όπως τον
Μωρίς Μπλανσό, φίλο του Μερλώ - Ποντύ και σημαντικού στοχαστή, που μέσα από μια "ποιητική γραφή" προσεγγίζει το αληθινό πρόσωπο του Μερλώ - Ποντύ.
Αλλά και τον Heidegger
Βρήκα αυτό..μου άρεσε και στο έφερα..
Από όλες τις προσαγορεύσεις που μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να εκφράσουμε, η γλώσσα είναι η υψηλότερη και μακράν όλων η πρώτη. Η γλώσσα είναι αυτή που κατ' αρχάς και τελικά μας στέλνει νεύματα για την ουσία ενός πράγματος. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι η γλώσσα -με κάθε σημασία της λέξης, που την έχουμε συλλάβει τυχαία- μας παρέχει και τη διαφανή ουσία του πράγματος άπαξ διά παντός, όπως συμβαίνει με ένα έτοιμο προς χρήση αντικείμενο. Αλλά η αντίστοιχη κατάσταση, στην οποία ο άνθρωπος ακούει πραγματικά την προσαγόρευση της γλώσσας, είναι εκείνο το λέγειν που ομιλεί μέσα στο στοιχείο της ποίησης. Όσο πιο ποιητικό είναι το έργο ενός ποιητή, τόσο πιο ελεύθερο είναι το λέγειν του, δηλαδή πιο ανοιχτό και πιο έτοιμο να δεχτεί το απρόβλεπτο, τόσο πιο καθαρά θέτει το λεχθέν του στην κρίση του ακούειν που καταβάλλει όλο και μεγαλύτερες προσπάθειες, τόσο πιο μακριά είναι το λεχθέν του από την απλή απόφανση, για την οποία συζητούμε μόνο για το αν είναι ορθή ή όχι. Martin Heidegger

Θα χαρώ πολύ να μάθω τι μελετάς..
Να μου είσαι καλά!
Καλό σου βράδυ!

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιάς μας!

Αγαπημένο μου τρυφερό, ποιητικό πλάσμα!

Είμαι καλύτερα αλλά υπάρχει απόσταση από τη συννεφιά στην Ηλιόλουστη μέρα!

Ελιές έχω φυτέψει, μπολιάσει,μαζέψει, και είχαμε μάλιστα και ελαιοτριβείο..
έχω κοιμηθεί στη ρίζα τους και
έχω κλάψει.
έχω δέσει κούνιες και τραμπαλιζόμουνα του καλού καιρού..όλο και πιο ψηλά..μέχρι που μια μέρα έφυγα και έσκασα στο τσιμέντο πιο πέρα και έμεινα 4μέρες εκτός κόσμου..


Ετούτου το τοπίο είναι σκληρό
σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του
τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως
τις ορφανές ελιές του
και τ’ αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια
Γιάννης Ρίτσος

Φιλιά γλυκά!
Το σκοτάδι μαύρο..ελάχιστα τα φώτα..
Τα παιδιά ετοιμάζονται να δούνε Ολυμπιακό-Παναθηναϊκο..υπάρχει ένταση..και να ξέρεις ότι κι εγώ είμαι φανατική Ολυμπιακός, από 4χρονών..να γελάς...
Καλό βράδυ!

mareld είπε...

Λία μου!
Αγαπημένο μου κρητικάκι!
Αρκεί να χαίρεσαι!

Λέει επίσης..
Κάτι γυμνό και ξέσκεπο
στα ολανοιγμένα πλάτια
που ζωντανό θα το’ δείχναν
μόνο δυο φλόγες μάτια,
κάτι που από τους σάτυρους
κρατιέται, και είν’ αγρίμι,
και είν’ η φωνή του ασήμι,
μη φύγης, είμαι εγώ,
ο Σάτυρος. Και ρίζωσα
σαν την ελιά εδώ πέρα,
λιγώνω τους αγέρηδες
με τη βαθιά φλογέρα.
Και παίζω και παντρεύονται,
λατρεύονται, λατρεύουν,
και παίζω και χορεύουν
άνθρωποι, ζα, στοιχειά.
Κωστής Παλαμάς

Έχω μαζέψει κι εγώ ελιές καρδούλα μου..μέσα στη ντραμουντάνα..το πουνέντε..τη βροχή και το χαλάζι..πολύ σκληρή η ζωή ειδικά για τη μάνα μου..ήμουν δίπλα της να την βοηθάω...όσο μπορούσα..τα μάτια της έχουν πάρει άλλο χρώμα από το κλάμα..τίποτα δεν ήταν δικό μας..δουλεύαμε στα ξένα..και θυμάμαι τη στιγμή που το έμαθα, πριν ακόμη αρχίσω το δημοτικό..ένιωσα να βουλιάζει η γη κάτω από τα πόδια μου!!!!

Φιλιά ματάκια μου!
Καλό σου βράδυ!

mareld είπε...

Σαμιωτάκι μου!
Ανάλφρο και παιχνιδιάρικο!

Δεν μπόρεσα να ρθω στο όμορφο πελαγήσιο σπιτάκι σου..πέρασα άσχημα..αρκετές μέρες..

Έχω μια αδυναμία στην Ελιά μετά τη Θάλασσα..και στα λιοστάσια και στα ελαιοτριβεία έχω περάσει δύσκολες στιγμές, στην παιδική μου ηλικία.

Δεν κουράζομαι από αυτά..άλλα με κουράζουν, μάτια μου!

Ποιος θα σταθεί
στον ίσκιο της ελιάς,
παρέα με το τζιτζίκι
μη σωπάσει το τζιτζίκι,
τώρα που ο ασβέστης
του μεσημεριού
βάφει τη μάντρα
ολόγυρα του ορίζοντα
σβήνοντας τα μεγάλα
αντρίκια ονόματά τους;
Γιάννης Ρίτσος

Πολλά φιλάκια, σε σένα και στη Σάμο!
Καλό σου βράδυ!

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Πουλί σε πέτρα
μετρά φύλλα κίτρινα
ως την άνοιξη.


Ευχαριστώ για την απάντησή σου και τις αναφορές στον Heidegger. Η επαφή μου με τους φαινομενολόγους έγινε κυριολεκτικά με "επαφή", όταν δέχτηκα θεραπεία χειραγωγής απο σωματοψυχοπαιδαγωγούς και άρχισα κι εγώ να εκπαιδεύομαι σ'αυτήν την μέθοδο.
Ένα απο τα σημεία που στάθηκε αποκαλυπτικό για μένα ήταν ακριβώς ο λόγος και η χρήση του. Για να μην σου τρώω τον χώρο θα σου πω ότι φλερτάρω πια με τον ποιητικό λόγο και τη σιωπή. Με την έκπληξη του νέου, του άγνωστου και την δυνατότητα, στηριγμένος σε έναν τόπο εμπιστοσύνης μέσα μου, να αλλάζω.
Ίσως γι αυτό να θεωρώ τα χάϊ-κου μια πόρτα σ'αυτόν τον άλλο κόσμο που συντίθεται από λέξεις-πρότυπα, λέξεις με αλλιώτικη ή και καθόλου σημασία.
Σου αφιερώνω ένα χάϊ-κου δικό μου που τόγραψα τώρα, πριν αρχίσω το σχόλιο.
Μεγάλη αγκαλιά.

P. Kapodistrias είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Λάβε και τη δική μου φτωχή συμβολή:

http://pakapodistrias.blogspot.com/2007/11/blog-post_20.html

mareld είπε...

Θωμά!!!

Γράφεις άμεσα, γοητευτικά!

Τα χαϊκού μου φέτνουν στο μυαλό..
"Το τριαντάφυλλο είναι χωρίς γιατί, ανθίζει επειδή ανθίζει, δεν ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, δεν επιθυμεί να το δουν".
Άγγελους Σιλέσιους.


Το φιλόσοφο του λόγου και της σιωπής τον έχω μαζί μου!

«Στο δάσος [Holz] υπάρχουν δρόμοι που συνήθως χάνονται στη βλάστηση, καταλήγο-ντας απότομα σε αδιέξοδα. Ονομάζονται Holzwege. Ο καθένας τους οδεύει χωριστά, αλλά μέσα στο ίδιο δάσος. Συχνά δίνεται η εντύπωση ότι ο ένας μοιάζει με τον άλλο. Πρόκειται όμως για απλή εντύπωση. Υλοτόμοι και δασοφύλακες γνωρίζουν τους δρό-μους. Γνωρίζουν τι σημαίνει να βρίσκεται κανείς πάνω σε έναν Holzweg».


μια ίρις
πιο λευκή το σούρουπο
την άνοιξη
Masaoka Shiki

Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Φίλε μου!

Καλώς ήρθες από την ανάσα της πατρίδας!

Χάρηκα..πολύ..πολύ..και βέβαια που ενθουσιάστηκες με την ελιά μας και το λάδι μας!!!!

Δεν φανταζόμουνα έτσι τη θλίψη
και το θάνατο
έφυγα και ξαναγύρισα στη θάλασσα.
Τη νύχτα πάνω στην κουβέρτα
του Άη Νικόλα ονειρεύτηκα
μια παμπάλαια ελιά να δακρύζει.
Γιώργος Σεφέρης.

Καλό σου βράδυ!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Mareld μου ξανάρθα , λιγουρεύτηκα τις ελίτσες σου και μου απόμεινε μια γωνίτσα ψωμιού να την ταιριάξω με τσακιστές Χαλκιδικής γιά με καλαμών!
Εύχομαι να είσαι όσο καλά μας προσφέρεις.
Σε φιλώ.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Φύλλο της δάφνης
κρύβει την Ανδρομέδα.
Αλλάζω θέση.

roadartist είπε...

Κοιτάζοντας όλη αυτή την υπέροχη ανάρτηση μια σκέψη έρχεται στο νου αμέσως..

"ΑΧ Ελλάδα μου.."

Που τόσο μας πληγώνεις, αλλά τόσο βαθιά σε αγαπάμε......

Αστοριανή είπε...

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ελιά, δέντρο περήφανο μεσ’ στην σεμνότητά σου,

πόσοι αιώνες αριθμούν στον άγιο τον κορμό σου!

Στα χρυσο-γριζο-πράσινα φύλλα σου, άνεμοι πόσοι

ψιθύριζαν την ομορφιά της απαρχής του κόσμου.

Τα μυστικά που κλείδωσες στο βάθος των καρπών σου,

ο νους είναι ανίκανος ν’ αποκρυπτογραφήσει!

Ελιά, τους ήχους π’ έδενες με συλλαβές πρωτάκουστες

σ’ ένα τραγούδι φωτεινό, δεν έχει άλλη Γλώσσα!

Δικά σου, ηλιογέννητη ελιά, είν’ τα στεφάνια

για κείνους που αρίστευσαν στο Ήθος και στο Πνεύμα.



Δέντρο λαμπρό της Αθηνάς, έμβλημα της Αθήνας,

ευλογημένο απ’ το Θεό το αίμα των καρπών σου.

Το λάδι, στο κορμί τροφή! Φως, στο σεμνό καντήλι,

-πολύτιμη παρηγοριά σε ώρες αγωνίας.

Κι ως λάμπει η τρεμάμενη φλόγα σου, στην ψυχή μας,

μια προσευχή αναδύεται, βάλσαμο της καρδιάς μας:

-Είθε, Ελιά, στον δρόμο μας πάντα να διαφωτίζεις

κάθε σκαλί που οδηγεί πλησιέστερα στον Κτίστη.

Μαρέλντ μου, πολυαγαπημένη! Τί ευφορία ήταν αυτή!
Μία εβδομάδα απουσίας... λόγω αλλαγής των ...έσω του κομπιούτερ, κι έγιν' ο κόσμος έν' απέραντο λιοστάσι, μια νοσταλγία κι ένας πόνος για την μεγάλη απουσία από τη πατρίδα...
Μετέφερα ένα μου ποίημα για την ελιά και σεμνά, σου το αφιερώνω.
Χάρηκα που αιστάνεσαι καλύτερα.
Δική σου, Υιώτα, Ν.Υ.

mareld είπε...

Τζιβαέρι μας!

ΙΔΟΥ εγώ λοιπόν,
ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες
και τα νησιά του Αιγαίου.
Ο εραστής του σκιρτήματος
των ζαρκαδιών
και μύστης των φύλλων της ελιάς
ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος.
Οδυσσέας Ελύτης

Γλυκά φιλιά!
Καλό Σαββατοκύριακο!

mareld είπε...

Δάσος βροχερό
με καθηλώνει
δεν αργοπεθαίνω!

Φιλιά!

mareld είπε...

Αρτίστα μας γλυκιά!

Την ανάρτηση στο τέλος δεν την άντεξα..όταν την τελείωσα έριξα κλάμα!!!

Ο Οδυσσέας, αφού στεναχωρήθηκε, είπε στη συνετή γυναίκα του. Γυναίκα, πραγματικά λόγο θλιβερό είπες. Ποιος σε άλλο μέρος μετακίνησε το κρεβάτι μου. Δύσκολο θα ήταν και σε άνθρωπο πολύ έμπειρο, εκτός αν κάποιος θεός, αφού ήρθε ο ίδιος με τη θέλησή του, εύκολα θα το μετακινούσε. Κανένας από τους ζωντανούς θνητούς ούτε πάρα πολύ νέος με ευκολία θα μπορούσε να το μετακινήσει, επειδή στη σκαλιστή κλίνη είχε φτιαχτεί μεγάλο σημάδι. Αυτό εγώ το έφτιαξα και κανένας άλλος. Κλάδος είχε φυτρώσει μακρόφυλλης ελιάς στην αυλή, δυνατός και θαλερός το πάχος του ήταν σα κολόνα. Μ’ αυτόν εγώ, αφού έντυσα τον τοίχο, έχτιζα το νυφικό θάλαμο με μεγάλες πέτρες, μέχρις ότου τον τέλειωσα κι έφτιαξα και πάνω ωραία οροφή, κι έβαλα στερεές καλοστηριγμένες πόρτες. Μαζί τότε έκρυψα την κορυφή της μακρόφυλλης ελιάς. Τον κορμό από τη ρίζα αφού τον έκοψα, τον έξυσα με το χαλκό καλά και με προσοχή με τη στάθμη τον τοποθέτησα ίσια, αφού έφτιαξα το πόδι του κρεβατιού.
Όμηρος

Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Ηλιανθάκι μου!

Ευτυχώς που χάρηκες ψυχή μου, και δεν σ΄ έπιασε αφόρητη νοσταλγία!

..Ελιά, τους ήχους π’ έδενες με συλλαβές πρωτάκουστες

σ’ ένα τραγούδι φωτεινό, δεν έχει άλλη Γλώσσα!

Τι φανταστικό ποίημα καρδούλα μου έφερες στην ελιά και χάρηκα κι εγώ πολύ!!!

Αν δεν έχεις πάρει είδηση να πας στη ροή. Θα περνάς όμορφα!

Σε ευχαριστώ μάτια μου!
Φιλάκια!

faraona είπε...

Μάρελντ διαβαζα την αναρτηση σου εδω και 8 μέρες παιδι μου...τι ηταν αυτο?
Με διεκοπταν και διαφορα κι αντε φτου κι απ την αρχη για να ξανασυνδεθω με το νόημα...
Φανταστικη αναρτηση έκανες σαν μικρο βιβλιο ειναι!!!
Λαδακι ευλογημενο Ε???

Καλη βδομαδα ναχεις

mareld είπε...

Καρδούλα μου μέσα στα λιόφυτα μαγάλωσα..

…να έπαιζεν η Σαπφώ
τη λύρα της
ενώ όλα σιωπούσανε,
κι εμείς, και τα άστρα,
και οι ποιητές των αιώνων,
και το αγέρι το κοιμισμένο
στις ελιές πάνω,
και δεν ακούγονταν
παρά μόνον οι αντίλαλοι
των Φαιδριάδων…
Νικηφόρος Βρεττάκος

Γλυκά φιλιά!

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

μια καλησπέρα απο καρδιάς πέρασα να σ'αφησω είμαι λιγάκι βιαστικός μα ..θα ξαναγυρίσω!!

ΕΞΑΛΛΟΥ υπάρχει θέμα εδώ!!

Αστοριανή είπε...

Φίλοι μου,
να και μια χαρά ιδιαίτερη, για μένα.
Στο Λεύκωμα των Αθηναίων,
για τα 88 χρόνια υπάρξεώς του στη Νέα Υόρκη, ο Σύλλογος με πρόεδρο την γλυκιά Χριστίνα Κωστάκη, δημοσίευσε στην αργυρή σελίδα του το ποίημα μου : "Ελιά, το έμβλημα της Αθηνάς και της Αθήνας" , (το οποίο σας είχα αφιερώσει προ ημερών, λίγο πιο πάνω )
Ζεστά λόγια από συνδαιτημώνες που έκαναν το πρόσωπο του Δημήτρη να λάμπει... Μία θαυμάσια εορτή, όπου η διασκέδαση ήταν γνήσια, σ' ένα κόσμο όμορφο.
Μια σύντομη επίσκεψη ήταν αυτή...
από τη Νέα Υόρκη,
Γιώτα

mareld είπε...

Λεβεντόπαιδο, κρητικάκι!


θα δούμε πότε θα φάμε ψωμί με λάδι κρητικό και θα πιούμε κάμποσες τσικουδιές!!!

Να μου είσαι καλά!
Φιλάκια!

mareld είπε...

Γλυκό μου Ηλιανθάκι!

Τι χαρά για σένα αλλά και για όλους όσους σε γνωρίζουν και σε αγαπούν!

"Στα χρυσο-γριζο-πράσινα φύλλα σου, άνεμοι πόσοι

ψιθύριζαν την ομορφιά της απαρχής του κόσμου.

Τα μυστικά που κλείδωσες στο βάθος των καρπών σου,

ο νους είναι ανίκανος ν’ αποκρυπτογραφήσει!"

Φιλάκια!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Άργησα πολύ να σχολιάσω στο γλυκοχαρζει. Τα μελέτησα, τα απόλαυσα όλα! Μελετάω συγχρόνως και στην ροή:)
Μία εγκυκλοπαίδεια η υπέροχη αφιέρωσή σου. Όπως πάντα, ξέρεις να συνδυάζεις τις γνώσεις με όλα τα όμορφα.
Έχω μεγαλώσει σε πόλη και πάντα θαύμαζα όσους λέγανε ότι πάνε να μαζέψουν τις εληές τους, να κάνουν το λάδι τους! Για μένα ήταν κάτι άγνωστο.
Πρόσφατα στη Μυτιλήνη που είχα ταξιδέψει, μου έκαναν εντύπωση οι με απότομη κλίση βουνοπλαγιές με τις εληές, που για κάθε μία είχε κτιστεί ένα πέτρινο πεζούλι με οριζοντιωμένο γύρω το χώμα. Τί κόπος!! Και μετά για να μαζέψουν τον καρπό επίσης!

Σε φιλώ, να είσαι πάντα καλά:))

συγχαρητήρια και στην Αστοριανή!!

mareld είπε...

Άστρια μου γλυκιά!

Μεγάλωσα μες στα λιόφυτα, δίπλα στη θάλασσα.
Η φύση μου έδωσε μια εσωτερή δύναμη θα έλεγα, ειδικά η θάλασσα.
Εδώ μπροστά μου βλέπω το χιονισμένο δάσος αλλά μπορώ να ακούω το κύμα..να το βλέπω..
λυπάμαι όταν νιώθω ότι ο άνθρωπος έφυγε από τη φύση.
Τα ανήψια μου δεν ξέρουν ούτε τι είναι μυρτιά..και ζουν στην εξοχή..
Μου αρέσει που βιώνεις έντονα κάτι που δεν σου είναι γνώριμο..αποτέλεσμα καλλιέργειας αλλά και ευαισθησίας!

Κατά το 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου το μάζεμα εμφανίζεται συχνότερα στα ποιήματα του Σολωμού, του Κάλβου, του Μαβίλη, του Παλαμά. Στη φημισμένη γενιά του τριάντα διακρίνουμε ένα γνήσιο πάθος για τα δένδρα (ελιές), που αναδύεται μέσα από την ποίηση του Ρίτσου, του Σεφέρη και του Ελύτη. Ιδιαίτερα ο Σεφέρης ταυτίζει τα ανθρώπινα σώματα με αυτά των δένδρων. Τα ονειρεύεται. Ο Ρίτσος και ο Ελύτης θεωρούν την ελιά περισσότερο ένα ουσιαστικό και αιώνιο στοιχείο της φύσης: δεν μπορεί κανείς να φανταστεί το ελληνικό τοπίο χωρίς αυτήν. Κατόπιν, η ποιητική παραγωγή σχετικά με τις ελιές φτάνει βαθμιαία στο τέλος της. Οι σύγχρονοι ποιητές είναι άνθρωποι της πόλης, η φύση και τα ελαιόδεντρα παίρνουν μια δευτερεύουσα θέση. Ένας από τους τελευταίους ποιητές που μνημονεύει την ελιά είναι η Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ. Μπορεί να ειπωθεί πως τα δένδρα έχουν τώρα σχεδόν εξαφανιστεί από την ελληνική ποίηση

Γλυκά φιλιά καρδούλα μου!

Η ροή θα σου δώσει πολλά!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Μόλις διάβασα την ανάρτησή σου για το ψωμί. Θα σχολιάσω εκεί, αλλά ήρθα να δω αν πρόλαβες το σχόλιό μου εδώ.

Πολύ ωραίες αυτές οι αναφορές σου στους ποιητές. Σ'ευχαριστώ πάλι mareld μου.΄

Χθες το πρωί, είχα ένα αρνητικό θέμα στο γραφείο και χρησιμοποίησα στο σπίτι το βράδυ και σήμερα το πρωί το eft και σε θυμήθηκα:)) Νομίζω ότι έκανε καλό. Βέβαια όπως είπες πρέπει να γίνεται συστηματικά και όχι περιπτωσιακά. I'll try :))

Θα σε αποχαιρετήσω από την νεότερη ανάρτηση:))