Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Ήλιε μου!! Ήλιε μου!!





















Γιατί μας απειλεί ο φωτοδότης ήλιος

Οι αρχαίοι Ελληνες, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Μάγια, όπως και οι περισσότεροι από τους αρχαίους λαούς είχαν θεοποιήσει τον Ηλιο, αναγνωρίζοντας ίσως και από διαίσθηση τη μεγάλη σημασία που έχει στην εμφάνιση και εξέλιξη της ζωής στη Γη. Ο Ηλιος δεν είναι μόνο φωτοδότης για μας τους ανθρώπους αλλά και ζωοδότης, και φορέας της ζωογόνου δύναμης του Ηλιου είναι το φως που αυτός εκπέμπει.

Ολη η ενέργεια που ακτινοβολεί ο Ηλιος παράγεται στο κέντρο του, που ονομάζεται πυρήνας. Ο πυρήνας, όπως και τα υπόλοιπα τμήματα του Ηλιου, αποτελούνται από αέρια, κυρίως υδρογόνο (70%) και ήλιο (25%). Στον πυρήνα του Ηλιου 500 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου μετατρέπονται κάθε δευτερόλεπτο σε ήλιο και η θερμότητα που εκλύεται από αυτή την αντίδραση διατηρεί μια θερμοκρασία 15 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Το θερμό αέριο του πυρήνα εκπέμπει φωτόνια (τα σωματίδια από τα οποία αποτελείται το φως), όπως ακριβώς συμβαίνει και με το νήμα μιας ηλεκτρικής λάμπας. Τα φωτόνια αυτά διαδίδονται προς την επιφάνεια του Ηλιου και από εκεί προς το Διάστημα και τη Γη. Επειδή μεταξύ Ηλιου και Γης το διάστημα είναι πρακτικά κενό, τα φωτόνια φθάνουν στη Γη χωρίς να υποστούν ουσιαστικές μεταβολές.






Οι ιδιότητες του φωτός εξαρτώνται από το μήκος κύματος, που συνήθως το μετράμε σε νανόμετρα: ένα νανόμετρο (nm) είναι το ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου. Με το μάτι μας βλέπουμε μόνο φως που έχει μήκος κύματος από 400 nm (που το αντιλαμβανόμαστε κόκκινο) ως 750 nm (που το αντιλαμβανόμαστε ιώδες, δηλαδή βαθύ βιολετί). Αυτή η περιοχή μηκών κύματος ονομάζεται οπτική περιοχή. Φωτόνια που έχουν διαφορετικό μήκος κύματος δεν είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι, γίνονται όμως αντιληπτά με άλλους τρόπους. Φωτόνια με μήκος κύματος από 750 ως 100.000 nm λέμε ότι βρίσκονται στην υπέρυθρη περιοχή (δηλαδή «πέρα» από το κόκκινο) και γίνονται αντιληπτά από τη θερμότητα που εναποθέτουν στο σώμα μας ή σε διάφορα αντικείμενα. Στην καθημερινή ζωή έτσι αντιλαμβανόμαστε, π.χ., ότι ένα ηλεκτρικό σίδερο ή ένα σώμα του καλοριφέρ είναι ζεστά χωρίς να τα αγγίξουμε.

Φωτόνια με μήκος κύματος από 10 ως 400 nm λέμε ότι βρίσκονται στην υπεριώδη περιοχή (δηλαδή «πέρα» από το βιολετί) και δύσκολα γίνονται αντιληπτά από το σώμα μας, μπορούμε όμως να τα ανιχνεύσουμε με άλλους τρόπους, π.χ. με ένα φωτογραφικό φιλμ ή με ένα φασματοφωτόμετρο. Τέλος, φωτόνια με μήκος κύματος από 0,1 ως 100 nm βρίσκονται στην περιοχή των ακτίνων Χ. Η δυσκολία που έχουμε να αντιληφθούμε το υπεριώδες φως και τις ακτίνες Χ χωρίς βοηθητικά όργανα κάνει τα φωτόνια αυτών των περιοχών επικίνδυνα για τη ζωή μας: μπορούμε να δεχθούμε μεγάλες δόσεις χωρίς να το καταλάβουμε και, όταν τα συμπτώματα γίνουν τελικά αντιληπτά, συνήθως η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη: στην καλύτερη περίπτωση εγκαύματα και στη χειρότερη ορισμένες μορφές καρκίνου.

Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό φωτονίων που εκπέμπει ο Ηλιος βρίσκεται στην οπτική και στην υπέρυθρη περιοχή. Μικρό μόνο μέρος βρίσκεται στην υπεριώδη και ακόμη μικρότερο στις ακτίνες Χ. Ολα τα φωτόνια της περιοχής των ακτίνων Χ απορροφούνται από τα αέρια της ατμόσφαιρας, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της επικίνδυνης υπεριώδους ακτινοβολίας απορροφάται από το όζον, ένα αέριο που αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου.





Το προστατευτικό στρώμα του όζοντος περιβάλλει ολόκληρο τον πλανήτη μας και βρίσκεται στη στρατόσφαιρα, σε ύψη κυμαινόμενα μεταξύ 15 και 35 χιλιομέτρων πάνω από τη θάλασσα. Το στρώμα του όζοντος πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε στη σημερινή μορφή του περίπου πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια και από τότε ως και σήμερα η ατμόσφαιρα της Γης αποτελείται από 78% άζωτο, 21% οξυγόνο και ίχνη από πολλά άλλα αέρια, ένα εκ των οποίων είναι και το όζον. Ειδικά το όζον είναι τόσο λίγο, ώστε αν μεταφέραμε όλα τα μόριά του, συμπιέζοντάς τα, κάτω στο έδαφος, τότε το στρώμα που θα δημιουργούσαμε θα κάλυπτε όλη τη Γη σε πάχος μόλις 3 χιλιοστών του μέτρου! Παρά τη μικρή του ποσότητα, το όζον έχει μεγάλη σημασία, επειδή απορροφά έντονα την υπεριώδη Β ακτινοβολία του Ηλιου (με μήκος κύματος 280-320 nm). Η ακτινοβολία αυτή έχει έντονη βιολογική δράση και, αν φθάσει ως την επιφάνεια της Γης, μπορεί να προξενήσει σημαντικές βλάβες στη βιόσφαιρα.
Το ΒΗΜΑ, 28/07/1996

El vals de las mariposas

Nana Mouskouri & Julio Iglesias- La Paloma

21 σχόλια:

mareld είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι, με μια αγκαλίτσα σας εύχομαι Καλό μήνα!
Θα ήθελα να γνωρίζετε ότι ζω με χρόνιο πόνο{σύνδρομο πόνου εξ αιτίας οστεοαρθρίτιδας στο δεξιό ώμο} που μέρες η βδομάδες με ρίχνει σε συννεφιά..
Όταν έχει λιακάδα..εμφανίζομαι..
Φιλιά!

Φωτεινή S είπε...

Kαλό μήνα και σ' εσένα, Μareld!
Πώς καταφέρνεις και μέσα από τον πόνο σου βγάζεις τόση ζωή!
Τόση ομορφιά!
Τόσο χρώμα!
Τόση χαρά!
Τόση Ζωή!
Σε θαυμάζω ειλικρινά.
Άσχετα από το αν αφήνω σχόλια ή όχι, περνώ βόλτα και χαίρομαι την τόση ομορφιά που έχουν όλα σου τα blog.
Να είσαι καλά, με πολλή δυναμη ν'αντέχεις τον πόνο σου (αν δεν μπορεί να γίνει κάτι για να γιατρευτείς)
Πολλά φιλιά!

faraona είπε...

Κι εμφανιζεσαι και με αναρτηση γεματη λιακαδα!
Ευχομαι νασαι καλα τωρα!

Ηλιος ,ηλιος...τον λατρευω.

πολλα φιλια και καλο μηνα Ιουνιο .

Fatale είπε...

Περαστική κι εγώ αλλά έμεινα και απόλαυσα τον ήλιο,τα χρώματα,τα άνθη..όλα υπέροχα..!!



Καλό μήνα..!!

mareld είπε...

Φωτεινή μου!

Τι να πω..
Ποτέ η ζωή δεν ήταν γενναιόδωρη μαζί μου..
Της πήγα όμως και εγώ κόντρα.
Από παιδί μου άρεσε να φτιάχνω το χώρο μου όμορφο.
Έβλεπα τα πουλιά να φτιάχνουν τις φωλιές τους..τις μέλισσες τις κυψέλες τους..
τα μυρμήγκια τις μυρμηγκοφωλιές τους.
Στη πρώτη μου δουλειά θυμάμαι στο εργαστήριο ήθελα να κάθομαι μόνη για να αυτοσυγκεντρώνομαι και υπήρχε μια αποθήκη που τη ζήτησα να την φτιάξω γραφείο.
Την καθάρισα την έβαψα και τη στόλισα.. ελληνική ατμόσφαιρα..
Έβαλα και κρεβάτι για τους τυχόν ασθενείς.
Από την αποθήκη, γραφείο, θεραπευτήριο, ελληνική γωνιά πέρασαν και ξαποστασαν εκατοντάδες άνθρωποι..
Αυτά μου θύμησες..

Σε ευχαριστώ!
Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Φαραωνάκι μου!

Παιδί του Ήλιου και της Αλμύρας
να χαίρεσαι την κάθε στιγμή με το μεγαλείο της υπαρξής σου!
Είμαι κάπως καλύτερα..

Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Fatale!

Καλώς ήρθες!!!

Να μου είσαι καλά και να απολαμβάνεις το άρωμα της ζωής που σου ανήκει..

Πολλά φιλιά!

Saime είπε...

Αγαπημένη μου Mareld!!
Όλες σου οι αναρτήσεις τόσο φανταστικές, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και συνάμα τόσο χαρακτηριστικές του γούστου σου και της καλαισθησίας σου! Όλες πανέμορφες... η «Ήλιε μου!! Ήλιε μου!!» όμως... το κάτι άλλο... δεν υπάρχουν λέξεις να εκφράσουν την τόση λεπτότητα, ομορφιά, διακριτικότητα, συμμετρία, ζεστασιά και άλλα τόσα εκπληκτικά που η ανάρτηση διαχέει άμεσα και καθολικά..από την πρώτη κιόλας στιγμή που την αντικρύζεις .. πριν καλά-καλά προλάβει το μάτι να επεξεργαστεί την εικόνα..
Σου στέρνω όλη μου την αγάπη μου και εύχομαι ο πόνος στον ώμο να μην σε ξαναπιάσει ποτέ!
Πολλά φιλιά!!

Μηθυμναίος είπε...

«Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου, μη μ' αφήνεις σήμερα συννεφιά συννεφιά στην καρδιά μου...»

Μαρελντάκι, ο ζωοδότης ήλιος να σου δίνει τη δύναμη και τη διάθεση να ξεπερνάς τους πόνους της οστεοαρθρίτιδας αλλά και της ζωής σου! Έχεις και την αγάπη όλων μας να σε συντροφεύει όταν ο πόνος σου γίνεται αφόρητος. Να ξέρεις πως πονάμε μαζί σου.

mareld είπε...

Γλυκό μου τζιβαέρι!

"Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτου"
Μήπως είσαι ένα Μαγισσάκι..;

"Από τους χρόνους τους παλιούς τό 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι

Τ' άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου εκάεις

Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείνα
ντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι

Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ' αυλάκι
φα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το ξάγναντο

Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά μα να 'μαι ερωτευμένος

Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό"

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις!
Αμέτρητα γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Αγαπημένε μου φίλε Στράτο!

Δεν θέλω να πονάει κανείς..στον κόσμο κανείς..
Να γελάτε και να τραγουδάτε..
Σε ευχαριστώ για την τρυφερότητά σου και την έγνοια σου..

Παραμένεις παιδί και σου αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι με αγάπη.

"Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
αδερφάκι του σύννεφου!

Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες,
τα πιο χρωματιστά.

Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.

Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη,
το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς,
το γεφυράκι στη στροφή του δρόμου
αλλά και τ' αγριοχαμόγελο.

Σε μεγάλους χτύπους δέντρων.
Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς
εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα.
Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού,
εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!"

Πολλά φιλάκια!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Αν είναι να εμφανίζεσαι, όταν βγαίνει ο ήλιος, να σου στείλω έναν να τον έχεις στο μαξιλάρι σου..

Αν δυσκολευτούμε με τα ταχυδρομεία και τις ταχυμεταφορικές, να λίγος Ρίτσος προς αντικατάσταση:
" Πίσω απ' τα χρυσά βουνά, λιοκαμένο παλικάρι,
κόκκινο σου αγόρασα πουκάμισο, κόκκινα παπούτσια στο παζάρι...
Τ' άλογο έφυγε στη θάλασσα, ο ήλιος κόπηκε στη μέση - τώρα τα χρυσά, τώρα τα κόκκινα, ποιος θα τα φορέσει; " ( " Παιχνίδια τ' ουρανού και του νερού" )

Πολλά φιλιά. Το καλοκαιράκι φωνάζει παρόν, λιόλουστο κόκκινο χαλί σου στρώνω. Καλώς όρισες!

Ερατώ είπε...

Λίγο ακόμα
θα ιδούμε tις αμυγδαλιές ν'ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει

λίγο ακόμα,
να σηκωθούμε Λίγο ψηλότερα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ-Μυθιστόρημα

Αυτό ήρθε στο μυαλό μου συνειρμικά με τις φωτογραφίες του ήλιου...
Καλό καλοκαίρι να έχουμε Mareld!

Μηθυμναίος είπε...

Σ' ευχαριστώ mi vida. Μακάρι να ήμουνα παιδί!

mareld είπε...

Ζακυνθινάκι μου!

Σε ευχαριστώ και σου αφιερώνω λίγο γλυκόπνοο Ελύτη με λιόλουστες θαλασσινές αγκαλίτσες!

¨Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός

Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα
Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν
Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους
Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια¨.

Κι εμένα με πήρε ο βοριάς...

Πολλά γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Σε ευχαριστώ!!!
Το είχα ανάγκη..πάω να σηκωθώ και όλο πέφτω θες και ξέμαθα να περπατώ..

Ξαναγελάω!

Με πολύ αγάπη τα λόγια του Ελύτη για σένα..

"Μέρα στιλπνή αχιβάδα της φωνής που μ' έπλασες
Γυμνόν να περπατώ στις καθημερινές μου Κυριακές

Ανάμεσ' από των γιαλών τα καλωσόρισες
Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο

Άπλωσε μια πρασιά στοργής
Για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του
Ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες
Τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι
Για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος

Από το αίμα της αψηφισιάς που ξέγραψε τη θλίψη
Φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας".

Φιλιά και αγκαλίτσες!

mareld είπε...

Gracias a ti, querido amigo!!!

¨Σπέρνω στους κάμπους της ζωής χίλια μπλαβάκια
Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλοσύνη
Και ξέρουν ν' ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες
Όταν η μουσική ανεβάζει τα νησιά¨.

Καλό Καλοκαίρι!
Φιλιά!

Nefelli είπε...

Mareld μου γλυκιά και πονεμένη, άκου...όταν συννεφιάζεις, θα έρχεσαι στα νεφελώματα να με βρίσκεις κι εγώ μ'ένα φύσημα του ανέμου θα πέρνω τον πόνο σου μακρυά. Μια αγκαλίτσα κι ένα φιλάκι σίγουρα θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα.
Είμαι πολύ σίγουρη, ότι αυτός ο μήνας θα είναι πολύ καλός για εσένα!!
Ήλιος χρυσός ντύθηκε, έβαλε τα καλά του και σε περιμένει.
Φιλί γλυκό

P. Kapodistrias είπε...

Ο ηλιάτορας ήλιος, η πηγή των ονείρων και της καλής μας διάθεσης ανατέλλει ολοένα. Κοίτα πρός την Ανατολή του και να, το Τζάντε σου, καλοκαιρινό και ολοπράσινο, σε αναμένει!

Πάρε αναπνοές και νάσαι δυνατή, όπως άλλωστε είσαι!

Ο Θεός να σ' ευλογεί!

dromaki είπε...

Καλή μου
όλα είναι τόσο υπέροχα,τα χρώματα οι φωτογραφίες σου,το κείμενο το ενημερωτικό κι όμως νοιώθω θλίψη...Δεν αντέχω να πονούνε οι άνθρωποι,τα ζωντανά,υποφέρω...
Εύχομαι ο ζωοδότης ήλιος κάθε φορά που κυριαρχει στο στερέωμα να λιώνει τους πόνους των ανθρώπων.
Σε φιλώ τρυφερά.

demeter είπε...

tΕπιτέλους με την 2η επίσκεψή μου μπορώ να γράψω για το πόσο υπέροχα φωτεινή είναι η ανάρτηση!!! Χαίρομαι για το φως της ζωής μας..!!

Φραουλοφιλά! (Ανυπομονώ...)