Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

"Αλλά που θα είσαι τη στιγμή που θα 'ρθει εδώ σ' αυτό το θέατρο το φως;"


ΣΤΙΧΑΚΙ
COPLA

Εκείνο το στιχάκι
Aquella copla

είχε
tenia

μια πεταλούδα μαύρη
una mariposa negra

και μια πορφυρή.
y una mariposa roja.

Εγώ κοίταγα τα μπαλκόνια
Υο miraba balcones

τ' ασημωμένα απ' την αυγή
plateados de la aurora

όντας καβάλα στο μουλάρι
montado sobre la mula

της δουλιάς μου της σκληρής.
de mi noria.

Βγαίνουν χρυσαφένια άστρα.
Salen estrellas de oro

{Βγήκαν άστρα της σκιάς.}
(salian estrellas de sombra.)

Διηγόταν
Decía

εκείνο το στιχάκι
aquella copla

την αναποφασιστικότητα της ζωής μου.
la indecisión de mi vida.

Ανάμεσα στις δύο πεταλούδες.
Entre las dos mariposas.

2 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.

Ε πού θα διάλεγα ν' αφήσω σχόλιο; Έχουμε και κάποιες αδυναμίες... ;)
Μου αρέσει που μεταφράζεις κυριολεκτικά. Το χιλιοπροτιμώ από μεταφράσεις ποιητικές.
Και πραγματικά είσαι ένα κράμα φωτιάς, και νερού! Γοητευτικότατο! Ενώνονται μέσα σου στοιχεία που αγαπώ πολύ. Από όλα τα μέρη που έζησες ή που έχεις αίμα και βγαίνει ο συνδυασμός που σκοτώνει! Φινετσάτη φλόγα! Πολύ θα ήθελα να μάθω για τη ζωή σου... όχι φυσικά από περιέργεια, δεν είναι του τύπου μου και δεν διαθέτω τέτοια, αλλά από πραγματικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που κρύβει το προφίλ σου! Και πώς είμαι σίγουρη ότι έχεις ζωή μυθιστόρημα; ;)
Σέ καλώ σε παιχνίδια τρελά! Δες εδώ. Νομίζω θα σου αρέσει. Σου πάει...

Φιλώ σε, κοπελιά μου!

mareld είπε...

Αυτό το "φιλώ σε" υακινθάκι μου, αυτό το Κρητικό ροδόσταμο, πως να το αντέξω. Πήρα τους δρόμους και μόλις ξαναγύρισα. Είσαι ένα πλάσμα που έδωσες στην ιστορία μας φτερά και την φόρτωσες με ότι το καλύτερο διαθέτει ο τόπος μας.
Με συγκινείς βαθιά και ελπίζω μια μέρα να βρεθούμε στο μπαρ των Τορέρων.