Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ξεχάστε με στη θάλασσα Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία..Θόδωρος Αγγελόπουλος


Καλό ταξίδι λατρεμένε μου!!!

«Ξεχάστε με στη θάλασσα»

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)














Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Συνεργασία στο σενάριο : Θανάσης Βαλτινός, Tonino Guerra
Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Μοντάζ : Γιώργος Τριανταφύλλου
Σκηνικά : Μικές Καραπιπέρης
Κοστούμια : Γιώργος Ζιάκας
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτες : Τάκης Κατσέλης, Χάρης Παπαδόπουλος, Νίκος Σέκερης
Ήχος : Θανάσης Αρβανίτης, Ντίνος Κίττου, Νίκος Αχλάδης
Μιξάζ : Θανάσης Αρβανίτης
Βοηθός μοντέρ : Δημήτρης Βεϊνόγλου
Ερμηνευτές : Μάνος Κατράκης (γέρος), Μαίρη Χρονοπούλου (Βούλα), Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (Αντώνης), Δώρα Βολανάκη (γριά), Giulio Brogi (Αλέξανδρος), Γιώργος Νέζος (Παναγιώτης), Αθηνόδωρος Προύσαλης (μοίραρχος), Μιχάλης Γιαννάτος (λιμενάρχης), Άκης Καρέγλης (Σπύρος), Βασίλης Τσάγκλος (πρόεδρος λιμενεργατών), Δέσποινα Γερουλάνου (γυναίκα του Αλέξανδρου)
Παραγωγή : Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), ZDF, Channel Four, RAI, ET-1
Διεύθυνση παραγωγής : Γιώργος Σαμιώτης, Παύλος Ξενάκης, Φοίβη Σταυροπούλου, Βέρα Λυκουρέση



Περίληψη

Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ' τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ' έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.





7 σχόλια:

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Εφυγε να σκοινοθετήσει τον παράδεισο.!!!!!

mareld είπε...

Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς που στην Ελλάδα εμφανίστηκε ένας σκηνοθέτης για τον οποίο ποίηση και φιλοσοφία είναι ένα, για τον οποίο η γνώση ενεργοποιεί αισθητικές αντιλήψεις, για τον οποίο, τέλος, το σινεμά είναι συγχρόνως μια ερώτηση και μια κατάφαση. Ωστόσο, είναι όμορφο που ένας καλλιτέχνης μπορεί να εξυμνεί τον κόσμο και την ίδια στιγμή να τον αμφισβητεί.
Michel Ciment

Γλυκιά αγκαλιά Σμαραγδένια!!!

Thalassenia είπε...

mareld

..αγαπημένη.

Είναι απίστευτο ότι συνέβη.

mareld είπε...

Θαλασσένια μου!!!

καρδούλα μου!!!

πολύ πικραμένη...

mareld είπε...

Ενα κινηματογραφικό ταξίδι μέσα απο το φακό του Θ. Αγγελόπουλου.

Συνέντευξη Θ. Αγγελόπουλου στην Στάθη Ειρήνη .
"Κάθε ταινία είναι μια σημαντική ανθρώπινη περιπέτεια...
Η σημασία έγκειται στο αν από εξωτερική περιπέτεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε εσωτερική..."

"Το ταξίδι, τα σύνορα, η εξορία.Η ανθρώπινη μοίρα.Η αιώνια επιστροφή.Κι όχι μόνο.
Όλες μου οι εμμονές μπαίνουν και βγαίνουν στις ταινίες μου, όπως μπαίνουν και βγαίνουν, όπως σωπαίνουν για να ξαναεμφανιστούν αργότερα, τα όργανα μιας ορχήστρας."

"O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.
Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες και σπασμένα αγάλματα.
Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.
Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.
Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει».
Η σχέση μου με τη λογοτεχνία και την ποίηση μ' έφεραν πολύ νωρίς κοντά σ' όλες τις αναζητήσεις --γλωσσικές ή αισθητικές-- του μοντερνισμού."

Είπαν για τον θεόδωρο Αγγελόπουλο (Grodent Michel)

"..Πάντα υπάρχουν στον Αγγελόπουλο ένα σωρό νοήματα που παραμένουν ανεξερεύνητα· μια ποίηση που δεν μπορεί να
εκπέσει σε μια υπερ-κωδικοποιημένη αισθητική. Παραδείγματα: η σκηνή στον Μεγαλέξαντρο όπου ο Δάσκαλος
απαγγέλλει στον μικρό Αλέξανδρο κάποιους στίχους του Σεφέρη
(«Αν σου μιλάω με παραβολές,
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα. /
Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται /
γιατί 'ναι ζωντανή...»)·

Τα παραπάνω αποσπασματα χρησιμοποιήθηκαν από την επίση ιστοσελίδα http://www.theoangelopoulos.gr

Στο βίντεο εδώ παρουσιάζονται ( δεν περιλαμβάνεται εδώ η Αναπαράσταση και οι Μέρες 36) με χρονολογική σειρά ( εξαιρείται ο Μονόλογος του Θανάση Βέγγου καθώς και το τέλος του βίντεο με τον Χάρβευ Κειτέλ που ανήκουν στο Βλέμα του Οδυσσέα) οι ταινίες

1975 Θίασος ( The Travelling Players)
1977 Οι Κυνηγοί (The Hunters)
1980 Μεγαλέξανδρος ( Alexander the Great )
1984 Ταξίδι στα Κύθηρα ( Voyage to Cythera )
1986 Ο Μελισσοκόμος ( The Beekeeper )
1988 Τοπίο στην ομίχλη ( Landscape in the Mist )
1991 Το Μετέωρο βήμα του πελαργού ( The Suspended Step of the Stork )
1995 Το βλέμμα του Οδυσσέα ( Ulysses' Gaze )
1998 Μια αιωνιότητα και μια μέρα ( Eternity and a Day )
2004 Το Λιβάδι που δακρύζει ( Weeping Meadow )
2008 Η σκόνη του χρόνου ( Dust of Time )

Για τις ανάγκες Χρησιμοποιήθηκε η μουσική της Ελενης Καραίνδρου

Και ποιό συγκεκριμένα κατά σειρά :
Το Κονσέρτο (απο την ταινία Ταξίδι στα Κυθηρα)
Το βαλς του γάμου ( απο την ταινία Μελισσοκόμος)
The weeping Meadow ( απο την ταινία Το λιβλαδι που δακρύζει)

http://www.youtube.com/watch?v=LR58mgiJPtk

mareld είπε...

“Υπό μία έννοια, ο Αγγελόπουλος είναι για την κινηματογραφική κουλτούρα ό,τι και ο Thomas Pynchon για τη σύγχρονη νουβέλα - η δουλειά του είναι τόσο μεγαλειώδης και τόσο γοητευτικά εκτελεσμένη, που ελάχιστοι από εμάς μπορούν να ασχοληθούν με αυτήν. Η ίδια του η υπεροχή τον προσδιορίζει ως περιθωριακό.” ~Michael Atkinson (Κριτικός κινηματογράφου της Village Voice, στην εισαγωγή της κριτικής για την “Αιωνιότητα” το 2006.)

Crisis and Critique είπε...

Θόδωρος Aγγελόπουλος: Tο πνεύµα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας - Οι δρόµοι για την εξορία (με video)
του Pere Alberó
http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2014/01/t-o.html