tag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post3136244161827350664..comments2023-10-30T05:23:47.251-07:00Comments on γλυκοχαράζει: "Το ψωμί είναι στο τραπέζι"mareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-54617380415523905942008-12-21T13:30:00.000-08:002008-12-21T13:30:00.000-08:00Μαράκι!Καλώς ήρθες ψυχή μου!Εδώ στο γλυκοχαράζει, ...Μαράκι!<BR/><BR/>Καλώς ήρθες ψυχή μου!<BR/><BR/>Εδώ στο γλυκοχαράζει, <BR/>συνήθως έχουμε γιορτή!<BR/><BR/>Φιλάκια!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-78626670712697911352008-12-21T13:28:00.000-08:002008-12-21T13:28:00.000-08:00Τριανταφυλλάκι μου!Χάρηκα που ήρθες, πήρες λίγα ψω...Τριανταφυλλάκι μου!<BR/><BR/>Χάρηκα που ήρθες, πήρες λίγα ψωμάκια..αλλά κυρίως γιατί βρήκες <BR/>τα λόγια του Αεροπλάνα και Βαπόρια μετά από τόσο καιρό..<BR/><BR/>Να μου είσαι καλά! <BR/><BR/>Φιλάκια!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-56743206818320911472008-12-21T12:17:00.000-08:002008-12-21T12:17:00.000-08:00Ηλιανθάκι μου!Εσύ σκόρπιζες ηλιανθάκια κι εγώ ήμου...Ηλιανθάκι μου!<BR/><BR/>Εσύ σκόρπιζες ηλιανθάκια κι εγώ ήμουν αλλού γι αλλού..δεν πήρα είδηση τίποτα..αλλά η ζωή ξέρω ότι είναι ένας ατέλειωτος αγώνας που οφείλουμε να τον κερδίσουμε..<BR/><BR/>Αρχίζω να ξαναονειρεύομαι και να διώχνω τους εφιάλτες..<BR/><BR/>Έφτιαξα νοστιμότατα ψωμάκια!<BR/><BR/>Σε ευχαριστώ για όλα!<BR/>Φιλάκια πολλά!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-13681335662333461292008-12-21T12:12:00.000-08:002008-12-21T12:12:00.000-08:00Λία μου, γλυκό μου, κρητικάκι!Σε περίμενα αλλά σήμ...Λία μου, γλυκό μου, κρητικάκι!<BR/><BR/>Σε περίμενα αλλά σήμερα ανάρτησα τα Χριστούγγενα να μας αλλάξει λίγο η διάθεση..<BR/>Γρήγορα να ρθεις κοντά μας!<BR/><BR/>Σε αγαπάμε και σε σκεφτόμαστε!<BR/>Φιλάκια!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-47075870888018480382008-12-18T10:54:00.000-08:002008-12-18T10:54:00.000-08:00Καταπληκτικο !!!! Εμαθα τοσα! Και βεβαια ηταν τοσο...Καταπληκτικο !!!! Εμαθα τοσα! Και βεβαια ηταν τοσο σημαντικο στην αρχαια Ελλαδα καθως το ψωμι ηταν το κυριως πιατο! Οι αρχαιοι ημων εδιναν αξια στη φυση και την σεβονταν!Mariehttps://www.blogger.com/profile/16935121522163232955noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-26019171637508964902008-12-09T09:21:00.000-08:002008-12-09T09:21:00.000-08:00Mareld!Τι λαχταριστά ψωμάκια είναι αυτά!Αλλά το πι...Mareld!<BR/>Τι λαχταριστά ψωμάκια είναι αυτά!<BR/>Αλλά το πιο λαχταριστό για μένα ήταν το σχόλιο με τους στίχους του Αεροπλάνα και Βαπόρια!<BR/>Ποτέ δεν είχα καταφέρει να ακούσω όλα όσα λέει ο Σαββόπουλος στη δεύτερη φωνή!<BR/>Και είναι τέλεια όσα λέει!<BR/>Σε ευχαριστώ!!!Ερατώhttps://www.blogger.com/profile/13218400869722783792noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-81333959553038497972008-12-08T22:00:00.000-08:002008-12-08T22:00:00.000-08:00Στη Μαρέλντκαι στον αριστούχο της!Ποια ψήνει σπιτι...Στη Μαρέλντ<BR/>και στον αριστούχο της!<BR/><BR/>Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί!<BR/><BR/>Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί<BR/>το μετα-μεσονύχτι<BR/>και τίναξε στο στρώμα μου<BR/>του μισεμού το δύχτι!<BR/><BR/>Τί αίσθηση! Τί νάρκωση!<BR/>Μη φταίει τ' Αυγούστου η λάβρα<BR/>που ξύπνησαν οι αισθήσεις μου<BR/>σε νοσταλγίας αύρα.<BR/><BR/>Βρέξε Θεέ της ξενητειάς,<BR/>μην το αρνιέσαι, όχι!<BR/>ν' αναθυμιάσει τούτη η Γη<BR/>Πατρίδας πρωτοβρόχι.<BR/><BR/>Βρέξε, ν' αγγίξω το καυτό <BR/>χώμα με το κορμί μου<BR/>κι ίσως πιστέψει η καρδιά<BR/>τούτη τη Γη, δική μου.<BR/><BR/>Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί!<BR/>ποια την καρδιά ματώνει<BR/>και τραγουδώ μεσάνυχτα<BR/>σαν πληγωμένο αηδόνι;<BR/><BR/>Ποιος θα γιατρέψει την πληγή,<BR/>βάλσαμο ποιος θα φέρει<BR/>γλυκό να στείλω το φιλί<BR/>με του βοριά τ' αγέρι.<BR/><BR/>Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί!<BR/><BR/>Με την αγάπη μου,<BR/>Υιώτα<BR/>Ν.Υ.Αστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-77751463067822694152008-12-04T05:59:00.000-08:002008-12-04T05:59:00.000-08:00Στου Στράτου την "περγαμηνή" κατάφερα και σου έγρα...Στου Στράτου την "περγαμηνή" κατάφερα και σου έγραψα ότι " ένα μεγάλο, φρέσκο καρβέλι... σε πριμένει να το τιμήσουμε... μας λείπεις! ..."<BR/> και πάλι μια-δυο μέρες, τα σχόλια ΔΕΝ τα δεχόταν, ούτε εδώ, ούτε στις άλλες αναρτήσεις σου. (απλά, για να σ' ενημερώνουμε)<BR/>Φιλάκια,<BR/>Υιώτα,<BR/>Ν.Υ.Αστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-76920804807817117712008-12-03T12:49:00.000-08:002008-12-03T12:49:00.000-08:00Γλυκιά μου, mareld,Σε περιμένω με λαχτάρα να έλθει...Γλυκιά μου, mareld,<BR/><BR/>Σε περιμένω με λαχτάρα να έλθεις στα όμορφα μέρη μας.Ο φούρνος που έχει φτιάξει ό μπαμπάς μου, στη αυλή του σπιτιού μας στο χωριό, μας περιμένει.Είδες τι όμορφος που είναι!Θα ζυμώσουμε υπέροχα ψωμάκια, θα φτιάξουμε νόστιμους μεζέδες και θα δκιμάσουμε τη ντόπια ρακί, που είναι και το καλύτερο φάρμακο, έτσι λένε εδώ.<BR/>Αχ! πότε; θέλω να γίνει σύντομα.<BR/>Θέλω να είσαι πάντα καλά και σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά.<BR/>ΦιλάκιαLIAhttps://www.blogger.com/profile/17366787067440734582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-29747566529478628492008-12-03T03:03:00.000-08:002008-12-03T03:03:00.000-08:00Στη Φαραωνίτσα μου, τη χαϊδεμένη μας κόρη, λίγες π...Στη Φαραωνίτσα μου, τη χαϊδεμένη μας κόρη, λίγες πληροφορίες για τα ψωμάκια της!<BR/><BR/>Βέβαια στις μέρες μας έχει εισβάλλει στα σπίτια το αλεύρι για όλες τις χρήσεις που περιέχει γύρω στα 11γρ πρωτεϊνών ανά δοσομετρικό φλυτζάνι. Κι αν ακολουθούμε μια ελληνική συνταγή έχει καλώς, θα έχετε παρατηρήσει ότι στις ξένες συνταγές, όπου ζύμη και πρόβλημα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα άλευρα στις ΗΠΑ είναι πλουσιότερα σε πρωτείνες και απορροφούν περισσότερο νερό από τα δικά μας που είναι μαλακότερα και απορροφούν λιγότερο νερό με αποτέλεσμα συχνά να διαπιστώνουμε πως χρειαζόμαστε τουλάχιστον 1/3 παραπάνω από το αλεύρι που ζητάει η συνταγή για να έχουμε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα.<BR/><BR/>Υπάρχει ένα μαγειρικό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο οι Γερμανοί αρτοποιοί όταν αγόραζαν αλεύρι βούταγαν το ιδρωμένο τους χέρι στο σακί κι από την ποσότητα που κολλούσε πάνω στο χέρι τους, καταλάβαιναν και την περιεκτικότητα σε πρωτεϊνες! Για όσους δεν είναι ούτε Γερμανοί αρτοποιοί, ούτε κυκλοφορούν με ιδρωμένα χέρια υπάρχει κι άλλος τρόπος να διαπιστώσουν τί είδους αλεύρι έχουν κι είναι εξαιρετικά απλός: στο μπωλ του μίξερ βάζουμε δύο φλυτζάνια αλεύρι και ένα φλυτζάνι νερό και χτυπάμε με τα ειδικά εξαρτήματα για τη ζύμη για 1 λεπτό. Πρέπει να έχουμε μια κολλώδη ζύμη αν το αλεύρι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεϊνες. Αν επαναλάβουμε το πείραμα μ'ενα μαλακό αλεύρι θα δούμε ότι είναι παραπάνω από 2.5 τα φλυτζάνια του αλευριού που χρειάζονται για ν'απορροφήσουν ένα φλυτζάνι νερό. Οπότε η φόρμουλα βγαίνει κάπως έτσι. 2 φλυτζάνια αλεύρι και ένα φλυτζάνια νερό μας δείχνει ότι έχουμε ένα αλεύρι που περιέχει τουλάχιστον 14γρ πρωτεϊνων ανά φλυτζάνι.www.greekgastronomer<BR/><BR/>Φιλάκια!<BR/>Καλημέρα!!!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-13687158966686543962008-12-03T02:59:00.000-08:002008-12-03T02:59:00.000-08:00Γλυκό μου κρητικάκι!"Τι νοστιμιά! τι ευλογία! το ν...Γλυκό μου κρητικάκι!<BR/><BR/>"Τι νοστιμιά! τι ευλογία! το νόστιμο ζεστό ψωμάκι της γιαγιάς μου, της Αγάπης, αυτό ήταν το όνομά της. Τι γλυκό όνειρο! ποτέ δε θα σβήσει από την καρδιά μου! Αχ! Τι όμορφα που νιώθω τώρα που τα ξαναζώ όλα αυτά"..<BR/><BR/>Αρκεί αυτό..<BR/><BR/>Δώσε σε δέκα διαφορετικούς ανθρώπους ένα κιλό αλεύρι, νερό και μαγιά και θα σου φτιάξουν δέκα διαφορετικά ψωμιά, βάλε και κάποιον να σου περιγραψει το φαινόμενο και θα σου γράψει μια κοινοτυπία σαν και αυτή που έγραψα μόλις τώρα… Μοιάζει τόσο απλό κι όμως γιατί είναι τόσο περίπλοκο και γιατί οι παλιότεροι έφτιαχναν τόσο τέλεια ψωμιά; Χμμμ. Και πού ξέρουμε τί ψωμιά έφτιαχναν οι παλαιότεροι, εκεί είμασταν; Επιτρέψτε μου να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου γιατί αν μην τι άλλο γνωρίζω πολύ καλά πώς λειτουργεί το Purgatorium της μνήμης και της νοσταλγίας…<BR/><BR/>Ψωμί λοιπόν. Μια υπόθεση καθαρής Χημείας.<BR/><BR/>Κάθε που προσθέτουμε νερό σε αλεύρι από σιτάρι και ανακατεύουμε το μείγμα, δύο πρωτεϊνες του αλευριού, η γλουτενίνη και η γλιαδίνη αγκαλιάζονται περιπαθώς με το νερό για να παράγουν τα θαυμαστά, ελαστικά φύλλα της γλουτένης. Η έμφαση στην παραπάνω πρόταση ας δοθεί στη λέξη σιτάρι γιατί είναι το αλεύρι από το σιτάρι αυτό που κάνει το κόλπο με τις αγκαλιές και τα περιπαθή φιλιά για να παράγει τη γλουτένη. Άλευρα από καλαμπόκι, σίκαλη, ρύζι, βύνη μπορούν με τη βοήθεια της baking powder ( που χημικά λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από τη μαγιά!) να φτιάξουν ελαφριά κέικ ή τηγανίτες αλλά αφράτο ψωμάκι, τσου! Ακόμη κι αν προσθέσουμε μαγιά σε αλεύρι άλλο από σταρένιο, το ψωμί δεν θα φουσκώσει άσχετα από την ποσότητα της μαγιάς που θα χρησιμοποιήσουμε και αυτό γιατί ναι μεν η μαγιά παράγει εκατομμύρια φυσαλίδες αερίων που κάνουν το ψωμί να φουσκώσει αλλά χωρίς τη γλουτένη να τις συγκρατεί, αυτές εξατμίζονται στην ατμόσφαιρα.<BR/><BR/>Είναι η περιεκτικότητα σε πρωτεϊνες που χαρακτηρίζει ένα αλεύρι σε σκληρό ή μαλακό και φυσικά προσδιορίζει και το που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μ'επιτυχία. Τις πρωτεϊνες τις χρειαζόμαστε όταν φτιάχνουμε ψωμί με μαγιά, σφολιάτα και ζυμαρικά ενώ μπορούν να μας καταστρέψουν ένα κέικ, φύλλα για πίτες και παντεσπάνι… <BR/>www.greekgastronomer.com<BR/><BR/>Πολλές αγκαλίτσες και φιλάκια <BR/>στη Λία μου που φτιάχνει αχ..τι νόστιμο ψωμάκι και πότε θα το δοκιμάσω...mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-89543157282124513982008-12-03T02:53:00.000-08:002008-12-03T02:53:00.000-08:00Γλυκέ μου Επίκουρε!Μια μέρα σίγουρα θα δοκιμάσεις ...Γλυκέ μου Επίκουρε!<BR/><BR/>Μια μέρα σίγουρα θα δοκιμάσεις ψωμί από τα χέρια μου!<BR/><BR/>Μη μου λες για το Μπαρή..σιγολιώνω..<BR/><BR/>Ο George Greenstein στο βιβλίο του "Secrets of a Jewish Baker" περιγράφει το τέλειο ψωμί κάπως έτσι: " Κάθεσαι μόνος σου στη σιωπή ενός αρτοποιείου μαζί με διακόσιες φρατζόλες ψωμί που μόλις έχουν βγει από το φούρνο. Όταν ο κρύος αέρας της νύχτας αρχίζει να ραγίζει την κόρα τους, ξεκινά μια συμφωνία από διακόσιους εξαίσιους και πολύτιμους ήχους. Τότε είναι που ξέρεις πως έχεις φτιάξει το τέλειο ψωμί!".<BR/><BR/><BR/>Μέσ' από πράσινες ελιές και στάχυα χρυσοφόρα<BR/>Δεν είναι πόλη από χαλκό, ούτ' απ' αχάτι χώρα<BR/>Σε ξέρει ο θεός και το καλό δε σε ξεχνά ποτέ του<BR/>Σε ξέρει ο ήλιος και η βροχή στα πόδια του Ταϋγέτου<BR/>Μένουν τα πάντα ανάλλαχτα. Τα σπίτια, οι ζευγολάτες.<BR/><BR/>Και κουδουνίζουν οι πλαγιές κι αχολογούν οι στράτες.<BR/>Σαν ένας ύμνος στη χαρά των δουλευτών τα χέρια<BR/>Σπέρνουν, θερίζουν, γνέθουνε, σφυροκοπούν τη γης<BR/>Και μεσ' στα λόγια απλώνεσαι πιο ειρηνικό απ' τ' αστέρια<BR/>Κυψέλη ηλιοπλημμύριστη, χωριό της προκοπής!<BR/>Νικηφόρος Βρεττάκος<BR/><BR/>Πολλά γλυκά φιλάκια!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-77279096637988665592008-12-01T22:40:00.000-08:002008-12-01T22:40:00.000-08:00Έχεις θερίσει;Έχεις ξενυχτίσει στα αλώνια;Έχεις χτ...Έχεις θερίσει;<BR/>Έχεις ξενυχτίσει στα αλώνια;<BR/>Έχεις χτίσει χωριάτικο φούρνο;<BR/>Έχεις ζυμώσει και ψήσει ψωμί;<BR/><BR/><BR/><BR/>Ω ναι ναι ναι!!!<BR/>Ειναι μαγεια ολα αυτα .<BR/>Οι ανθρωποι πρεπει να μεγαλωνουν με τετοιες εμπειριες.<BR/>Πλαθεται μαζι με το καρβελι κι η ψυχη.<BR/>Μόλις τοφτιαξα στο σπιτι και μοσχοβολαει ο τοπος!<BR/><BR/>Χρονια τωρα δεν αγοραζω ετοιμο ψωμι!<BR/><BR/>Φιλια πολλα<BR/>και καλο μηνα!faraonahttps://www.blogger.com/profile/13502782804849258354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-33984538552030566082008-11-29T13:21:00.000-08:002008-11-29T13:21:00.000-08:00Αγαπημένη, γλυκιά μου, mareld!Οικογενειακές υποχρε...Αγαπημένη, γλυκιά μου, mareld!<BR/><BR/>Οικογενειακές υποχρεώσεις με κρατούν πολλές μέρες, μακριά από τον υπολογιστή. Σήμερα ήρθα για λίγο και η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται, όταν πηγαίνοντας στο σπίτι σου, να σου στείλω την καλησπέρα μου, με περίμενε μια γλυκιά έκπληξη. Η τόσο όμορφη και ενδιαφέρουσα ανάρτησή σου, για το ψωμί, αφιερωμένη σε μένα. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς. Με τιμά η αγάπη σου και η αφιέρωσή σου. Μια αγκαλιά μεγάλη ,ζεστή, τρυφερή, ξεκίνησε από το σπίτι σου κι έφτασε εδώ, στην άκρη της Κρήτης, στο σπίτι μου, με γέμισε αγάπη , τρυφερότητα, ευτυχία, γνώσεις. Με κέρασες νόστιμο ψωμί. Πλημμύρισα από χρώματα, αρώματα και γλυκιά μουσική.Τι όμορφες φωτογραφίες! τι όμορφα τργούδια! Σ ευχαριστώ!!!<BR/>Συγκινήθηκα διπλά, γιατί ήρθαν στο μυαλό μου θύμισες παλιές, θύμισες αγαπημένες... Θεριστής, μικρό παιδάκι, να κάθομαι κάτω από ένα δέντρο και λίγο πιο πέρα η γιαγιά μου με τις αδελφές της να θερίζουν κάτω από τον καυτό ήλιο. Το δρεπάνι, λαμπερό μισοφέγγαρο, να κόβει τα στάχυα. Αλωνάρης, ο παππούς να μου λέει " αν είσαι καλό παιδάκι θα σε βάλω στο βολόσυρο." Σε λίγο- σ’ ένα αλώνι που μέχρι σήμερα υπάρχει λίγο πιο έξω από το χωριό- τα άλογα να γυρίζουν γύρω γύρω, να στροβιλίζομαι στο βολόσυρο, να είμαι ευτυχισμένη, ν’ ανεμίζουν τα μαλλιά μου και να ονειρεύομαι... βασιλοπούλες και βασιλόπουλα. Τι όμορφα! σαν σκηνές βγαλμένες από παραμύθι. Σε λίγο, το λίχνισμα κι εγώ, να βλέπω στο φύσημα του ανέμου, από ψηλά, χρυσοκίτρινο ποτάμι, να ξεχωρίζει το σιτάρι από τα στάχυα. Η γιαγιά στη συνέχεια να κοσκινίζει το σιτάρι και μετά στο γειτονικό μύλο για το άλεσμα. Έπειτα η η ιεροτελεστία, η μαγεία της ετοιμασίας του ευλογημένου ψωμιού.Η γιαγιά να ζυμώνει στη ξύλινη σκάφη.Σε λίγο, μέσα από τον καπνό στο άναμμα του φούρνου , έβλεπα φιγούρες παράξενες ν’ ανεβαίνουν στον ουρανό. Ταξίδευα κι εγώ μαζί τους. Το φούρνισμα και μετά το άνοιγμα του φούρνου!!! Ήταν καταπληκτικό! Σε λίγο, το αξέχαστο, υπέροχο, άρωμα του ροδοκόκκινου, ζεστού ψωμιού, μεθούσε όλη τη γειτονιά. Ήταν κάτι το μαγικό. Τι νοστιμιά! τι ευλογία! το νόστιμο ζεστό ψωμάκι της γιαγιάς μου, της Αγάπης, αυτό ήταν το όνομά της. Τι γλυκό όνειρο! ποτέ δε θα σβήσει από την καρδιά μου! Αχ! Τι όμορφα που νιώθω τώρα που τα ξαναζώ όλα αυτά .Αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, βγαλμένες σαν από παραμύθια. Σ’ ευχαριστώ γλυκιά μου που μου χάρισες αυτές τις γλυκιές θύμισες, σ' ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι που μου χάρισες!<BR/>Ο φούρνος έδινε τότε στο χωριό το δικό του μήνυμα, πως υπάρχει ψωμί. Ήταν η χαρά της σιγουριάς πως ο επιούσιος ήταν δικός μας, φτιαγμένος στο σπίτι μας και όχι αγοραστός. Ο φούρνος, μας βεβαίωνε πως στο τραπέζι είχαμε το ψωμί μας, από το στάρι μας .Η γλυκιά μυρωδιά του έδινε σήμα στο χωριό. Σήμερα το ένα σπιτικό, αύριο το άλλο. Άγραφη συμφωνία, για να έχει όλο το χωριό ψωμί , όταν κάποιος χρειαστεί, ν’ απλώσει το χέρι να πάρει δανικό καρβέλι και να το δώσει, όταν δουλέψει ο δικός του φούρνος.<BR/>Όταν έβγαινε από το φούρνο το τραγανό παξιμάδι τρώγαμε το νόστιμο λαδόψωμο-ντάκος ραντισμένος με λάδι, ντομάτα, μυζήθρα, ρίγανη-και σήμερα είναι από τους νοστιμότερους μεζέδες μας. Ακόμα ντάκος ψωμί, τυρί και ελιές με ένα ποτηράκι ρακί μέχρι σήμερα είναι το καλύτερό μας.<BR/>Ο μπαμπάς μου, έφτιαξε ένα μικρό φούρνο, στην αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό και κάθε δύο μήνες ζυμώνουμε υπέροχο ψωμάκι. Θα σου στείλω φωτογραφίες.Είμαστε πιστεύω, η τελευταία γενιά που ζήσαμε όλες αυτές εικόνες, όμορφες, αγνές, γεμάτες κάματο, αλλά και ανθρωπιά.<BR/>Το ψωμί έχει ξεχωριστή θέση στη ζωή μας, συμβολίζει την ίδια τη ζωή. Θεωρείται κάτι το ιερό. Η ιεροποίησή του φαίνεται από τον όρκο: "μα το ψωμί που φάγαμε." Η ευλάβεια των ανθρώπων στο καθημερινό ψωμί μεγάλη."Δεν πρέπει να αφήνουμε καμιά μπουκιά από το ψωμί που τρώμε, γιατί εκεί βρίσκεται η δύναμή μας," μου έλεγαν οι γονείς μου. Ακόμα και σαν φυλαχτό το έχουμε. Στην προσευχή μας ζητάμε "τον άρτον ημών τον επιούσιον", όρκος φιλίας, "φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι," ευχαριστίας, "βγάζω το ψωμί μου", προσοχής " μην το δώσεις, για ένα κομμάτι ψωμί", προσπάθειας, " μην πούμε το ψωμί ψωμάκι"," δουλεύει για το ψωμί του," "αυτή η δουλειά έχει πολύ ψωμί,"δήθεν βοήθειας, " ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο," μεγαλοψυχίας, "δώσε στο φτωχό ψωμί και μην του δείχνεις την πόρτα," Εμείς εδώ στην Κρήτη έχουμε και το γαμοκούλουρο, έθιμο από τα παλιά. Στολισμένο με πανέμορφες εικόνες με θαυμαστή τέχνη. Αποτελεί μια μορφή λαϊκής τέχνης. Έχουμε και το λεγόμενο "σκαλιστό ψωμί" ένα αριστούργημα στολισμένο με διάφορους συμβολισμούς, σταφύλια, λουλούδια, στάχυα και άλλα, αποτελεί έργο λαικής τέχνης, το οποίο οι νοικοκυρές φιλοτεχνούν με περίτεχνα σχέδια, από ζυμάρι.<BR/>Το ψωμί μένει πάντα αγώνας και θεμέλιο ζωής. Είναι το στήριγμα κάθε σπιτιού από παλιά μέχρι σήμερα.<BR/>Αγαπημένη, ξεχωριστή, mareld, σου στέλνω την αγάπη μου, τις πολλές ευχαριστίες μου και τις ευχές μου να είσαι πάντα καλά, να μας ομορφαίνεις τη ζωή, με όλα όσα μας κερνάς στο ζεστό σπιτάκι σου.<BR/>Σου αφιερώνω ένα ποίημα, για το ψωμί, του Γ. Δροσίνη, που το αγαπώ πολύ.<BR/><BR/><BR/><BR/> ΤΟ ΨΩΜΙ<BR/>Καλόδεχτο το φόρτωμα, που θα ‘ρθει από το μύλο, <BR/>πρωτόσταλτο, προτάλεστο, πρώτη χαρά της σκάφης.<BR/> <BR/>Ζυμώνουν τ’ ανασκουμπωτά της πρωτονύφης χέρια <BR/>και πλάθουν τα πρωτόπλαστα ψωμιά με τις παλάμες <BR/>μεσ’ στην καλοπελεκητή πινακωτή – προικιό της.<BR/>Το φούρνο καίει, τεχνίτισσα στο φούρνο, η γριά κυρούλα <BR/>ξανανιωμένη, αφήνοντας τη συντροφιά της ρόκας.<BR/> <BR/>Ω, βραδινό συμμάζεμα στο σπιτικό κατώφλι, <BR/>καρτέρεμα ανυπόμονο του πυρωμένου φούρνου! <BR/>κι ω μέθυσμα απ’ τη μυρωδιά πρώτου ψωμιού, που αχνίζει <BR/>κομμένο από το γέροντα παππού χωρίς μαχαίρι <BR/>και μοιρασμένο στα παιδιά, στις νύφες και στ’ αγγόνια! <BR/> <BR/>Και συ, θυσία των ταπεινών στη θεία καλοσύνη, <BR/>σημαδεμένο ανάμεσα με του σταυρού τη βούλα, <BR/>καλοπλασμένο πρόσφορο, της Εκκλησιάς μεράδι, <BR/>που θα κοπείς την Κυριακή μεσ’ στ’ αργυρό αρτοφόρι <BR/>και στ’ άγιο δισκοπότηρο με το κρασί θα σμίξεις!LIAhttps://www.blogger.com/profile/17366787067440734582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-267726851269636462008-11-29T10:50:00.000-08:002008-11-29T10:50:00.000-08:00Mareld, γλυκιά μου, έχω την αίσθηση πως ξενιτεύτηκ...Mareld, γλυκιά μου, έχω την αίσθηση πως ξενιτεύτηκα απο την συντροφιά μας. <BR/>Μα σήμερα έφτασε η μυρωδιά του ψωμιού στις αισθήσεις μου και σε αποζήτησα.<BR/>Στο σπίτη κρατάμε στάρι από τα διπλανά μας κτήματα, που μόλις αλωνίσει η θεριζοαλωνιστική πάω με τα τσουβάλια και παίρνω καμιά πενηνταριά κιλά σκληρό και άλλο τόσο μαλακό.<BR/>Το αλέθω κάθε φορά που πρέπει να ζημώσουμε και το μόνο που μας λείπει είναι ο φούρνος, ο παραδοσιακός.<BR/>Ελπίζω μέχρι να ανταμώσουμε να τον έχω φτιάξει.<BR/>Την Δευτέρα θα σε αναζητώ στην αίθουσα της Παιδαγωγικής στο αφιέρωμα για τον Αργύρη Μπαρή.<BR/>Σου έχω όλη την συλλογή των ποιημάτων του. Μαζί με το καινούργιο του" Αναζητώντας τις ρίζες μας".<BR/>Το μόνο που μένει είναι να μου πεις που να τα στείλω.<BR/>Ένας ακόμα ξενιτεμένος σε χαιρετά.<BR/>Με αγάπη.ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣhttps://www.blogger.com/profile/07989800052177660062noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-36983941672034664182008-11-28T06:10:00.000-08:002008-11-28T06:10:00.000-08:00Αγαπημένο μου αγγελούδι!Ψυχούλα μου που είσαι;Σε ψ...Αγαπημένο μου αγγελούδι!<BR/><BR/>Ψυχούλα μου που είσαι;<BR/><BR/>Σε ψάχνω..<BR/>περιμένω νέα σου..<BR/><BR/>euphoriaroi@googlemail.com <BR/><BR/>Και ένα ποιηματάκι που σου πάει..<BR/><BR/><BR/>Ο κύκλος του ψωμιού <BR/><BR/>Να σας πω πώς γίνεται<BR/>και στον κόσμο δίνεται<BR/>απ’ το σπόρο το σταράκι,<BR/>το γλυκό, γλυκό ψωμάκι.<BR/> <BR/>Πρώτα πρώτα οι γεωργοί,<BR/>σαν οργώσουνε τη γη,<BR/>μες στη χούφτα σπόρο παίρνουν<BR/>και στη γη κάτω τον σπέρνουν.<BR/> <BR/>Τον καλό το Θεριστή<BR/>τραγουδώντας, γελαστοί,<BR/>με δρεπάνια που γυαλίζουν<BR/>στάχυα ολόχρυσα θερίζουν.<BR/> <BR/>Και στ’ αλώνι θα στρωθεί,<BR/>θα τριφτεί, θα πατηθεί<BR/>κι ύστερα το καθαρίζουν,<BR/>πιάνουνε και το λιχνίζουν.<BR/> <BR/>Κι από εκεί θα φορτωθεί<BR/>και στο μύλο θ’ αλεστεί<BR/>κι η μυλόπετρα γυρίζει,<BR/>άσπρο αλεύρι μάς χαρίζει.<BR/> <BR/>Σαν το παίρνει με χαρά<BR/>η καλή νοικοκυρά,<BR/>μες στη σκάφη τ’ απιθώνει<BR/>και το πλάθει, το ζυμώνει.<BR/> <BR/>Κι όταν καλοζυμωθεί,<BR/>πάει στο φούρνο να ψηθεί,<BR/>με το φτυάρι μια του δίνουν<BR/>μέσα να ψηθεί τ’ αφήνουν.<BR/> <BR/>Κι όταν βγει λαχταριστό,<BR/>ροδοκόκκινο, ζεστό,<BR/>τρώει, τρώει το παιδάκι<BR/>το γλυκό, γλυκό ψωμάκι.<BR/>Χάρης Σακελλαρίου<BR/><BR/>(από το βιβλίο: Σπύρος Kοκκίνης, Σχολική ποιητική ανθολογία, Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου και Σιας A.E., 1974)<BR/><BR/>Πότε θα ξανάρχεσαι στο σπίτι μου να σε περιμένει φρέσκο ζεστό ψωμί..<BR/><BR/>Σε αγαπώ και το ξέρεις!<BR/><BR/>Φιλιά στον Ανδρέα και Χρόνια του πολλά και στη μαμά.<BR/><BR/>Πολλές γλυκές αγκαλίτσες σε σένα και φιλάκια!<BR/><BR/>Να πατήσεις στο mareld..να πας στη ροή, θα καταλάβεις..mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-35549662169237862402008-11-28T05:59:00.000-08:002008-11-28T05:59:00.000-08:00Ηλιανθάκι μου!Μας σκορπάς άρωμα ζωής..γι΄αυτό σού ...Ηλιανθάκι μου!<BR/><BR/>Μας σκορπάς άρωμα ζωής..γι΄αυτό σού έφερα..απόσπασμα.. <BR/><BR/><BR/>Άρωμα ζωής<BR/><BR/>Tο σύνολο των συνηθειών του φαγητού που συγκροτούν σε κάθε τόπο τη διατροφή είναι, αδιαμφισβήτητα, ένα κομμάτι από τον πολιτισμό του. <BR/>Kαθώς ρέει η ιστορία, εξελίσσεται η επιστήμη, αναπροσαρμόζονται καλλιέργειες και προϊόντα, νέα στοιχεία προστίθενται στα παλιά διευρύνοντας και συμπληρώνοντας πάντα αυτήν την πολιτιστική φυσιογνωμία. Mεταβάλλονται τα φαγητά, ο ρόλος τους, η σημειολογία τους. <BR/>Στο ψωμί παρατηρούμε μια κρίσιμη διαφορά: αλλάζουν οι τεχνικές της καλλιέργειας των δημητριακών, η κοπιαστική προετοιμασία των χωραφιών δεν γίνεται πια με άρορτο αλλά με τρακτέρ (προς ανακούφιση των καλλιεργητών, ευτυχώς!) ο κοπιαστικός θερισμός, τον οποίο οι παλιότεροι αγρότες τον παρομοίαζαν με τον πόλεμο, αφού απαιτούσε την «επιστράτευση» όλων των διαθέσιμων χεριών, γίνεται πια με τις θεριζοαλωνιστικές μηχανές που αυτόματα κόβουν τα στάχυα, ξεχωρίζουν τον καρπό, ενώ ταυτόχρονα αφήνουν πίσω τους τα στάχυα δεμένα κιόλας δεμάτια. <BR/>Δόξα στην τεχνολογία πανθομολογούμενη. ακόμη, στην επεξεργασία των δημητριακών, δεν πάμε πια στον χιλιοτραγουδισμένο μύλο για να αλέσει το σιτάρι μας η «ωραία μυλωνού» των θρύλων. Yπερσύγχρονες μονάδες διαχωρίζουν όλα τα υλικά του κόκκου του σιταριού, συνθέτοντας το αλεύρι, σύμφωνα με τους νόμους της χημείας της αγοράς (ολέθρια, δυστυχώς, ανάπτυξη).<BR/><BR/>Yπάρχει όμως κάτι που παραμένει απαράλλαχτο, και αυτό είναι ο ρόλος του ψωμιού που συνεχίζει πάντα να συντροφεύει τις χαρούμενες όσο και τις πένθιμες στιγμές του ανθρώπου, συνεχίζει να παίρνει μέρος στις τελετουργίες που συσχετίζονται με οριακά γεγονότα. O λόγος είναι ότι το ψωμί παραμένει η ψυχή της διατροφής ή -όπως λέει ο ποιητής- η ψυχή του κόσμου. Kαι γιατί πάντα εκεί κοντά στο ψωμί θα μπορεί κανείς να διακρίνει και τριαντάφυλλα και δυόσμο και βασιλικό και ό,τι συνταιριάζεται μέσα στην καρδιά μας με το μοναδικό του άρωμα.<BR/><BR/>Oταν οι πόρτες κλείσουν στη νυχτιά και το λυχνάρι του σπιτιού νυστάξει<BR/><BR/>κι όταν απάνου στο τραπέζι μείνει μόνο το ψωμί σαν την ψυχή του κόσμου,<BR/><BR/>το ξέρουμε πως πάλι Eσύ θα σεργιανίζεις στην αυλή μας<BR/><BR/>κρεμώντας πέντε αραποσίτια απ' την αστροφεγγιά στ' ανώφλι του σπιτιού μας<BR/><BR/>ποτίζοντας με το σταμνί σου τις τριανταφυλλιές μας..<BR/>Γιάννης Pίτσος «H κυρά των αμπελιών»<BR/><BR/>H ψυχή του κόσμου<BR/>EYH BOYTΣINΑ<BR/>Mαγείρισσα - συγγραφέας<BR/><BR/><BR/>Είσαι και εσύ κυρά των αμπελιών, της ποίησης και της καρδιά μας!<BR/><BR/>Γλυκές αγκαλίτσες!<BR/><BR/><BR/>Με πονάει βαθιά η αγριότητα απ΄όπου κι αν έρχεται..mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-91231990517009892272008-11-28T03:58:00.000-08:002008-11-28T03:58:00.000-08:00Ζακυνθινάκι μου!..έκοβε και µοίραζεκοµµάτια γνήσιο...Ζακυνθινάκι μου!<BR/><BR/>..έκοβε και µοίραζε<BR/>κοµµάτια γνήσιο ουρανό<BR/>κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωµί,<BR/>όλοι τρέχανε στον µικρόν άγγελο που µοίραζε ουρανό!<BR/>Ας µην το κρύβουµε.<BR/>Διψάµε για ουρανό.<BR/><BR/>Αχ!! Ο Μίλτος!!..αχ! κι Εσύ κουβαλητή..του ουρανού της ΄Ανοιξης!!!<BR/><BR/><BR/>Έχεις θερίσει;<BR/>Έχεις ξενυχτίσει στα αλώνια;<BR/>Έχεις χτίσει χωριάτικο φούρνο;<BR/>Έχεις ζυμώσει και ψήσει ψωμί;<BR/>εγώ ναι!<BR/><BR/><BR/>Είναι ο μήνας ο θεριστής, όπως τον λέει και ο λαός. Οι χωρικοί πανοικεί αποδημούν στα χωράφια τους, όπου με τα ακονισμένα δρεπάνια τους ακαταπόνητα σκύβουν και θερίζουν τα πλούσια στάχυα του κάμπου. Τέτοιες σκηνές ωραίες δίνει κάθε πλούσιος κάμπος. Αλλά οι Θρακιώτικοι κάμποι είναι από τους πλουσιωτέρους και το θέαμα τεράστιο επιβλητικό και ικανοποιητικό. Στη Θράκη τα στάχυα περνούν τ’ ανθρώπινο μπόγι κι όταν ο ζέφυρος φυσήση, τότε το θρόισμα των κάμπων είναι ένα τραγούδι ανείπωτο όπως το τραγούδι των πεύκων. Ο λαός σε τούτο πάνω το θρόισμα γίνεται ποιητής και τραγουδεί:<BR/><BR/>Σαν τα κορίτσια τ’ανθισμένα<BR/><BR/>ανθούνε μπόγι τα ξανθά τα στάχυα<BR/><BR/>στους κάμπους λάμπουν ψωμωμένα<BR/><BR/>κοπέλλες τα ξαπλώνουν χεροβόλια<BR/><BR/>θερίζοντας τα..<BR/><BR/>Εκεί στον ήλιο, που φρυγανίζει, όλοι σκυφτοί χεροβολιάζουν τα πυκνά στάχυα και το δρεπάνι κοφτερώτατο κόβει και ξαπλώνει τον ξανθό της γης καρπό. Ο σπόρος ρίχτηκε στα σπλάχνα της γης Οκτώβρη όταν η βροχή πότισε και χόρτασε η γης τη δίψα της. Από τον Οκτώβρη ως τον Μάη έγινε το θάμα. Ο σπόρος φύτρωσε, η γη έσφιξε με το χιόνι και ρίζωσε τη φύτρα, το χιόνι κράτησε θέρμη στη ρίζα και απόκτησε δυνάμεις μεγάλες και στο δυνάμωμα του ήλιου ύψωσε μπόγι το στάχυ και στην ώρα του κάρπισε και ψώμωσε. Ο λαός με καρδιοχτύπι παρακολουθεί. Υπερήφανα έσεισαν τα σπαρτά τις κεφαλές τους ως που έφτασεν η ώρα του θερισμού. Οι θεριστάδες τότε γυμνοί τα στήθεια με το κεφάλι σκεπασμένο ρίχτηκαν στη δουλειά του θερισμού. Και τα σπαρτά πέφτουν στο χαμό, σχηματίζονται με τις χειροβολιές τα δεμάτια και με τούτες οι θυμωνιές, καλύβες του ισημερινού ξανθές και πελώριες. Είναι τα στάχυα που σε λίγο θα μπουν στ’αλώνια να τα θρυμματίσουν οι δοκράνες, ν’αλωνιστούν, να λιχνιστούν, και να μαζευτή το στάρι χωριστά από το άχερο, και να ικανοποιηθή ο λαός.<BR/><BR/>Οι αποθήκες στα λαϊκά σπίτια ολάνοιχτες καθάριες, κ’έτοιμες να δεχτούν την καινούργια σοδειά. Οι λαϊκές γυναίκες της Θράκης, δουλεύτρες ακούραστες και καματερές πρώτες στη δουλειά καταπιάνονται τα πάντα. Οι ξανθομαλλούσες κόρες, σαν ξανθές κούκλες των εργοστασίων, κινούνται πάνω-κάτω, δεξιά-ζερβά. Στο σπίτι καλοθέτουν, στ’αλώνια οδηγούν το ζευγάρι στ’αλώνισμα μαζεύουν και τσουβαλιάζουν το στάρι, φορτώνουν αμάξι οδηγούν στο μακρύ δρόμο τα στριφτοκέρατα προς το σπίτι και φτάνοντας θεκιάζουν στη μεγάλη αποθήκη τους καρπούς των κόπων τους. Είναι το δεξί χέρι της μητέρας και του ακούραστου πατέρα, που τις ακούν να τραγουδούν με κατάνυξη τα λαϊκά τραγούδια.<BR/><BR/>Το πουρνό δεν τις προλαβαίνει το χάραγμα της ημέρας κι όταν ο ήλιος ασημώσει τις παρυφές των βουνών, αυτές έχουν ζυμώσει κ’έχουν φουρνίσει το ψωμί της ημέρας τραγουδώντας.<BR/><BR/>-Μανέ μ’, ο πώχω τον καημό<BR/><BR/>τον ύπνο δεν κοιμούμαι<BR/><BR/>κι αν κοιμηθώ και νυπνιαστώ<BR/><BR/>ένα λεφτό κοιμούμαι.<BR/><BR/>Η γαλήνη του χωριού, που ούτε τα σκυλιά ολιχτούν, η δουλειά του θερισμού και των αλωνιών, το πήγαινε - έλα των καλών χωρικών, σαν μία πορεία μερμηγγιών μεγάλη που σοδειάζει, το τραγούδι των κοριτσών, το τραγούδι της πηγη΄ς, το παιχνίδι των παιδιών πίσω από τις θυμωνιές που παίζουν το κρυφτούλι, όλα μαζί αποτελούν μίαν εικόνα του εργαζόμενου λαούπου αγωνίζεται ειρηνικά να γεμίσει τις αποθήκες ικανοποιώντας τους μεγάλους και μικρούς κόπους της σποράς και του θερισμού.<BR/><BR/>Είναι ο μήνας ο θεριστής, που ο άνθρωπος θερίζει τους καρπούς των κόπων του. <BR/>Αθήναι, 18.3.55.<BR/><BR/><BR/>Διονύση μου!<BR/><BR/>Πολλά γλυκά φιλιά!<BR/><BR/>Καλό σαββατοκύριακο!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-54819524277875869122008-11-28T03:03:00.000-08:002008-11-28T03:03:00.000-08:00Αγαπημένη μου Άστρια!Ευαίσθητή μου και γλυκιά!Με έ...Αγαπημένη μου Άστρια!<BR/><BR/>Ευαίσθητή μου και γλυκιά!<BR/><BR/>Με έκανες να ανατριχιάσω και να φύγουν και λίγα δάκρυα..<BR/><BR/><BR/>"Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.<BR/><BR/>Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει.<BR/><BR/>Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.<BR/><BR/>Σε αλέθει για να σε λευκάνει.<BR/><BR/>Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.<BR/><BR/>Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο".<BR/>Γκιμπράν "Ο Προφήτης"<BR/><BR/><BR/>Λίγες μέρες πριν φύγω και ξενιτευτώ πήγα στο στρατόπεδο στη Κόρινθο και άφησα το Προφήτη σε ένα αγαπημένο φίλο με μια αφιέρωση.<BR/>Τον έχω δωρίσει σε όλες τις γλώσσες!<BR/><BR/>Χάρηκα τόσο πολύ!!!<BR/><BR/>Σου χαρίζω αγαπημένο Ρίτσο που πιστεύω και εσύ θα χαρείς!<BR/><BR/>..τότε που τα στάχυα γέρνουν το 'να στ' άλλο λέγοντας: το φως, το φως<BR/>και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,<BR/>είναι η ειρήνη.. <BR/><BR/>..είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου..<BR/><BR/><BR/>"Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη<BR/>Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη<BR/>Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα<BR/>είναι η ειρήνη<BR/><BR/>Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια<BR/>μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα<BR/>και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του<BR/>είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου<BR/>και μες στους λάκους που ' καψε η πυρακαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα<BR/>κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο<BR/>ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Ειρήνη είναι η μυρουδίά του φαγητού το βράδυ,<BR/>τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος,<BR/>τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,<BR/>και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός,<BR/>γιορτάζοντας τά μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,<BR/>είναι ειρήνη.<BR/><BR/>Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο<BR/>παιδί που ξυπνάει.<BR/>τότε που τα στάχυα γέρνουν το 'να στ' άλλο λέγοντας: το φως, το φως<BR/>και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,<BR/>τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα,<BR/>τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο<BR/>όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο<BR/>εργάτης το Σαββατόβραδο,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Τότε που η μέρα που πέρασε, δεν είναι μια μέρα που χάθηκε,<BR/>μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ<BR/>κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιο ύπνος,<BR/>που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορφίνια του<BR/>να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/>Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού<BR/>είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.<BR/>Όταν λες: αδελφές μου, - όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε.<BR/>όταν χτίζουμε και τραγουδάμε,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Τότε που ο θάνατς πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά<BR/>κι οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,<BR/>τότε που το μεγάλο γαρίφαλο του δειλινού<BR/>το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος,<BR/>είναι η ειρήνη.<BR/><BR/>Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων<BR/>είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου<BR/>είναι το χαμόγελο της μάνας<BR/>Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.<BR/>Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακές σ' όλη της γης,<BR/>ένα όνομα μονάχα γράφουν:<BR/>Ειρήνη.<BR/>Τίποτ' άλλο. Ειρήνη<BR/><BR/>Πάνω στις ράγες των στίχων μου<BR/>το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον<BR/>φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα,<BR/>είναι η ειρήνη<BR/><BR/>Αδέρφια,<BR/>μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόμσος με όλα τα όνειρά μας<BR/>Δώστε τα χέρια αδέρφια μου,<BR/>αυτό ' ναι η ειρήνη."<BR/>(Γιάννης Ρίτσος)<BR/><BR/>Το πρωί το άφησα και στο φίλο μου τον άνεμο..<BR/><BR/>Πολλά γλυκά φιλιά καρδούλα μου!<BR/><BR/>Καλό σαββατοκύριακο!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-90107127454768644452008-11-28T02:46:00.000-08:002008-11-28T02:46:00.000-08:00Γλυκιά και τρυφερή μας Αμαζόνα!Αμαζόνα της καρδιάς...Γλυκιά και τρυφερή μας Αμαζόνα!<BR/><BR/>Αμαζόνα της καρδιάς μας!<BR/><BR/>Το σίγουρο είναι ότι μια μέρα θα σας καλέσω όλους στο σπίτι μου, καλλίφωνους .. ποιητάδες ..μουσικάντες σε γιορτή, με Ζακυνθινή κουλούρα,Ζακυνθινό λάδι από τα λιόφυτα μου-εγώ τα φύτεψα παιδί- φαγητό από τα χεράκια μου_είμαι φανταστική μαγείρισσα, λόγω πάθους γενικού και απροσδιόριστου-και Ζακυνθινό γλυκόπιοτο κρασί από αγαπημένους φίλους!!!<BR/><BR/> <BR/>Είναι εντυπωσιακή η λαχτάρα που δείχνουν άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης για το καλό ψωμί. Άνθρωποι που έχουν τα πάντα αισθάνονται αγαλλίαση με ένα κομμάτι ψωμί. Mελετώντας αυτήν τη συμπεριφορά, δίνεται σχεδόν πάντα μια μάλλον πρόχειρη ερμηνεία: έχουν πεινάσει οι άνθρωποι στην Kατοχή, όταν ένα κομμάτι ψωμί μπορούσε να σώσει μια ζωή, και δεν το έχουν ξεπεράσει. Kαι όμως, έχουν ήδη ενηλικιωθεί και οι μεταπολεμικές γενιές που δεν γνώρισαν τις στερήσεις, αντίθετα μάλιστα. ακόμα θυμάμαι την απορία ενός νέου επιστήμονα όταν δοκίμασε πλήρες ψωμί που το είχα αρωματίσει με σπόρους (μάραθου, καραγουέι, παπαρουνόσπορο κ.λπ.) σε ανοιχτή εκδήλωση σε πλατεία επαρχιακής πόλης. Mε κοίταξε απορημένος και μου δήλωσε σχεδόν με ντροπή ότι ποτέ στη ζωή του δεν έχει δοκιμάσει κάτι τέτοιο, μια και μεγάλωσε στην Αθήνα και στο σπίτι αγόραζαν ψωμί από το φούρνο. Αργότερα, όταν τελείωσα τη δουλειά μου, ήρθε κοντά μου και με λαχτάρα ρωτούσε να μάθει το τι και το πώς.<BR/><BR/>Σήμερα, που το τραπέζι των ανθρώπων είναι πλήρες από λογής «λιχουδιές», αυτή η συμπεριφορά πραγματικά εντυπωσιάζει. Tι συμβαίνει: ό,τι κι αν έχει κανείς στο πιάτο του, ένα κομμάτι καλό ψωμί είναι η βάση της γεύσης, η πρωταρχική της διάσταση. Είναι ο οδηγός που θα βοηθήσει όλες τις αποχρώσεις της να ηχήσουν στον ουρανίσκο. Tο ψωμί σε μυεί στη γευστική περιπέτεια και στα ηδονικά της ταξίδια· Είναι αυτό που σε κατηχεί στην εξερεύνηση των γευστικών κωδίκων, είναι η πυρηνική μνήμη της προαιώνιας σχέσης του ανθρώπου με τη γη.<BR/>H ψυχή του κόσμου<BR/>E. Bουτσινά «Tο ψωμί», <BR/>εκδ. Kαστανιώτη<BR/><BR/>Είχαμε χωριάτικο φούρνο. Κατασκευή mareld και του αδερφού μου, του Ανδρέα.<BR/><BR/>Μοσχοβολούσε ο τόπος και ερχόταν από τη παρακάτω γειτονιά η Ανδριάνα. μια τραγική φυσιογνωμία.. που με αγαπούσε περισσότερο από όλους στο χωριό.<BR/>Περίμενε πίσω από ένα λιόφυτο, μες στό σκοτάδι. Την ένιωθα. Έπαιρνα κρυφά ένα καρβελάκι και της το πήγαινα.<BR/><BR/><BR/>Και κάποτε θα μοιάζουν αληθινά όλα ουρανός και ψωμί σπιτίσιο...<BR/><BR/>Φιλιά γλυκά!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-62599070893962036492008-11-28T02:29:00.000-08:002008-11-28T02:29:00.000-08:00Καλημέρα καλή μου!!Ευχομαι να μην ελειψα κι εγώ πο...Καλημέρα καλή μου!!<BR/>Ευχομαι να μην ελειψα κι εγώ πολύ από το γεμάτο με υπέροχα πράματα και θάματα τραπέζι σου...! Μπήκα στο γλυκοχαράζει και μοσχιμύρισε ζεστό ψωμί και μυρωδάτο τσουρέκι (ευτυχώς που έχω δίπλα μου ένα κουλουράκι Θεσ/νίκης)! <BR/>Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν πει τοσα τραγούδια για το γλυκό ψωμί και το χαρακτήρισαν ως θησαυρό!!<BR/><BR/>Μου λείπεις πολύ!<BR/>Πολλά πόδινα φιλιά!Demeterhttps://www.blogger.com/profile/17958959984861990114noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-22300981554633092692008-11-27T20:13:00.000-08:002008-11-27T20:13:00.000-08:00Μαρέλντ μου,Αργοπόρησα για το μοσκοβολιστό τραπέζι...Μαρέλντ μου,<BR/>Αργοπόρησα για το μοσκοβολιστό τραπέζι σου.<BR/>Με ... την όσφρηση τεταμένη, πήγα στον χειροποίητο φούρνο μας, τα καρβέλια ακουμπισμένα σε μια πετσέτα, στο εξωτερικό στρογγυλό τραπέζι...<BR/>Με τα δάχτυλα έκοψα μια ζεστή γωνιά, το βούτηξα στο κρύο νερό της αντλίας-βρύσης, έρριξα μπόλικη ζάχαρη...κι ο κόσμος δικός μου!<BR/>Ο άνδρας μου, λέει ότι, κάαααποτε, στης θείας του, στο Λουτράκι, είχε φάει το ξύλο της χρονιάς του διότι μετά από το σχολείο, πήγε στο φούρνο της γειτονιάς, τού έδωσαν φρεσκοβγαλμένο ψωμί με λάδι, έφαγε, τονώθηκε και κατέβηκε από το δρόμο της παραλίας για να πάει στο σπίτι της θείας Ανθής... μόνο που ξάπλωσε κοντά στο κύμα, τον πήρε βαθύς ύπνος, μέχρι που οι δικοί του τον έψαχναν... κι ο θείος Αντώνης, τον έδεσε στη κολώνα του ηλεκτρικού, έφαγε και της χρονιάς του βέβαια,... μέχρι που πήγε η άλλη θεία Μαρία και τον έλυσε!<BR/>Ήταν να μην αργήσω;<BR/>Καθ΄οδόν, ήταν και οι...θεριστάδες που με μάγεψαν...<BR/>άστα,<BR/>πείνασα για μνήμες! Σ' αγαπώ, σταχομαζώχτρα μου,<BR/>ΓιώταΑστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-82815706960896714812008-11-27T14:06:00.000-08:002008-11-27T14:06:00.000-08:00Γεια σου, θερμή κοπέλα των βορείων κλιμάτων,Δεν μπ...Γεια σου, θερμή κοπέλα των βορείων κλιμάτων,<BR/>Δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να σου στείλω και μία φρατζολίτσα ψωμί φιυρνισμένη από το Μίλτο Σαχτούρη. <BR/>Τώρα,βέβαια, αν τελικά το ψωμί" χάνει"από τον ουρανό, αυτό σημαίνει πως το μόνο που είναι πάνω απ' αυτό είναι ο ουρανός.<BR/> <BR/> Το ψωμί <BR/><BR/>Ένα τεράστιο καρβέλι, µια πελώρια φραντζόλα ζεστό<BR/>ψωµί, είχε πέσει στο δρόµο από τον ουρανό·<BR/>ένα παιδί µε πράσινο κοντό βρακάκι και µε µαχαίρι<BR/>έκοβε και µοίραζε στον κόσµο γύρω,<BR/>όµως και µια µικρή, ένας µικρός άσπρος άγγελος, κι αυτή<BR/>µ’ ένα µαχαίρι έκοβε και µοίραζε<BR/>κοµµάτια γνήσιο ουρανό<BR/>κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωµί,<BR/>όλοι τρέχανε στον µικρόν άγγελο που µοίραζε ουρανό!<BR/>Ας µην το κρύβουµε.<BR/>Διψάµε για ουρανό.<BR/><BR/>Τώρα, τι να επαινέσουμε, βρε Μάρελντ, από τις αναρτήσεις σου; Μονότονα άριστες είναι!<BR/>Καληνύχτα!Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-80817620932382401422008-11-27T11:10:00.000-08:002008-11-27T11:10:00.000-08:00Ξεχωριστή μου mareld,΄Οπως πάντα εξαιρετική ανάρτη...Ξεχωριστή μου mareld,<BR/><BR/>΄Οπως πάντα εξαιρετική ανάρτηση!<BR/>Μοσχομύρισε γλυκό ψωμί!!<BR/>Ωραία η ιστορία από την Καλαβρία.<BR/>......<BR/><BR/>Αγάπη(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης")<BR/><BR/>"Τότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.<BR/><BR/>Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.<BR/><BR/>Και με φωνή μεγάλη είπε: Όταν η αγάπη σε καλεί, <BR/>ακολούθησέ την, Μ'όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μ'όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.<BR/><BR/>Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.<BR/><BR/>Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.<BR/><BR/>Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,<BR/><BR/>Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.<BR/><BR/>Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.<BR/><BR/>Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει.<BR/><BR/>Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.<BR/><BR/>Σε αλέθει για να σε λευκάνει.<BR/><BR/>Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.<BR/><BR/>Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.<BR/><BR/>Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.<BR/>............................... "<BR/><BR/>Γλυκειά καληνύχτα :))Άστριαhttps://www.blogger.com/profile/18238765558174005086noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-45564310979588056632008-11-26T14:20:00.000-08:002008-11-26T14:20:00.000-08:00"δώσε μάνα να χορτάσει δώσ'του αγάπη μου να πιει"Μ..."δώσε μάνα να χορτάσει <BR/>δώσ'του αγάπη μου να πιει"<BR/><BR/>Μα είμαστε στο σπίτι σου καρδιά μου.Κοίτα να δεις...σου λείπουν φέτες απ'το τραπέζι...<BR/><BR/>Και κάποτε θα μοιάζουν αληθινά όλα ουρανός και ψωμί σπιτίσιο...<BR/><BR/>Το αξίζει η Λία μας.Την αγαπάμε και την σκεφτομαστε.<BR/><BR/>Φιλιά σε όλους και αγκαλιές για τις δυο σας...ΙΠΠΟΛΥΤΗhttps://www.blogger.com/profile/07537881754346926068noreply@blogger.com