tag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post1988379792714793831..comments2023-10-30T05:23:47.251-07:00Comments on γλυκοχαράζει: Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του. Mahatma Gandhimareldhttp://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-74080538518740313582009-10-04T03:35:59.633-07:002009-10-04T03:35:59.633-07:00Ο τελευταίος ηγέτης της εξέγερσης των Εβραίων του ...Ο τελευταίος ηγέτης της εξέγερσης των Εβραίων του γκέτο της Βαρσοβίας κατά των Ναζί, Μάρεκ Έντελμαν, απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών στην πολωνική πρωτεύουσα, ανακοίνωσε την Παρασκευή στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα «Gazeta Wyborcza». Η εξέγερση της οποίας ηγείτο ο Έντελμαν πυροδοτήθηκε από την απόφαση των Ναζί να στείλουν τους κατοίκους του γκέτο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διήρκησε τρεις εβδομάδες πριν κατασταλεί από τους γερμανούς στρατιώτες. Ο Έντελμαν, τότε σε ηλικία 23 χρόνων, ήταν μεταξύ των των 200 νεαρών Εβραίων που πολέμησαν κατά των ναζιστικών στρατευμάτων και ένας από τους ελάχιστους επιζώντες της άνισης αυτής σύγκρουσης. Έκτοτε είχε αφιερωθεί στην υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, αξιοπρέπειας και ελευθερίας.mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-45851732689460704042009-10-02T09:31:54.919-07:002009-10-02T09:31:54.919-07:00Τελεια αναρτηση, δεμενη καταπληκτικα φωτο, κειμενα...Τελεια αναρτηση, δεμενη καταπληκτικα φωτο, κειμενα,και χορτασα μπανανες, ομως και λυπη για την φτωχεια της Ινδιας με τα παλατια και τα ματακια που σε κοιτουν και απορουν.Νασαι καλα και να συνεχιζεις να μας ενημερωνεις υπεροχα.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/18251348288554482218noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-33205737182686442612009-10-01T12:20:50.666-07:002009-10-01T12:20:50.666-07:00Αγαπημένη, Μαρελντούλα!
Καλό μήνα, σου εύχομαι, γ...Αγαπημένη, Μαρελντούλα!<br /><br />Καλό μήνα, σου εύχομαι, γλυκιά μου.<br />Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Τη μεγαλύτερη όμως δυστυχία και καταστροφή, δημιουργεί ο σημερινός τρόπος σκέψης του, που έχει σαν βάση το κέρδος, την απληστία, τη δύναμη. <br />Προσπερνά τα μικρά και τα απλά, που είναι και τα πολύτιμα, για όσους μπορούν να τα δουν. <br />Εδώ στην Κρήτη, η μάνα γη, μας χαρίζει με απλοχεριά όλα τα πολύτιμα δώρα της. Πράγματι, οι μπανάνες εδώ έχουν μια ξεχωριστή γεύση κι ένα υπέροχο άρωμα.<br />Άντε, σε περιμένω να τις δοκιμάσεις!!!<br /><br />Πολλά πολλά φιλάκιαLIAhttps://www.blogger.com/profile/17366787067440734582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-31950695646022124912009-09-30T04:51:04.370-07:002009-09-30T04:51:04.370-07:00Τι κόσμος...πότε επιτέλους θα γίνει κάτι καλύτερο,...Τι κόσμος...πότε επιτέλους θα γίνει κάτι καλύτερο, τη στιγμή μάλιστα που είναι εφικτό;<br />Τα λόγια του Γκάντι, καταπληκτικά.Ερατώhttps://www.blogger.com/profile/13218400869722783792noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-18573500514523649982009-09-30T02:00:07.340-07:002009-09-30T02:00:07.340-07:00...δεν είναι άπιαστο πράγμα η παγκοσμιοποίηση. Κυρ......δεν είναι άπιαστο πράγμα η παγκοσμιοποίηση. Κυρίως δε, απειλεί το ανθρώπινο πρόσωπο και τη συνείδηση. Να μην το ξεχνούμε αυτό. Ας κάνουμε όμως ένα τεστ με τον εαυτό μας, γυρνώντας πίσω στο ηλιοβασίλεμα, σ' ένα ηλιοβασίλεμα κάποτε, ν' αναλογισθούμε πόση αγάπη νιώσαμε να ξεχειλίζει από μέσα μας και να μη «συμμαζώνεται»! Να αναλογισθούμε, επίσης, αν ένα ηλιοβασίλεμα μπορεί να είναι το ίδιο σ' έναν τσιμεντότοπο και σ' ένα παρθένο νησάκι, αν μπορούν να 'ναι το ίδιο τα τριανταφυλλένια σύννεφα με τα γκριζόμαυρα του καυσαερίου, αν το τραγούδι της γαλήνης μπορεί να εξισωθεί με τα μουγκρίσματα των μηχανών, αν το άρωμα του θαλασσόκρινου και του ιωδίου μπορεί να ταυτιστεί με τη δυσωδία των τοξινών και της ηθικής σήψης, αν ακόμα είναι το ίδιο να είσαι ο εαυτός σου ή να μην είσαι, αν είναι το ίδιο να νιώθεις την ομορφιά του Κόσμου ή να μην τη νιώθεις. Και τόσα άλλα...<br />Δημήτρης Μπαρσάκης<br />Ψαχνά, 5 Οκτώβρη 2001mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-18601750243789966692009-09-30T01:56:18.118-07:002009-09-30T01:56:18.118-07:00Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται. Κι ο νους μου...Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται. Κι ο νους μου απ' την αγάπη δε συμμαζώνεται... (Δημοτικό)<br /><br />Ήταν ένα φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα στο Μούδρο της Λήμνου κι όπως περπατούσαμε στ' ακροθαλάσσι με το δεκάχρονο γιο μιας συναδέλφου, παρατήρησα ότι το παιδί κοιτούσε συνεχώς τα παπούτσια του, απαξιώντας να ρίξει έστω κι ένα σύντομο βλέμμα προς τη δύση, όπου έπαιζαν μαγευτικά τα χρώματα σε ουρανό και θάλασσα. Μιχάλη, τον ρώτησα, σκέφτηκες ποτέ ότι το ηλιοβασίλεμα είναι ένα θαύμα σε κοινή θέα; Μου απάντησε τότε ο Μιχάλης ότι ένα ηλιοβασίλεμα δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα φυσικό φαινόμενο, που έχει την εξήγηση του την επιστημονική. Ήταν περιττό να τον ρωτήσω για τα συναισθήματα του' με είχε ήδη κοιτάξει με οίκτο, τη στιγμή που διαπίστωνε ότι με συγκινούσε μια ανύπαρκτη γι' αυτόν ομορφιά, ένα τίποτα δηλαδή...<br /><br />Γύρισα σπίτι μου προβληματισμένος, για να μην πω τρομοκρατημένος, από την ιδέα ότι ο εύστροφος, επιμελής και άριστος μαθητής Μιχάλης, ίσως, με τη δεδομένη αντίληψη του, να εκφράζει τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Μάλιστα, μου φάνηκε εντελώς άστοχο για την περίσταση, το λαϊκό απόφθεγμα που λέει ότι «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Μπορεί να 'ναι αλήθεια ότι η ομορφιά της Πλάσης είναι ένα τίποτα; Ποιος το αποφάσισε σε μια στιγμή; Όμως, είναι αλήθεια ότι ο Μιχάλης έτσι το έβλεπε, γιατί έτσι το έμαθε στο σχολείο και, δυστυχώς, έτσι ακριβώς το έμαθε ένα μεγάλο ποσοστό εύστροφων και αρίστων συνομηλίκων του μαθητών. Την αλήθεια, λοιπόν, έμαθα κι εγώ απ' το μικρό Μιχάλη. Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα, ότι η ομορφιά της Πλάσης αντιμετωπίζεται ως ένα τίποτα, ότι η ποίηση περιττεύει απ' τη ζωή και το σχολείο, ότι είναι ντροπή το συναίσθημα και ανοησία η συγκίνηση, ενώ παράλληλα προβάλλεται, ως ύψιστο ιδανικό, η ατομική υλική απόλαυση, όπως βιαίως και ασυστόλως καλλιεργείται από την προπαγάνδα του καταναλωτισμού και αιμοσταγώς επιβάλλεται από αλαζονικές οικονομοπολιτικές εξουσίες και άλλες δυνάμεις διαστροφής.<br /><br />Δημήτρης Μπαρσάκης<br />Ψαχνά, 5 Οκτώβρη 2001mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-17800200736375941632009-09-30T01:51:35.420-07:002009-09-30T01:51:35.420-07:00Ζακυνθινάκι μου!
Απλά νιώθω ευθύνη..
...Μεγάλωσα...Ζακυνθινάκι μου!<br /><br />Απλά νιώθω ευθύνη..<br /><br />...Μεγάλωσα σαν γιος καλοστεκούμενων / ανθρώπων. Οι γονείς μου μού φορούσαν / γιακά, μ' έμαθαν τις συνήθειες εκείνων / που έχουν υπηρέτες και με δίδαξαν / πώς να διατάζω. Αλλά, όταν μεγάλωσα / και είδα γύρω μου, οι άνθρωποι της / τάξης μου δεν μ' άρεσαν, το να διατάζω / δεν ήταν του γούστου μου, ούτε και το / να με υπηρετούν. Γι' αυτό εγκατέλειψα / την τάξη μου και συντρόφεψα με τους / μικρούς, φτωχούς ανθρώπους...<br />Ο αντιεξουσιαστής Μπρεχτ<br /><br />Γλυκά φιλιά!mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-9690590953331868212009-09-29T06:17:50.591-07:002009-09-29T06:17:50.591-07:00Και πάλι υποκλίσεις.
Στις ευφάνταστες, ολόδροσες, ...Και πάλι υποκλίσεις.<br />Στις ευφάνταστες, ολόδροσες, πλούσιες αναρτήσεις σου.<br />Ξεκίνησα απ'τον Γκάντι, έφαγα άπειρες μπανάνες και κατέληξα τριτοκοσμικός στο δωμάτιό μου ( από το πείραμα εξαίρεσα τον υπολογιστή, για να σε ευχαριστήσω...).<br />Πολλά φιλιά, σουηδοπαγκοσμιάκι.Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-13779749571873019722009-09-27T09:31:09.051-07:002009-09-27T09:31:09.051-07:00Επιβάλλεται αλλαγή πλεύσης: άμβλυνση εισοδηματικών...Επιβάλλεται αλλαγή πλεύσης: άμβλυνση εισοδηματικών ανισοτήτων, όχι όξυνση. Αύξηση της απασχόλησης, όχι της ανεργίας. Ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, όχι αποσάρθρωση. Διεύρυνση των εσωτερικών αγορών, όχι στένεμα. Η παγκόσμια σταθερότητα διακυβεύεται σήμερα στο πεδίο επισιτισμού των φτωχών και ενίσχυσης των μισθωτών. Αναγκαστική προσγείωση για όσους πίστευαν ότι τα προβλήματα επιβίωσης είχαν «ξεπεραστεί» με την παγκοσμιοποίηση, την «ευφυΐα» και την ασυδοσία των αγορών.<br />του Κώστα Βεργόπουλουmareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-43725628430444598002009-09-27T09:27:41.408-07:002009-09-27T09:27:41.408-07:00Σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», η παγκόσμια π...Σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών αυξάνεται, όμως μόνον 50% αυτής καλύπτει άμεσες επισιτιστικές ανάγκες. Το υπόλοιπο 50% δεν καταλήγει στα στομάχια των πεινασμένων, αλλά μετατρέπεται καθ' οδόν είτε σε αιθανόλη και βιοκαύσιμα για ανάγκες αυτοκινήτων είτε σε ζωοτροφές για τη βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία των πλούσιων χωρών. Σε κάθε περίπτωση, η μετατροπή παραμένει καθαυτή οικονομικά ασύμφορη: τόσο τα βιοκαύσιμα όσο και η «χωρίς έδαφος» βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία, καταστρέφουν περισσότερες θερμίδες απ' όσες παράγουν. Για ένα κιλό κρέατος απαιτούνται 8 κιλά δημητριακών και ένα ρεζερβουάρ αιθανόλης καταστρέφει δημητριακά που αντιστοιχούν στην ετήσια διατροφή ενός ανθρώπου. Φυσικά, η μετατροπή γίνεται υπό τον όρο ότι οι ζημιούμενοι παραμένουν διαφορετικοί από τους εξυπηρετούμενους και ιδίως από τους τελικά επωφελούμενους. Εξυπηρετούνται τα οχήματα και οι καταναλωτές των αναπτυγμένων χωρών, κερδίζουν τα αγροτο-βιομηχανικά συγκροτήματα, με αναγκαίο τίμημα το επισιτιστικό έλλειμμα για τους φτωχούς του πλανήτη. Η μετατροπή, έστω και μικρού τμήματος της παραγωγής, συνεπάγεται καθοριστική άνοδο τιμών της πρώτης ύλης. Η ραγδαία επέκταση της γεωργικής παραγωγής για βιομηχανικές χρήσεις, αποψιλώνει τον δασικό, υδάτινο και βιολογικό πλούτο, αποβαίνει αιτία κλιματικών μεταβολών που δυσχεραίνουν τη γεωργική παραγωγή, αυξάνοντας το κόστος της για το σύνολο των καταναλωτών. Ορισμένοι αποδίδουν την τρέχουσα επισιτιστική κρίση στην αύξηση κατανάλωσης στις Κίνα, Ινδία, Βραζιλία. Ομως οι παραγωγικές ικανότητες του πλανήτη πολύ απέχουν από το να έχουν εξαντληθεί. Οι βιομηχανικές χρήσεις αφαιρούν από την κατανάλωση ποσότητες δημητριακών που θα μπορούσαν να καλύψουν 20 φορές το τρέχον παγκόσμιο επισιτιστικό έλλειμμα.<br />του Κώστα Βεργόπουλουmareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-89272624791949568542009-09-27T09:23:04.603-07:002009-09-27T09:23:04.603-07:00Στον «τέλειο κόσμο» της παγκοσμιοποίησης, των ιδιω...Στον «τέλειο κόσμο» της παγκοσμιοποίησης, των ιδιωτικοποιήσεων και της ασυδοσίας των αγορών, η οικονομία, αντί να βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων και την ίδια την αποδοτικότητά της, εμφανίζει αρνητικό απολογισμό σε αμφότερα τα πεδία. Ο αριθμός των αστέγων και απόρων αυξάνεται στην Αμερική, όπως επίσης των πεινασμένων και αποβιταμινωμένων στον υπόλοιπο πλανήτη. Ταυτόχρονα, το κράτος, που στιγματίζεται ως «παρασιτικό», καλείται εκ νέου σήμερα να διασώζει, με χρήματα των φορολογουμένων, ιδιωτικούς οργανισμούς, που φθάνουν στα όρια της πτώχευσης με δική τους επιλογή και ευθύνη. Το παιχνίδι της ελευθερίας των αγορών ισχύει για τη μία μόνο πλευρά, όχι και για την άλλη: οι μισθωτοί αφήνονται στον εκπεσμό και δεν διασώζονται με τίποτα, ενώ για το κεφάλαιο διατηρείται πάντα ένας μηχανισμός διάσωσης, λόγω υψηλής σκοπιμότητος, ακόμη και με κατάφωρη παραβίαση των αρχών της ελευθερίας των αγορών. Στην ουσία, με την επιλογή του φιλελευθερισμού και των απορρυθμίσεων, το κράτος αθετεί τις δεσμεύσεις του έναντι των κοινωνικά αδύναμων, ενώ παράλληλα τις διατηρεί έναντι των ισχυρών του χρήματος...<br />του Κώστα Βεργόπουλουmareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2781616485068904580.post-31528961853046563232009-09-27T09:11:27.840-07:002009-09-27T09:11:27.840-07:00923 εκατομμύρια ανθρώποι ζουν σήμερα σε παραγκουπό...923 εκατομμύρια ανθρώποι ζουν σήμερα σε παραγκουπόλεις αριθμός που αντιστοιχεί στο 31.6% του παγκόσμιου αστικού πληθυσμού.<br /><br />Το 43% του αστικού πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών ζει σήμερα σε επισφαλείς παραγκουπόλεις (precarity slums) ή αλλιως squatter cities ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις αναπτυγμένες χώρες είναι 6%, σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τη Στέγαση. Μέχρι το 2050 ο ΟΗΕ εκτιμά πως ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αγγίξει τα εννιά δισεκατομμύρια, από τα οποία περίπου τα έξι εκατομμύρια θα ζουν σε πόλεις και τα 3,5 σε ανθυγιεινές παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα , νερό και δίχως εγκαταστάσεις υγιεινής.<br /><br />Η Βομβάη με 10 εκατ. ή και περισσότερους άπορους, καταληψίες γης και φτωχούς κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στις μητροπολιτικές περιοχές με παραγκουπόλεις. Ακολουθούν η Πόλη του Μεξικό και η Ντάκα με περίπου 9 εκατ. κατοίκους η κάθε μια να ζουν σε παραγκουπόλεις και έπειτα το Λάγος, το Κάιρο, το Καράτσι η Κινσάσα-Μπραζαβίλ, το Σάο Πάολο, η Σανγκάη και το Δελχί με περίπου 6 εως 8 εκατ. φτωχούς κατοίκους.<br /><br />Την περίοδο μεταξύ 1990 και 2001 ο πληθυσμός που μένει σε παραγκουπόλεις (slums) αυξήθηκε κατά 220 εκατομμύρια. Η αλματώδης αύξηση συνεχίζεται και από το 2001 έως το 2006 αυξήθηκε άλλα 200 εκατομμύρια (85% συνολική αύξηση). Την μεγαλύτερη αύξηση παραγκουπόλεων την είχαν η νότια και ανατολική Ασία. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις ήταν στην Κίνα, την Ινδία και την Νιγηρία.<br />Μάρτιος 2007mareldhttps://www.blogger.com/profile/10107177902801850376noreply@blogger.com